تفاهم‌نامه امید

حرکت ارزشمند سیدضیاء هاشمی، رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان که پس از پیگیری و تلاش فراوان موجب تحقق چنین اتفاق خجسته‌ای در این حوزه شد، می‌تواند پایانی بر دست‌کم برخی زخم‌ها و آلام بسیاری از سینماگران باشد که مدت‌هاست در کنج درد و خلوت و تنهایی به سر می‌برند و کسی از آنان سراغی نمی‌گیرد.

در کشورهایی که هنر و هنرمندان از جایگاه شایسته واقعی در حرف و عمل برخوردارند، حمایت از اهالی هنر همواره جزو اولویت‌هاست و دولت‌ها توجه جدی به ابتدایی‌ترین مسائل معیشتی از جمله بحث بیمه و موارد درمانی آنها دارند.

سینماگران و اهالی تئاتر به پاس خدمات فرهنگی که برای مردم انجام می‌دهند، ارج و قرب می‌یابند و با احترام کامل با آنها برخورد می‌شود، این عزت با عبور از تعارفات مرسوم و تجلیل‌های ظاهری جنبه‌ای کاملا عملی هم به خود می‌گیرد و دولت‌ها و نهادهای مسئول فرهنگی، هنری هر حمایت قابل تصوری را چه در زمان سلامت و چه بیماری و دوران بیکاری و از کار افتادگی هنرمندان انجام می‌دهند، اما این مساله در کشور ما به جز موارد بسیار اندک و انگشت شمار، هیچ وقت ساز و کار درستی نداشته است.

از همین روست که تاریخ تئاتر و سینمای کشور ما پر از هنرمندانی است که درد خود را نومیدانه فریاد زدند، بی‌آن‌که دست یاری متناسب با نیازشان به سمت آنان دراز شود و التیامی بر زخم‌ها و رنج‌های جانکاهشان باشد.

مهدی فتحی، نعمت‌الله گرجی، مهری مهرنیا، نادیا دلدارگلچین و سعدی افشار تنها چند نمونه از خیل عظیم هنرمندان بی‌حامی و پشتوانه‌ای بودند که روی در نقاب خاک کشیدند.

حالا هم مدت‌هاست چهره‌های دیگری چون محمود استادمحمد، اصغر شاهوردی و مصطفی عبداللهی به عنوان مشتی نمونه خروار در انتظار کمک و حمایت جدی مسئولان هستند.

امید است اجرای این تفاهم‌نامه و طرح بیمه طلایی هنرمندان و پس از آن عملی شدن بیمه بیکاری و از کار افتادگی سینماگران و اهالی تئاتر، نگرانی‌های این قشر از جامعه را تا‌حدودی از عاقبت زندگی و روزهای سالمندی‌شان برطرف کند و امید را به زندگی‌شان هدیه کند.

علی رستگار ‌- جام‌جم