گوشت‌تلخی درمان دارد، بی‌خیالی اما...

گرچه شمار گردشگران فرانسه میلیونی است، متولیان سفر از بررسی سطح رضایت گردشگرانی که به این کشور سفر می‌کنند، غافل نیستند و به همین علت هرچند وقت یک‌بار وضع گردشگران را در کشورشان سنجش می‌کنند.

بر اساس همین سنجش‌ها،‌ متولیان گردشگری در فرانسه باخبر شده‌اند که به خیال بیشتر گردشگرانی که به این کشور سفر می‌کنند، فرانسوی‌ها گوشت‌تلخ هستند و بی‌حوصله و سرد به گردشگران پاسخ می‌دهند و نمی‌توانند با آنها ارتباط صمیمانه‌ای برقرار کنند.

فرانسوی‌ها می‌دانند که یکی از منابع اصلی درآمدشان همان گردشگران دوربین به دست و ذوق‌زده هستند،برای مثال در پاریس از هر ده شغل، یکی مستقیما با گردشگری در ارتباط است.

این آمارها متولیان گردشگری در فرانسه را به این‌نتیجه رسانده است که باید هرچه سریع‌تر، هموطنانشان را خوش‌خلق کنند،گرنه ممکن است ناخرسندی گردشگران باعث شود آنها بار دیگر به فرانسه نیایند یا این کشور را به رفقایشان پیشنهاد نکنند در حالی که از دید کشورهای توسعه یافته، هر گردشگر علاوه بر این که بالفعل درآمدزاست بلکه وسیله‌ای برای تبلیغ جذابیت‌های کشور میزبان است.

متولیان صنعت گردشگری، فرهنگسازی برای خوش‌برخورد شدن را از پاریس با انتشار جزواتی شش صفحه‌ای برای مشاغل گوناگون آغاز کرده‌اند. در این جزوات، سلام و احوالپرسی به شش زبان زنده دنیا و شیوه ارتباط برقرار کردن با مردم کشورهای مختلف توضیح داده شده است.

ایستگاه دوم ـ همه اینها را گفتیم که برای مقایسه وضع گردشگری کشوری که در چند دهه گذشته از نظر شمار گردشگران در دنیا همیشه در جایگاه اول یا دوم بوده است، دستمان باز باشد.

ایران کشوری است با جاذبه‌های گردشگری فراوان و شمار گردشگران خارجی بسیار اندک، البته حتما می‌دانید که سازمان میراث فرهنگی و گردشگری هنوز حتی ساز و کار معینی برای تخمین شمار دقیق گردشگران خارجی به کشورمان ندارد، اما درک وضع بحرانی صنعت گردشگری در کشورمان حتی بدون آمار ممکن است و فقط کافیست در شهرهایی که روزگاری دور، قطب‌های گردشگری به حساب می‌آمدند چرخی بزنید تا بفهمید تعداد خارجی‌ها تا چه حد کاهش یافته است.

بدتر این است بیشتر ایرانی‌ها حتی برای برخورد با آن شمار اندک گردشگران خارجی هم آموزش ندیده‌اند، یاد نگرفته‌اند مطابق با فرهنگ مردم کشورهای دیگر با آنها برخورد کنند، از زبان‌های خارجی حتی در حد سلام و احوالپرسی هم چیزی نمی‌دانند و حتی لبخندی معمولی را هم از مهمان‌های غریب مانده‌شان، دریغ می‌کنند.

اخلاق ناخوش به کنار،‌ کم نیست گزارش‌هایی که نشان می‌دهد در برخی شهرهای مقصد گردشگری ارائه‌دهندگان خدمات سعی می‌کنند محصولاتشان را به قیمت بیشتری به گردشگران بفروشند و چگونه می‌شود از آنها انتظار مهمان‌نوازی داشت وقتی حتی به هموطنان خودشان هم که مسافر شهرشان می‌شوند، رحم نمی‌کنند و به روش‌های گوناگون سرشان کلاه می‌گذارند؟

ایستگاه سوم ـ آدم‌ها دقیقا به همان اندازه که تلاش می‌کنند، به دست می‌آورند و این یعنی طبیعتا فرانسوی‌هایی که نگران دل نازک گردشگران میلیونی‌شان هستند و راه‌هایی برای اصلاح رفتارشان، فکر می‌کنند در آینده نیز با افزایش شمار گردشگرانشان روبه‌رو می‌شوند و ما که با دیدن هر گردشگری، ابتدا به کیف پولش فکر می‌کنیم و پی سود لحظه‌ای می‌رویم و برایمان مهم نیست گردشگر خارجی با شادی کشورمان را ترک کند یا دل آزرده، روز به روز بیشتر با کاهش شمار گردشگران مواجه می‌شویم.

حقیقت، تلخ و گزنده است، اما به هر حال به دروغ‌های شیرین و نرم می‌ارزد و نهیبی است برای ما تا چشم‌هایمان را باز کنیم و یک بار دیگر و پیش از آن‌که دیر شود به فرصت‌هایی که مثل ابر در گذرند، نگاهی بیندازیم.

مریم یوشی‌زاده - گروه جامعه