راه بزرگ آبی

سعدی یکی از غزل‌هایش را با این بیت تمام می‌کند: سعدی به لب دریا دردانه کجا یابی‌/‌ در کام نهنگان رو گر می‌طلبی کامی.

همشهری‌اش حافظ شیرازی هم گاهی در شعرهایش به دریا ارجاع می‌داد، مثل: دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنم یا گوهری کز صدف کون و مکان بیرون است‌/‌ طلب از گمشدگانِ لبِ دریا می‌کرد.

سهراب هم که زمانی ما را به شهری پشت دریاها دعوت کرده بود، همان جایی که وسعت خورشید در آن به اندازه چشمان سحرخیزان است. اما حفظ و ادامه این شاعرانگی نیاز به امنیتی دارد که مردان دریادل نیروی دریایی ارتش تامین‌کننده آن هستند؛ دریای خاطره‌انگیز خزر تا خلیج همیشگی فارس با حراست و پاسداری افرادی رقم می‌خورد که بی‌حضور آنها آبی آرامش این آب‌ها چیزی کم دارد.

ولی سینمای ما به عنوان رسانه‌ای تاثیرگذار هنوز نتوانسته آن طور که باید این پهنه عظیم دریایی کشور از شمال تا جنوب و تلاش‌های گسترده و شبانه‌روزی دریایی‌ها را به تصویر بکشد. هنوز هم وقتی از سینمای دریایی صحبت می‌کنیم فقط به نام محمد بزرگ‌نیا سازنده «کشتی آنجلیکا» برمی‌خوریم و بس.

البته خبر ساخت فیلم «مرواریدهای خلیج‌فارس» به کارگردانی حسین قاسمی‌جامی و بازی امین حیایی، افسانه بایگان و هادی ساعی که این روزها در بندر انزلی فیلمبرداری می‌شود، اتفاق مبارکی در این زمینه است که می‌تواند نویددهنده ادامه این راه بزرگ آبی باشد.

علی رستگار - گروه فرهنگ و هنر