دانشیار حقوق بینالملل دانشگاه تهران در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
تاریخ فرهنگ و هنر ایران باید پاسخگوی انزوای تقوایی و افراد دیگری چون او باشد. اندک منتقدان و مخالفان تقوایی اغلب از واژههایی چون وسواس بیش از حد در مرحله تولید و ساخت یک فیلم اشاره میکنند. البته عجیب هم نیست که در زمانه ساخت فیلمهای بزندررویی و تولید گاه دو هفتهای یک فیلم سینمایی این ویژگی به عنوان پاشنه آشیل و نقطه ضعف این فیلمساز تعبیر شود. این از بضاعت پایین سینمای ماست که شرایط، امکانات و محیط امنی را برای مفاخر خود فراهم نمیکند و باعث میشود علاقهمندان هنر هفتم و آثار تقوایی حسرت تمام نشدن دو پروژه بزرگ «زنگی و رومی» و «چای تلخ» را بخورند. یکی دیگر از ویژگیهای مثبت و غبطهبرانگیز تقوایی که متاسفانه امروز نزد بسیاری از کارگردانها محلی از اعراب ندارد، همنشینی مدام او با سرچشمه تمام نشدنی ادبیات است. تقوایی در همه کارنامه به لحاظ کمیت کوتاه و از نظر کیفیت پربارش، با هوشمندی تمام سراغ داستانهایی رفت که ظرفیت مناسبی برای پرداخت تصویری و سینمایی داشتند و انصافا هم در مرحله ساخت با چیرهدستی و مهارت او به آثاری ماندگار تبدیل شدند. از مجموعه خاطرهانگیز «دایی جان ناپلئون» نوشته ایرج پزشکزاد و «آرامش در حضور دیگران» نوشته غلامحسین ساعدی تا «نفرین» نوشته میکا والتاری و «ناخدا خورشید» که با برداشتی آزاد از رمان «داشتن و نداشتن» ارنست همینگوی ساخته شد. تقوایی البته در همه سالهای غیبتش در سینما بیکار نبوده و در زمینه عکاسی و تدریس فیلمنامهنویسی فعال بوده و تجربیات گرانبهایش را در اختیار جوانان قرار میدهد. امید است با تغییر و تحولات فرهنگی و رویکرد مثبت مسئولان سینمایی شاهد بازگشت چهرههای کاربلد غایب نسلهای مختلف باشیم. علاقهمندان سینما تا وقتی ناصر تقوایی هست و قلم و اندیشهاش نفس میکشد، فقط به مرور خاطرات سینمایی او رضایت نخواهند داد؛ بلکه دوست دارند «ناخدا خورشید» دوباره هدایت «کشتی یونانی» را در دست گیرد.
علی رستگار / گروه فرهنگ و هنر
دانشیار حقوق بینالملل دانشگاه تهران در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
یک پژوهشگر روابط بینالملل در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح کرد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
یک کارشناس روابط بینالملل در گفتگو با جامجمآنلاین مطرح کرد