فیلم فجر و راندن مهمانان ناخوانده

آنها محصول تلاش یک ساله خود را به جشنواره ارائه می‌دهند تا مورد داوری، نقد و بررسی و قضاوت اصحاب رسانه و منتقدان قرار گیرد. بنابراین گزافه نیست اگر بگوییم جشنواره فیلم فجر جشنواره اصحاب رسانه‌ها و منتقدان سینمایی هم است.

این نگاه البته می‌تواند در فرایند مدیریت جشنواره نیز تاثیر گذاشته و با توجه به اولویت‌بندی مخاطبان جشنواره، شیوه خدمات‌رسانی به آنها سیاستگذاری شود. یکی از ضعف‌ها و انتقادهای همیشگی به مدیریت جشنواره فیلم فجر در سال‌های گذشته، فارغ از بی برنامگی‌ها و بی‌نظمی در جدول زمان پخش فیلم‌ها، مکان برگزاری جشنواره برای خبرنگاران و منتقدان سینمایی بود که یا رفت و آمد به آن دشوار بود یا وسایل ایاب و ذهاب به آسانی در اختیار اهالی رسانه قرار نمی‌گرفت، اما خوشبختانه امسال تا اینجای کار و پیش از اجرای جشنواره دو اقدام مهم و راهبردی در مدیریت جشنواره صورت گرفت که مورد استقبال و خوشایند اصحاب رسانه نیز قرار گرفت. یکی از این اقدامات حق انتخاب مکان جشنواره و در واقع سینمای مورد نظر برای تماشای فیلم از سوی خود خبرنگاران و منتقدان بود. به این معنی که در ثبت نام مجازی جشنواره فجر، اهالی رسانه خود می‌توانستند سینمای مورد نظرشان را برای تماشای فیلم انتخاب کنند و یک سالن یا سینمای مشخص به شکل اجباری تعیین نشده بود.

در واقع امسال با این حق انتخاب و اختیاری بودن سینمای مورد نظر، کمتر شاهد انتقاد یا اعتراض اهالی رسانه خواهیم بود و هر فردی داوطلبانه می‌تواند سینمای مورد نظرش را برای حضور در جشنواره انتخاب کند.این راهبرد جدید فارغ از کارکردهای اجرایی و امکان تسهیلات بیشتر به اهالی رسانه، احترام گذاشتن به شان و منزلت حرفه‌ای این افراد نیز بوده و میزان احساس رضایت شرکت‌کنندگان در جشنواره را بالا برده است.

البته برج میلاد همچنان به عنوان کاخ جشنواره رسمیت داشته و مراسم و نشست‌های خبری در آنجا صورت می‌گیرد و بالطبع امکانات رسانه‌ای نیز در این مکان در اختیار اصحاب رسانه‌ای قرار می‌گیرد. حضور عوامل یک فیلم در مکان برج میلاد نیز در نهایت بسیاری از خبرنگاران را راغب می‌کند تا برج میلاد را به‌عنوان سالن اصلی انتخاب کنند. طبیعتا تجمیع امکانات رسانه‌ای که در برج میلاد به عنوان کاخ جشنواره وجود دارد، نمی‌تواند در سالن‌های دیگر وجود داشته باشد و چه‌بسا به همین دلیل بسیاری از خبرنگاران، برج میلاد را در اولویت خود قرار دهند، اما این تفویض اختیار به خبرنگاران و نویسندگان برای انتخاب سینمای مطلوب خویش احترام به شخصیت حقیقی و حرفه‌ای آنهاست و قابل تقدیر و ستایش. ضمن این‌ که همه این افراد خبرنگار نیستند که برای تهیه خبر و گزارش یا مصاحبه با عوامل فیلم و دست‌اندرکاران جشنواره، حضورشان در برج اجباری باشد. بسیاری از آنها منتقدان و نویسندگان سینمایی هستند که برای تماشای فیلم‌های جدید سینمای ایران به جشنواره می‌روند و برای نوشتن نقد این آثار فرقی نمی‌کند که در کدام سینما حضور داشته باشند.

اقدام دوم ستاد جشنواره که یکی از چالش‌های بزرگ این سال‌های اهالی رسانه نسبت به مدیریت جشنواره بوده تلاش برای تبدیل کردن برج میلاد به سالن تخصصی رسانه‌هاست تا از حضور افراد متفرقه و غیرمتخصص در سالن جلوگیری شود.

متاسفانه در سال‌های گذشته شاهد حضور افراد بشدت غیرمرتبط ازجمله کودکان و حتی نوزادان در سالن اصلی برج میلاد بودیم که فضای اختصاص داده شده به خبرنگاران و منتقدان را اشغال کرده و گاهی آنها مجبور بودند ایستاده یا نشسته بر کف سالن فیلم را تماشا کنند و حتی گاهی به دلیل پرشدن ظرفیت سالن پشت درهای بسته بمانند.

گویا امسال رضاداد به داد اصحاب رسانه رسیده و تمهیداتی را فراهم کرده تا برج میلاد به عنوان کاخ جشنواره مخصوص اهالی هنر و رسانه شود تا یک فضای آرام و تخصصی و کم‌تنش که در شان جشنواره فیلم فجر است بر آنجا حاکم شود. جشنواره باید جشنی برای مهمانان مدعو باشد، نه مهمانان ناخوانده!

تاکنون این دو اقدام و تمهید ستاد جشنواره فیلم فجر93 را می‌توان تمهیدی هوشمندانه و کار کارشناسی شده در مدیریت جشنواره‌ای دانست که تاکنون با توجه به ابراز نظر شفاهی و کتبی منتقدان و خبرنگاران در فضاهای دوستانه یا مجازی، نشان از رضایت آنها دارد. ستاد جشنواره فجر پیش از افتتاحیه دو گام بلند در زمینه اجرای بهتر جشنواره برداشته که نگارنده قدردانی از آن را رسالت رسانه‌ای خود می‌دانست.

سیدرضا صائمی‌/ ‌جام‌جم