این درحالی است بیشتر مسئولان در سخنرانیهای خود از لزوم توجه به صنعت گردشگری حرف میزنند و ادعا میکنند تا سال 1404 باید تعداد گردشگرانی که سالانه وارد کشورمان میشود، از حدود 4.5 میلیون به 20 میلیون گردشگر برسد اما نکته اینجاست که در کشورمان زیرساختهای لازم برای پذیرایی از تعداد کنونی گردشگران نیز کامل نیست و کمبود هتلهای چهار و پنج ستاره و وضع نامناسب خدماتی که باید در طول سفر به گردشگران ارائه شود، حل نشده باقی مانده است، در این میان شاید بتوان گردشگران را راضی کرد که با این کمبودها کنار بیایند، اما نمیتوان از آنها خواست که از ابتداییترین حقشان یعنی راهنمای گردشگری با تجربه چشم پوشیده و لب به شکوه باز نکنند.
برای نمونه چند ماه پیش و در اوج ورود گردشگران خارجی به کشور به هر شکل که بود، گردشگران در هتلهای کشور اسکان داده شده و با وضع نامناسب خدمات بین شهری به مقصدهای خود رسیدند، اما آنچه سبب نارضایتی بخش زیادی از آنها شد؛ راهنمایان گردشگری کارنابلدی بودند که فقط عنوان این حرفه را یدک میکشیدند.
در این میان کم نبودند تورهایی که بدون راهنما مانده بودند، هرچند که در قراردادهای آنها راهنمای گردشگری مسلط به زبانهایی مانند چینی،کرهای، ژاپنی، آلمانی، ایتالیایی، اسپانیایی، فرانسوی و روسی بود، اما راهنمای آنها نه فقط با چنین زبانهایی آشنایی نداشت بلکه انگلیسی را نیز دست و پا شکسته حرف میزد و اصول اولیه این حرفه را نیز نمیدانست.
باید تاکید کرد که چنین برخوردهایی با گردشگران خارجی بهطور حتم تبلیغی منفی برای گردشگری کشور است و در دنیای کنونی که رقابت برای جذب توریست به اوج خود رسیده است، میتواند حکم تیر خلاص را برای گردشگری کشور داشته باشد.
افزون براین باید یادآور شد که سرمایهگذاری نکردن برای آموزش راهنمایان نیز سبب شده آنها با اصول اولیه این کار نیز آشنا نباشند، مشکل اینجاست که آموزش این افراد هزینه بر است بنابراین در چنین روزی باید از مسئولان خواست توجه ویژه به وضع راهنمایان گردشگری کشور کنند، چون میتوان گفت موفقیت گردشگری کشور در گرو موفقیت این افراد است.
مهدی آیینی - گروه جامعه
یک کارشناس روابط بینالملل در گفتگو با جامجمآنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد