پیامد طرح های غرب برای سوریه فاجعه بار است

 به گزارش پایگاه خبری شبکه العالم روزنامه " ایندیپندنت آن ساندی" ، در تحلیلی تحت عنوان "درس هایی از تاریخ که غرب از پذیرفتن آن سرباز می زند" نوشت: پس از جنگ جهانی اول، انگلیس و فرانسه خاورمیانه جدید را از طریق تقسیم سرزمین های تحت حاکمیت امپراتوری تازه سرنگون شده عثمانی به وجود آوردند و اقدام به کشیدن مرزها برای تشکیل کشورهایی مانند سوریه و عراق در راستای منافع و نیازهای خودشان کردند.

" کوکبرن " نویسنده این یادداشت، می افزاید: این مرزها، خواسته های مردم منطقه را در نظر نگرفته است.

براساس این تحلیل، از بیش از 90 سال پیش تاکنون ساختار خاورمیانه پس از جنگ جهانی دچار تزلزل شده است. به طوری که مرزهای بین برخی از کشورهای منطقه تا حدود زیادی نادیده گرفته می شود. این در حالی است که انتقال شهروندان برخی کشورها از برخی تقسیمات داخلی کشورشان به مناطق دیگر در داخل همان کشور، دشوارتر از عبور از مرز بین المللی با سایر کشورها است.

این گزارش مدعی است که دولت سوریه بر بسیاری از گذرگاههای آن کشور با ترکیه و عراق کنترل ندارد و مخالفان مسلح به راحتی و بدون وجود هر گونه مانعی وارد آن کشور می شوند. این در حالی است که لبنانی ها میان طرفداران نظام سوریه و طرفداران شورشیان به دو جبهه تقسیم شده اند. در چنین وضعیتی اسرائیل توانسته است سوریه را چند بار بمباران کند.

کوکبرن بر این باور است که این امر به معنای فروپاشی نظام سوریه نیست؛ اما آسان بودن عبور از مرزهای آن کشور به این معنی است که برنده جنگ کنونی در سوریه، در آینده بر کشور ضعیفی حکومت خواهد راند که به دشواری قادر به دفاع از خود خواهد بود.

وی این سؤال را مطرح می کند که آیا باید جهان به کسانی که در شهرک ها و روستاهای فقیر در مناطق حاشیه ای سوریه می جنگند توجه کند؟ بی تردید باید به این امر توجه شود؛ زیرا منطقه حد فاصل میان سواحل سوریه در دریای مدیترانه و مرزهای غربی ایران همواره در طول تاریخ منطقه نزاع و درگیری میان امپراتوری ها بوده است.

این نویسنده انگلیسی در ادامه این سؤال را مطرح می کند که در صورت سرنگونی بشار اسد رئیس جمهوری کنونی سوریه، چه کسی جای وی را خواهد گرفت؟ آیا احتمال می رود که پس از سرنگونی نظام کنونی، صلح در آن کشور برقرار شود؟ آیا این احتمال وجود ندارد که همانگونه که در عراق پس از سقوط صدام در سال 2003 شاهد تشدید درگیری ها و نزاع ها بودیم پس از سقوط دمشق، نه تنها جنگ ادامه یابد بلکه حتی شدیدتر نیز شود؟

نویسنده همچنین خاطرنشان می کند: با وجود اینکه مخالفان سوریه، مقایسه وضعیت کشورشان با عراق را نادرست می دانند، اما مشابهت های خطرناک و فراوانی میان دو کشور وجود دارد. ممکن است صدام حسین حاکمی فاقد محبوبیت در عراق بوده باشد، اما حامیان و همدستان وی در دوره زمامداری اش، در مقابل کنار گذاشتنشان از قدرت و از دست دادن مزایای شهروند درجه یک بودن، تسلیم نشدند.

کوکبرن می افزاید: همچنان که طرح های امریکا، انگلیس و فرانسه برای آینده عراق پس از سرنگونی صدام باعث نتایج فاجعه باری برای عراق شد، طرح این کشورها درباره آینده سوریه نیز بی تردید پیامدهای ویرانگر و فاجعه آمیزی را برای آینده آن کشور به دنبال خواهد داشت.

این نویسنده انگلیسی در ادامه می نویسد: جان کری وزیر امور خارجه امریکا، گفته است بشار اسد نباید در دولت آینده سوریه جایگاهی داشته باشد. اما وی گویی متوجه نشده است که دولت سوریه فقط کنترل مرکز یک استان را از دست داده است. از این رو، چنین شرط هایی را جز بر طرفی که در حال شکست است، نمی توان تحمیل کرد و بی تردید این اتفاق تنها زمانی خواهد افتاد که غرب به نیابت از مخالفان مسلح سوریه، در آن کشور اقدام نظامی نماید. اما پیامدهای چنین اقدامی در بلند مدت وخیم خواهد بود.