ضریح عشق به پایان راه رسید

آهنگ حرکت کاروان از قم نواخته شد،‌ شهری که از شش سال پیش، زمانی که ساخت ضریح آغاز شد، افتخار میزبانی آن را به عهده داشت.

قمی‌ها پس از رونمایی از ضریح در ششم مهرماه، دو هفته دیگر میزبان ضریحی بودند که حالا دیگر برایشان تنها یک سازه فلزی نبود، بلکه گوهری بود که بزودی پیکر پاک امام و مقتدایشان را در آغوش می‌کشید؛ کالبدی که گویی روحی از جنس عشق در آن دمیده شده بود و جذبه‌ای روحانی و ملکوتی یافته بود؛ جذبه‌ای کربلایی و عاشورایی که در همان موعد دو هفته‌ای، بیش از 1.5میلیون نفر را برای زیارت از راه‌های دور و نزدیک به سوی خود و به شهر قم کشاند.

سالروز انتقال اسرای کربلا به شام مناسبتی بود که برای به حرکت درآوردن کاروان «سفینة النجاة» در نظر گرفته شد. کاروان از قم راهی تهران و حرم مطهر امام راحل شد و پس از دو شبانه روز، راهی شهرهای ساوه، اراک، بروجرد، خرم‌آباد، دزفول، شوشتر، اهواز، آبادان و خرمشهر شد تا سرانجام از طریق مرز شلمچه به کربلا منتقل شود و روی مرقد مطهر امام حسین (ع) آرام گیرد.

ضریح حالا دیگر سر پرشور و دل پرسوزی دارد که ذره ذره آن برگرفته از شور و شیدایی عاشقانی است که آن را در وجب به وجب خاک ایران با اشک و آه و سوز و گداز بدرقه کردند و دل‌های بی‌قرار و دردمند خود را به آن دخیل بستند تا در جوار مولای شهیدشان آرام گیرد.

دیروز اهواز برای زیارت ضریح مقدس یکپارچه تعطیل شد و امروز ضریح جدید در حالی از مرز شلمچه وارد خاک عراق می‌شود که حامل پیغام یک دریا دل عاشق و چشم اشکبار است؛ چشمانی که منتظرند ضریح را یک بار دیگر و این بار در کربلا زیارت کنند؛ سرزمینی که دریای توفانی دلشان را آرام می‌کند.

فاطمه مرادزاده‌ -‌ گروه ایران