شبکه‌های اجتماعی، دشمن فوتبال

کمتر کسی است که در این مقطع سراغ یکی از آنها برود و به شایعه درباره نقل و انتقالات بازیکنان برنخورد. از سوی دیگر، به هوادارانی بر می‌خوریم که در حال ساختن رویای خود برای قهرمانی هستند و به دنبال آن قهرمانی هستند که این رویا را به واقعیت تبدیل کند و در این راه، تیم محبوبشان باید سراغ خرید این قهرمان برود؛ آنهایی که دائما در میان این شبکه‌ها پرسه می‌زنند و خودشان را انسان‌های آگاه می‌دانند، اما به نظر می‌رسد تعریف دیگری از آنها وجود دارد. شاید آنها همان‌هایی هستند که پاسخ نیازهای خود را در همین شبکه‌های اجتماعی می‌یابند و از سوی دیگر این شبکه‌ها با داشتن همین مخاطبان به حیات خود ادامه می‌دهند.

این افراد، ما را به یاد یکی از شخصیت‌های خیالی داستان‌های آمریکایی می‌اندازد که همیشه میانه‌رو و در تلاش بود خوشبین باشد، در حالی که به او لقب زودباور خوشبین را داده بودند چراکه همیشه میان خیر و شر، خوبی و بدی، شیطان و فرشته و خیلی چیزهای دیگر خودش را در معرض انتخاب می‌دید، اما تنها کاری که به آن علاقه داشت، این بود که نسبت به هر چیزی خوشبین باشد. مانند همان رفتاری که طرفداران فوتبال درون شبکه‌های اجتماعی از خود نشان می‌دهند؛ مانند آن هواداری که تیمش با دو گل عقب است و در حالی که تنها پنج دقیقه به پایان بازی باقی مانده، دوست دارد مدافع میانی تیمش تمام طول زمین را طی کند و کاری را که مهاجمان در انجامش ناتوان هستند، او انجام دهد یا آن که آنقدر خوشبین باشد که گمان کند امسال سال باشگاه اوست.

استفاده از ناآگاهی

میان هواداران باشگاه‌های فوتبال مختلف این اختلاف و دودستگی میان آنهایی که به هر نحوی تلاش می‌کنند از تیم خود مراقبت کنند و آنهایی که می‌خواهند به هر شکل ممکن از پشتر پرده تیمشان باخبر شوند، وجود داشته است. این بهترین فضا برای شبکه‌های اجتماعی است تا بتوانند با اطمینان خاطر، حقه‌هایشان را پیاده کنند. به طور معمول آنها از ناآگاهی و تلاش برای آگاهی مردم استفاده می‌کنند. این در حالی است که این روزها حتی وقتی در حال رانندگی هستید، می‌توانید از طریق دنیای مجازی به آخرین اخبار و اطلاعات دست پیدا کنید. اکنون تمام رانندگان تاکسی خودشان به یک پایگاه خبری تبدیل شده‌اند چراکه در ماشین خود از همه اخبار مطلع می‌شوند و می‌دانند تیم شهرشان چه بازیکنانی خریده و چه بازیکنانی را از دست داده است.

امید واهی

طبق اطلاعات به دست آمده در لیگ برتر جزیره، وقتی یک بازیکن خارجی ناشناخته با تیمی قرارداد می‌بندد، به طور معمول هواداران این تیم پیش از آن که آن بازیکن خودش را در یکی از شبکه‌های اجتماعی معرفی کند، حدود 20 دقیقه در گوگل او را جست‌وجو می‌کنند. در این میان تا زمانی که هواداران به اطلاعات آن بازیکن دست پیدا کنند، شبکه‌های اجتماعی با تیترهایی اغواکننده ازجمله این‌که این بازیکن می‌تواند انتظارات هواداران را برآورده کند و پخش کلیپ‌های منتخبی که بازی فوق‌العاده این بازیکن را نشان می‌دهد، به استقبال شایعات می‌روند، اما این یک امید واهی است که از سوی شبکه‌های اجتماعی به هواداران القا می‌شود.

سلفی در ورزشگاه

یکی از مهم‌ترین روزها برای شبکه‌های اجتماعی، روزی است که قرار باشد بازی‌های فوتبال برگزار شود چراکه هواداران هر کدام در تیم تلاش می‌کنند تا لحظه گل تیمشان را زودتر از سایرین ارسال کنند و این رقابت میان آنها باعث رونق گرفتن شبکه‌های اجتماعی با واکنش‌هایی می‌شود که سایرین به این تصویر می‌دهند. تکنولوژی این روزها بیش از پیش نقش خود را در زندگی و فوتبال نشان می‌دهد، اما به همان نسبت اثرات سوء دارد. روزی بود که همه ما از چشم‌هایمان برای دیدن بازی فوتبال استفاده می‌کردیم، اما حالا بسیاری از مردم، بازی را در تلفن‌های همراه یا تبلت‌های خود تماشا می‌کنند و تعدادشان در حال افزایش است. شما آنها را می‌توانید حتی در روز بازی ببینید که در نقاط زمین از خود عکس سلفی گرفته و بعدا بازی را در فوتبال همراه خود تماشا می‌کنند.

وضعیت سایر هواداران هم بهتر از این نیست چراکه آنها هم روی صندلی‌های ورزشگاه نشسته، اما در اینترنت به دنبال خواسته هایشان می‌گردند و تنها زمانی سرشان را بالا می‌آورند که صدای جمعیت بالا می‌رود. وقتی هم صدایی به گوش نرسد یعنی تعداد کسانی که سرشان در تلفن خود است، بسیار بیشتر از حد تصور ماست.

منبع: fourfourtwo

مترجم: عرفان خماند