جیم کری در نقش دروغگوی منتقد

زمانی که وی مجبور می‌شود به خاطر پسر خود برای 24 ساعت دروغ نگوید، مشکلات مختلف وی شروع می‌شود. کاملا معلوم است که قصه فیلم نگاهی انتقادی به سیستم قضایی آمریکا و مشکل گروهی از وکلای دعاوی این کشور دارد. برعکس قصه کتاب‌های پرخواننده، جان‌گریشام که به صورت فیلم سینمایی و مجموعه تلویزیونی درآمده و مشکلات حقوقی آمریکا را به زبانی رئال و دلهره‌آور تعریف می‌کند، فیلم جیم کری سعی دارد با زبانی طنز به بیان آنها بپردازد. جیم کری به قدری فیلمنامه و شخصیت‌ خود در آن را پسندید که بازی در نقش شخصیت منفی کمدی جاسوسی «آستین پاورز» (1997) را رد کرد. این در حالی است که انتخاب اول سازندگان فیلم، استیو مارتین بود که 20 سال بزرگ‌تر از کری است، اما مارتین به دلیل تعهد کاری برای بازی در فیلمی دیگر، مجبور شد دعوت تهیه‌کنندگان «دروغگو، دروغگو» را رد کند. سازندگان فیلم آن را به جیسن برنارد هدیه کردند، وی کمی بعد از بازی در فیلم، به دلیل سکته قلبی درگذشت. تام شادیاک کارگردان فیلم، ساخت آن را مشروط به بازنویسی فیلمنامه‌ای کرد که پل گوآدی و استفن مازور نوشته بودند. هیچ وقت معلوم نشد این فیلمساز کدام یک از قسمت‌های فیلمنامه اصلی را حذف و چه چیزهایی را به آن اضافه کرد.

جیم کری هنگام بازی در این فیلم، در اوج دوران کار حرفه‌ای بود و اولین دستمزد 20 میلیون دلاری‌اش را برای آن دریافت کرد. تام شادیاک که از همکاری خود با کری بسیار راضی بود، در مصاحبه‌ای گفت قصد دارد چند فیلم دیگر نیز با بازی او در نقش اصلی بسازد. (ضمیمه قاب کوچک)