نقدی بر بازآفرینی عنوان Amplitude

احیای یک فرمول کلاسیک

بسیاری از شما و دوستداران بازی‌‌های سبک موسیقی ریتمیک شرکت Harmonix را با فرنچایز محبوب Rock Band می‌شناسید، بنابراین زمانی که نام این سازنده را پای یک بازی می‌بینید، ممکن است گمان کنید با عنوانی مشابه «راک بند» مواجه هستید.
کد خبر: ۸۷۱۴۲۱
احیای یک فرمول کلاسیک

دلیل این حدس این است که فراموش کرده‌‌اید این شرکت حتی قبل از به‌وجود آمدن مجموعه Guitar Hero تلاش‌هایی در زمینه بازی‌‌های سبک موسیقی انجام داد که در نهایت باعث اوج گرفتن پدیده بازی‌‌های این سبک شد.

این شرکت با دو بازی Frequency و Amplitude ما را با مفهوم مسیری لایتناهی از نت‌‌های موسیقی و تلاش برای هماهنگ زدن نت‌‌ها که امروزه تقریبا در تمام بازی‌های این سبک دیده می‌شود، آشنا کرد.

به لطف سایت‌‌هایی چون کیک‌استارتر، سازندگان توانستند با جمع‌‌آوری کمک‌‌های مردمی سال 2014، هزینه لازم برای بازآفرینی عنوان Amplitude و آوردن آن روی کنسول نسل هشتمی PS4 را تامین کنند تا هم دوستداران نوستالژی و هم مخاطبان جدید را پای بازی بکشانند، اما آیا جادوی آن روزگاران بازی‌ هنوز هم در آن وجود دارد؟

از منظر گیم‌‌پلی می‌‌توان با قطعیت به این پرسش پاسخ مثبت داد. Amplitude بازیکنان را به چالش می‌‌کشد تا قسمت‌‌های مختلف یک آهنگ مثل وکال، درام، گیتار بیس و... را همزمان روی نوارهایی که در صفحه تصویر حرکت کرده و نت‌‌ها روی آن نقش می‌‌بندند، به عهده بگیرند.

این در حالی است که در بازی‌‌های مشابه معمولا شما یا نوازنده یک ساز هستید یا زحمت وکال را به دوش می‌‌کشید و دیری نمی‌پاید که قطعات موسیقی بازی را یکی پس از دیگری تمام می‌‌کنید.

برخلاف بازی‌‌های ریتمیک مدرن، پیشرفت در بازی و موسیقی به‌صورت الحاقی است ؛ یعنی با درست نواختن نت‌‌ها ‌موسیقی به مرور کامل می‌شود. به‌عبارت دیگر با هر بار بازی کردن می‌توانید به‌نوعی یک ریمیکس متفاوت از آهنگ داشته باشید.

این در حالی است که در عناوینی چون Guitar Hero و Rock Band ساختار نت‌‌های گیم‌‌پلی بر مبنای کاهش است.

یعنی به‌صورت پیش‌فرض آهنگ کامل پخش می‌شود و در صورتی که نتوانید نتی را به درستی بزنید، صدای آن قسمت از آهنگ قطع می‌‌شود. با پیش رفتن در بازی و سخت‌‌تر شدن مراحل کم‌کم به جایی می‌رسید که انگشت‌‌ها آن‌قدر سریع حرکت کنند که گویا قبل از صدور فرمان از سوی مغز‌‌ کارشان را می‌‌دانند.

سرانجام به مرتبه‌‌ای می‌رسید که باور نمی‌کنید انگشت‌‌هایتان توانایی زدن چه نت‌‌های دشواری را دارند و چگونه مسیر نت‌‌ها را در صفحه گیم‌پلی بدون نقص دنبال می‌کنند.

زمانی که در بازی به مهارت کافی برسید، آن وقت می‌توانید خود را در موسیقی غرق کنید و از جریان آن‌ که در ذهن‌تان جاری می‌ شود لذت ببرید.

با این حال این نسخه از بازی نسبت به نسخه اصلی که حدود 15 سال پیش منتشر شد، ضعف‌‌هایی در این خصوص دارد. Amplitude اصلی ترکیب صداها و سبک‌‌های مختلف موسیقی را به نحو احسنت انجام داده بود، اما در این نسخه با تنوع کمتری همراه هستیم.

این موضوع به‌خصوص در موسیقی‌های بخش کمپین یا داستانی بازی نمود پیدا کرده، جایی که قطعاتی پخش می‌شود که معمولا توسط موسیقیدانان شرکت هارمونیکس و به‌صورت انحصاری برای بازی ساخته شده‌‌اند.

این موسیقی‌ها در متمایز و متفاوت نشان دادن خود چندان موفق عمل نمی‌کنند و بیشتر نت‌های آنها به‌شدت بر درام تکیه دارند و روی هم رفته در راستای موسیقی الکترونیک حرکت می‌کنند.

این گفته به ‌این معنا نیست که موسیقی بازی خوب نیست، ولی کافی است آن را با نسخه اصلی بازی مقایسه کنید که موسیقی‌های جذاب و متنوع داشتند و هر آهنگ را می‌توانستید بدون خستگی بارها تکرار کنید و هر بار از نواختن آن لذت ببرید.

اصلا همین مساله است که نام Amplitude را در ذهن دوستداران بازی‌های سبک موسیقی ماندگار کرده است.

بازی 30 قطعه موسیقی دارد که بیشتر آنها را می‌توانید به‌صورت عادی در جریان پیشرفت در بازی آزاد کنید، ولی متاسفانه تعدادی از بهترین آهنگ‌های بازی پشت سلول تصمیم طراحان بازی درخصوص بهره‌گیری از سیستم پیشرفت کهنه و قدیمی گرفتار شده‌است .

برای این‌که به این آهنگ‌ها دسترسی پیدا کنید، باید امتیاز بالایی در آهنگ‌های بخش کمپین یا داستانی به دست بیاورید، ولی مشکل اینجاست که بازی به شما این امکان را نمی‌دهد قطعه‌ای خاص که شاید امتیاز پایین‌تری را در آن به دست آورده‌اید، به‌صورت جداگانه انتخاب کنید.

اگر قصد دارید رکورد خود را افزایش دهید، باید تمام بخش داستانی را از ابتدا آغاز کنید و 15 قطعه موسیقی آن را دوباره و با تلاش برای کسب امتیاز بالاتر بنوازید.

این به‌ معنای آن است که بیشتر بازیکنان برای این‌که راحت‌تر به امتیاز بالاتر در بخش داستانی دست یابند، حاضر می‌شوند بازی را روی درجه آسان تجربه کرده و بخشی از لذت و هیجان را قربانی اطمینان‌خاطر از هدر نرفتن وقتشان کنند.

بازی علاوه بر بخش داستانی که تک‌نفره بوده و مبتنی بر دقت و زمان‌بندی است، بخش چند نفره نیز دارد که البته این بخش فاقد ویژگی آنلاین است. در صورتی که سه نفر از دوستانتان کنارتان باشد، می‌توانید بازی را چهار‌نفره روی یک صفحه تجربه کنید.

می‌توانید هر چهار نفر به‌صورت مجزا برای خود کار کنید و با بهتر بازی کردن، قدرت‌هایی مثل مخدوش کردن صفحه نمایشگر دوستان و... را به دست آورید که کار آنها برای رقابت با شما را سخت‌تر می‌کند.

همچنین مدهای همکاری چند نفره یا رقابت تیمی دو به دو نیز در بخش چند نفره بازی وجود دارد که لذت و هیجانی بالا را برای افرادی که Amplitude را همراه با دوستان بازی می‌کنند، فراهم می‌آورد.

شاید این بازی جای عناوینی چون Guitar Hero و Rock Band را برای شما نگیرد، اما تجربه‌ای متفاوت و جذاب را برایتان به ارمغان می‌آورد.

Amplitude

پلتفرم PS4

ناشر Harmonix

سازنده Harmonix

سبک موسیقی ریتمیک

امتیاز 7.5

مجید رحمانی

ضمیمه کلیک

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها