ثبت ملی ورزشگاهی به قدمت تاریخ معاصر

این ورزشگاه پیر از روزی که در سال 1306 به روی علاقه‌مندان گشوده شد، تا امروز ماجراهای زیادی به خود دیده است.

از روزی که فوتبال ایران در این ورزشگاه هندوستان را برد و برای اولین بار به بازی‌های المپیک در سال ۱۹۶۴ راه یافت تا زمانی که میزبان جام آسیا شد؛ جامی که ایران در یک بازی شبه فینال در حالی که برای قهرمانی به یک مساوی احتیاج داشت، اسرائیل را شکست داد و اولین قهرمانی ایران در جامی که بعدها به عنوان جام ملت‌های آسیا نامیده شد، رقم خورد.

42 سال می‌گذرد از زمانی که تاج (استقلال) در امجدیه هاپوئل تل‌آویو را دو بر یک مغلوب کرد و نخستین قهرمانی باشگاه‌های آسیا را برای کشورمان به ارمغان آورد.

سال‌ها می‌گذرد از آن روز تاریخی که سالن کشتی امجدیه پذیرای یک مراسم ورزشی با حضور پیشکسوتان کشتی بود.

وقتی غلامرضا پهلوی (برادر شاه) وارد سالن شد، با سکوت و بی‌اعتنایی مردم روبه‌رو شد، اما پس از رفتن او وقتی پهلوان تختی با همان تواضع و سر فروافتاده‌اش قدم به سالن گذاشت در میان مردم جای گرفت.

همه به احترامش برخاستند و غریو شادی حاضران در خوشامدگویی به پهلوان سالن را به لرزه درآورد. سال‌ها می‌گذرد از مسابقه‌ای که در سال ۱۳۴۷ در امجدیه برگزار شد و بیش از ۳۰ هزار نفر تماشاگر آمدند و شمار بسیاری در بیرون از ورزشگاه ماندند و مسئولان وقت را بر آن داشتند تا ورزشگاه دیگری را که امروز آزادی نامیده می‌شود، بسازند.

سال‌های زیادی می‌گذرد از وقتی که در بیستم بهمن 57 طرفداران قانون اساسی با تجمع در امجدیه دست به تظاهرات زدند؛ از روزی که امیر سرلشکر خلبان علی‌اکبر قربان شیرودی خلبان جنگ شهید شد و نامش بر تارک این ورزشگاه نقش بست.

حالا بعد از تمام این سال‌ها مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان تهران از ثبت ملی و تبدیل این ورزشگاه به موزه ورزش خبر می‌دهد؛ اتفاقی که سال‌ها قبل باید می‌افتاد و حالا هم که رخ داده باز هم خبر خوبی است برای همه ما.

چه پدربزرگ‌هایی که پاتوقشان این ورزشگاه بود، چه پدرانی که کم‌کم خاطراتشان را از این ورزشگاه به ورزشگاه آزادی بردند و چه پسرانی که از کنار دیوارهای بلندش هر روز عبور می‌کنند و لای این شهر پراز دود قدم می‌زنند.

سجاد روشنی - گروه فرهنگ و هنر