آمارسازی، تاکتیک تازه هجوم به رسانه ملی

امروزه تصور این است که رسانه ملی به خاطر این که نمی‌تواند انتظارات قشری از مردم را پاسخگو باشد و آزادانه هر نوع تصویری را نمایش دهد، از این رو مورد اقبال مردم قرار ندارد. این اتهامی است که به رسانه ملی زده می‌شود. درست است که رسانه ملی محدودیت‌هایی برای نشر آزادانه همه گونه تصویر و برنامه را دارد، اما مساله این است که رسانه ملی در چارچوب اخلاق، امنیت اجتماعی و موازین و قوانین کشور عمل می‌کند؛ این یعنی امنیت برای مخاطب ایرانی. به عبارت دیگر اگر دقت کنیم، رسانه‌های دیگر با پخش آزادانه همه برنامه‌ها ممکن است از یک منظر بتوانند پاسخگوی همه سلیقه‌ها باشند، ولی نکته اصلی این است که افت و خیزهای اخلاقی موجود در دنیا، در رسانه‌های جدید از جمله شبکه‌های اجتماعی، اینترنت و ماهواره‌ها به شکل وسیع و گسترده ارائه می‌شود. نمایش بی‌اخلاقی و برنامه‌های مبتذل ممکن است برای برخی افراد جاذبه داشته باشد، اما اکثرا برای گروه‌های مختلف به خصوص کسانی که حریم‌های اخلاقی را در خانواده رعایت می‌کنند، جاذبه ندارد.

لذا آمارهای برخی سایت‌های اینترنتی که مدعی می‌شوند تصویر صداوسیما از طرف اکثریت دیده نمی‌شود، دقیق و درست نیست. اگر کسی این ادعا را دارد باید تحقیقی دقیق و همه‌جانبه با روش نمونه‌گیری درست در شرایطی که قابل سنجش اعتباری باشد، صورت گیرد. به عنوان متخصص تحقیقات آماری، بعید می‌دانم آماری باشدکه نشان دهد بالای 50 درصد مردم به صداوسیما بی‌توجه‌اند. این طور نیست و مطمئن هستم چنین آماری درنمی‌آید.

چون رسانه ملی در حال حاضر به عنوان یک عضو از اعضای خانواده‌های ایرانی است و هیچ خانواده‌ای حاضر نیست آن عضو را کنار بگذارد. مطمئن باشید این ادعاها بیشتر تابع هیجان و فاقد جنبه علمی است. رسانه ملی نه تنها امن است، بلکه تابع فرهنگ ما، عناصر بومی حیات اجتماعی در جامعه ایرانی، اصول و چارچوب‌های اسلام و فرهنگ ایرانی عمل می‌کند. اینها همه امتیاز است. تولیدات رسانه ملی پشتیبان توسعه اقتصادی و مروج سبک زندگی ایرانی است. در حالی که تلویزیون‌های بیگانه حتی اگر به زبان فارسی باشند، به سبک زندگی غربی می‌پردازند. رسانه ملی زن ایرانی را با فرهنگ و اخلاق به‌نمایش می‌گذارد. اگر ما زن ایرانی را در لباس وسریالی با عنوان نفس گرم نشان می‌دهیم، آن طرف برای جاذبه زنانه، حریم سلطان می‌سازند.

رسانه ملی در تحکیم وحدت و همدلی اقدام می‌کند در حالی که رسانه بیگانه در جهت تفرقه و اختلاف عمل می‌کند. رسانه ملی در بعد جامعه‌پذیری ایفای نقش می‌کند، ولی رسانه‌های بیگانه در نقش جامعه‌گریزی عمل می‌کنند. رسانه ملی مشوق تولید داخلی است و انسان‌شناسانه به فرهنگ نگاه می‌کند در حالی که رسانه‌های غربی آنچه دارند تفکر اومانیستی است.

کوتاه سخن این که رسانه ملی نواختش، نواخت فرهنگ ایرانی، اصول اسلامی و گسترش‌دهنده اخلاق است و خانواده ایرانی از رسانه ملی پیامی امن و آرامش بخش طلب و دریافت می‌کند.

دکتر سیدرضا نقیب‌السادات

عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی