با خود و با جهت

انحلال خانه سینما تنها یکی از بحث‌های فرسایشی بود که در دوره گذشته دامنگیر سینماگران شد و دعواها و اختلافات فراوان و دنباله‌داری را رقم زد. مشکلات سینما یکی‌دو تا و جزئی نبود که بشود با برگزاری یک نشست و هم‌اندیشی راه‌حلی برای آن پیدا کرد. جدا از این غرض‌ورزی‌ها و اعمال نظرات شخصی و سلیقه‌ای به اندازه‌ای بود که اجازه و مجال تفاهم و تعامل را نمی‌داد.

کد خبر: ۶۲۲۷۱۲

به موازات مساله خانه سینما، معضل نوظهور دیگری بروز کرد تا پازل سینمای ایران پیچیده شود. حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی از جایی تصمیم گرفت به‌دلایل اعتقادی و نگاه ارزشی موجود اجازه اکران برخی از فیلم‌ها را در سینماهای زیرمجموعه خودش ندهد و به معنای دیگر آنها را تحریم کند. این تصمیم به‌هر دلیلی که بود ضربات بیشتری را بر پیکر بیجان سالن‌های سینما وارد کرد.

در ادامه دعواها و اختلافات وارد مراحل جدیدتر و پیچیده‌تری شد و سازمان سینمایی و حوزه هنری را مقابل یکدیگر قرار داد. بازنده اصلی جدال این دو مجموعه نیز سالن‌های سینما و در نهایت خود سینما بود.

جلسات پیاپی و بیانیه‌های پشت هم صاحبان آثار تحریمی و مصاحبه‌های متعدد آنها در رسانه‌ها و خبرگزاری‌ها باعث موضعگیری برخی سینماگران نسبت به حوزه هنری شد.

از سوی دیگر شورای صنفی نمایش نیز در مقام مقابله به مثل برآمد و از دادن حواله اکران به بعضی از سینماهای حوزه هنری خودداری کرد.

هر چند وزیر ارشاد وقت امضای یک تفاهم‌نامه مشترک را در دستور کار قرار داد، اما شمقدری رئیس سازمان سینمایی دوره گذشته رضایت چندانی از رفتار حوزه و تفاهم‌نامه نداشت. زمان گذشت و با تغییر دولت و تحولات ارشاد و روی کار آمدن حجت‌الله ایوبی همه چیز رنگ و بوی دیگری گرفت.

به نظر پس از اصطکاک‌های حوزه هنری و ارشاد و با وجود این ‌که هنوز هم سیاست‌های دولت جدید و حوزه دست‌کم در ظاهر چندان با یکدیگر سازگاری ندارد، اما باد موافق وزیدن گرفته است تا آسمان سینمای ایران را از غبار و آلودگی فعلی پاک کند.

نشست اخیر مسئولان سازمان سینمایی و حوزه هنری برای تفاهم و تعامل خبر خوشی برای سینمای ما در زمینه تولید و اکران است.

حجت‌الله ایوبی و محسن مومنی‌شریف، رئیس حوزه‌هنری در این دیدار ابراز امیدواری کردند با تعامل بوجود آمده اختلافات گذشته را در کمترین زمان ممکن و در سایه همدلی و تفاهم برطرف کنند.

رفتن حبیب ایل‌بیگی از حوزه به ارشاد و انجمن سینمای جوانان نیز نشانه روشن و خجسته‌ای از بده‌بستان‌های مثبت احتمالی پیش‌روست. سینمای ما بیش از هر چیزی امروز به آرامش و فضایی دوستانه احتیاج دارد و به جای دعواهای «بی‌خود و بی‌جهت» باید با نیت، انگیزه و اراده‌ای خیرخواهانه به مصالح عمومی سینما فکر کرد و باچشم‌پوشی از اختلافات سطحی و سلیقه‌ای، نگاه‌ها را برای آینده‌ای درخشان هم جهت و همسو کرد.