رسانه‌های رقیب در خلأ خبری شایعه می‌سازند

تفاوت خبررسانی رسانه‌های داخلی با رقبای فارسی‌زبان خارجی چیست؟

بی‌شک رسانه ملی در ارائه اخبار محدودیت‌هایی دارد که رسانه‌های بیگانه بخصوص فارسی‌زبان ندارند. رسانه ملی تا خبر، موثق نباشد اجازه پخش ندارد درحالی که رسانه‌های رقیب نه‌تنها اخبار غیرموثق بلکه شایعات را هم به‌راحتی پوشش می‌دهند. رسانه ملی بواسطه خط و مشی خود موظف به پاسخگویی تولیدات خود است، اما رسانه‌های رقیب، خود را مبرا از پاسخگویی می‌دانند. رسانه ملی برای جمع‌آوری اخبار از طریق منابع موثق عمل می‌کند؛ لذا این امر اخلاقی ممکن است در ارائه سرعت خبررسانی تأثیر بگذارد، اما رسانه‌های رقیب از هر طریقی مانند شبکه‌های مجازی فیسبوک، توییتر و گروه‌های تلگرامی و... به جمع‌آوری اخبار و تصاویر خبری می‌پردازند.

هدف رسانه‌های رقیب در تولید خبر مانند اخبار برجام برای مخاطب داخلی چیست؟

رسانه‌های بیگانه عمدتا تحت حمایت مالی نظام‌هایی هستند که دوست ملت ایران نیستند. این رسانه‌ها در بهترین حالت رقیب‌اند، درحالی‌که اغلب آنها دشمن هستند. بنابراین طبیعی است که اخبار خود را گزینشی و جهت‌دار می‌روند. وقتی درباره موضوعی مانند برجام به صورت انبوه خبرسازی می‌کنند، حتما به دنبال هدف خاصی هستند. در اخباری که عموم مردم نفع می‌برند، طبیعی است که رسانه‌های داخلی مانند رسانه ملی اخبار موثق‌تر و بهتری ارائه کنند تا رسانه‌های بیگانه فارسی‌زبان. رسانه ملی همیشه برای ارائه خبر، به دنبال منبع موثق خبر می‌گردد که این امر تعللی در انعکاس اخبار پیش می‌آورد که البته بد نیست و خیلی هم خوب است و مقابل شایعات گرفته می‌شود، اما رسانه‌های رقیب از این خلأ استفاده می‌کنند و از هر مسیری سعی در بازتاب خبر به هر قیمتی حتی شایعه بودن می‌کند.

چه راهکاری برای تشخیص اخبار موثق از غیرموثق وجود دارد؟

به عنوان یک فعال رسانه‌ای پیشنهاد می‌کنم مردم اگر اخبار رسانه‌های بیگانه را نگاه می‌کنند، حتما همان خبر را هم از منابع داخلی پیگیری کنند تا خود به این تحلیل برسند که اخبار منابع داخلی سالم‌تر و موثق‌تر از اخبار منابع غیرخودی است. بیننده اخبار روز جهان باید یک تحلیل حداقلی داشته باشد تا با اهداف رسانه‌های بیگانه آشنا شوند.

شما عمل برخی هنرمندان را در مهاجرت به شبکه‌های غیرخودی چگونه ارزیابی می‌کنید؟

پیش از این سابقه نداشته، هنرمندانی که بواسطه امکانات داخلی اعم از رادیو، تلویزیون، سینما، تئاتر و موسیقی دارای چهره و سابقه‌ای هنری شده‌اند، به شبکه‌های غیرخودی و معاند بپیوندند و در زمین آنها بازی کنند. در داخل کشور، ظرفیت‌های هنری بسیاری وجود دارد تا هنرمندان بتوانند در آنها حضوری فعال و موفق داشته باشند؛ بنابراین مهاجرت به شبکه‌های غیرخودی برای کسب شهرت، چهره شدن یا منابع مالی بیشتر، نمی‌تواند توجیه درستی باشد.