چالش اسب!

زمانی که به خانه رفتم، اسب ناپدید شده بود. من از راهنما درباره اسب پرسیدم و او شگفت‌زده شد. ظاهرا پس از مرگ باراگان، وسایل داخل خانه‌اش را برای تعمیرات به بیرون انتقال داده بودند و بعد از انجام تعمیرات همه چیز را بازگردانده بودند بجز اسب. از این رو بیشترین‌چیزی که از خانه به یاد می‌آورم همانی است که ناپدید شده ‌بود.

کمی بعد، برای انجام طرحی برای یک گالری کوچک و هنری درون یک برج، به گوادالاخارا ـ شهری در شرق مکزیک ـ رفتم. زمانی که به سقف برج رسیدم، بلافاصله اسب باراگان را به یاد آوردم. وی نه تنها اهل گوادالاخارا بود، بلکه با معمار سازنده این برج نیز دوست بود. اما این جزئیات اهمیتی نداشت، موضوع اصلی احساس فقدانی بود که در من ایجاد شده‌ بود و تصمیم گرفتم اسبی را به بالای آسمانخراش ببرم.

ستونی که اسب روی آن قرار می‌گرفت، سفارشی بود و باید با دقت از اسب محافظت می‌کرد، نه به اندازه‌ای کوچک که به بدن اسب آسیب بزند و نه به اندازه‌ای بزرگ که اسب را نتوان رویش مستقر کرد. مالک اسب نیز آنجا حضور داشت و امور را کنترل می‌کرد. بالا کشیدن اسب و قرار دادن آن روی ستون به کمک چهار نفر انجام شد و فردی دیگر ستون را ثابت نگه داشته‌بود. انجام این کار فقط 20 ثانیه زمان برد و فکر کنم اسب شگفت‌زده شده بود و پیش از این‌که بفهمد چه بر سرش آمده، ‌دوباره او را روی زمین گذاشتند. این فرآیند چند بار تکرار شد تا توانستم عکس مورد نظرم را بگیرم.

من عاشق تنشی هستم که در عکس احساس می‌شود: به نظر می‌آید اسب از جایی رانده شده و در عین حال در نهایت دقت توسط کسی روی ستون قرار داده شده‌است. گویی همزمان در حال فرود و پرواز است، حسی که به عکس توازنی نامتعادل و پوچ می‌بخشد. اسب در این عکس سبک‌تر از واقعیت به نظر می‌آید،‌ مثل این‌که نیروی جاذبه‌ای وجود ندارد. زمانی که موضوعی خارج از بافت طبیعی خود قرار می‌گیرد، مانند این اسب که در اصل باید آزادانه درحال دویدن بود، نه این‌که بالای یک ستون نشسته باشد، نه‌تنها آنچه در برابر دیدگان ما قرار دارد،‌ بلکه کلیت حس مکانی فرد زیر سوال می‌رود. کل این فرآیند، از ایجاد ایده عکاسی تا عکسبرداری کمتر از 48 ساعت طول کشید؛ رویدادی که تنها می‌تواند در مکزیک رخ دهد.

درباره عکاس

نام: آنری سالا

متولد: آلبانی، سال 1974

تحصیلات: مدرسه ملی عالی هنرهای تجسمی،‌ پاریس

الهام‌بخش‌های زندگی: هنرمندی که بعد‌ها به استادم تبدیل شد، اما در دوران دیکتاتوری آلبانی کار با او ممنوع اعلام شده‌بود و «ادی راما» که هنرمندی بزرگ بود و اکنون نخست‌وزیر آلبانی است.

بهترین نصیحت: بیش از اندازه پندپذیر نباشید.

راوی: کارن اندریسون – گاردین

مترجم: سمیرا مصطفی‌نژاد (ضمیمه چمدان)