بازگشت آرامش به داوری

من اگر روی کلمه «گروه» تاکید دارم به این دلیل است که ما در المپیک، جام جهانی و همین‌طور رقابت‌های نوجوانان و جوانان جهان به صورت انفرادی داورانی داشتیم، اما برای اولین بار بود که تیم داوری کشورمان در چنین سطحی از فوتبال قضاوت می کرد.

این اتفاق بزرگ درست در زمانی افتاد که شاهد برزخ داوری در کشورمان بودیم. در زمانی که شلاق محرومیت و انزوا توسط مسئولان داوری کشور بر تن داوران طراز اول و بین المللی خورد و یکی پس از دیگر شاهد محرومیت آنها بودیم، این واقعا ارزشمند بود که فیفا تیم داوری ایران را به عنوان داوران فینال جام باشگاه های جهان انتخاب کرد و این فرصت را به آنها داد که پیش چشم بیش از دو میلیارد بیننده تلویزیونی توانمندی‌هایشان را به رخ بکشند.

به عبارتی، در یکی از مهم‌ترین بازی‌های باشگاهی دنیا، پرچم ایران نیز به‌واسطه قضاوت تیم داوری کشورمان در زمین به اهتزاز در آمد و این همان چیزی است که همه ما باید از آن لذت ببریم. در این وانفسا خیلی جالب است که رئیس کمیته داوران فدراسیون فوتبال مصاحبه می کند و می گوید من این بازی را ندیدم!

این جمله خیلی ها از جمله آقای کفاشیان را باید به فکر فرو ببرد. دیداری که من اطلاع دارم خیلی ها در ایران به‌خاطر علیرضا فغانی آن را تماشا کردند، از چشم شخص اول داوری ایران پنهان ماند و این واقعا قابل تامل است.

به‌هر‌حال معتقدم قضاوت خود فغانی و دستیارانش می تواند آرامش را به فضای داوری ایران بازگرداند. در نیم فصل اول، داوری ما آرامش نداشت، اما از امروز به بعد همه وظیفه داریم ارزش و احترام بیشتری برای داوران قائل باشیم. حضور در فینال جام باشگاه های جهان هیچ فرقی با ایستادن روی سکوی جهانی ندارد و قطعا اگر خود فدراسیون این احترام را به داوران بگذارد، هواداران و باشگاه ها هم با احترام بیشتری با داوران زحمتکش ما برخورد خواهند کرد.

علی خسروی

پیشکسوت داوری کشور