۲۵ رجب سال روز شهادت امام موسی کاظم (ع)

به گزارش جام جم آنلاین، آن حضرت در 25 رجب سال 183 قمری، در زندان هارون الرّشید عبّاسی در بغداد، در 55 سالگی به دستور هارون مسموم گردید و به شهادت رسید. مرقد شریفش در کاظمین، نزدیک بغداد، زیارتگاه شیفتگان حضرتش می باشد.

شیوه مبارزه امام موسی کاظم (علیه السلام)

هـدف اسـاسـی امـام کـاظـم (ع ) از رویـارویـی با باندها و مکاتب انحرافی هدایت افراد فـریـب خـورده بـود، بـا مـنـطـق و حـجـّت قـوی و دلائل روشـن بـه (جـدال احـسـن ) با آنان می پرداخت و عقاید و مکتبشان را مردود می شمرد. در نتیجه ، اثر این نوع مـبـارزات بـنـیـادی و روشـنـگـریـهای فکری در جامعه و بیداری افکار توده های مردم به مراتب بـیـشـتـر از آثـار تـلاشـهـای دسـتـگـاه خـلافـت در ایـن ارتـبـاط بـود، و اصـولا ایـن دو روش قابل مقایسه با یکدیگر نیستند؛ چه آنکه یکی اثر تخریبی داشت و دیگری اثر سازندگی و روشنگری و هدایت .

مـوسـی بـن جـعـفر(ع ) علاوه بر آنکه خود در موارد مقتضی به مبارزه با افکار انحرافی برمی خـاسـت و با سردمداران آنها به بحث و گفتگو می پرداخت ، شاگردان و یاران زبده خود را نیز بـر ایـن امـر تـشـویـق مـی کـرد.

امـام کـاظـم (ع ) علاوه بر این تشویق عمومی ، بعضی از یاران خود را که در بحث و مناظره چیره دسـت بـودنـد، فـرمـان مـی داد تـا بـا گـروهـهای فکری مناظره کنند.

تـفـکـر الحـادیـگـری و زنـدقـه از دوران حـکومت امویان و توسط بعضی از خلفای اموی در میان مـسـلمـانـان مـطـرح شـد و در عصر عباسیان ابعاد گسترده تر و داعیان بیشتری پیدا کرد. الحاد، شـاخـه هـای مـخـتلفی دارد از قبیل انکار آفریدگار، اعتقاد نداشتن به یک یا چند صفت از صفات ثبوتیّه یا سلبیّه خداوند، ایمان نداشتن به پیامبران الهی و انکار معاد. عنوان فراگیر همه آنها انکار ضروری دین است .

زندان و شهادت

هـارون الرشـیـد بـرغـم آنـکـه در اثـر زیـرکـی خـاص خـود و تـوسـل بـه نـیـرنـگ و نـفاق وفراهم شدن سایر شرایط، در عرصه سیاست آن روز چهره موفق وعـنـصر سیاستمداری به شمار می رفت ،در جبهه مبارزه باخط امامت ، با همه تلاشی که برای پـیـروزی بـر آن کرد، با ناکامی روبه رو شد و سرانجام به این نتیجه رسید، تا زمانی که رهبری این جبهه را از بین نبرد همه تلاشهای اوبی ثمر خواهد بود.

هـارون در طول مدت حکومت خود، بارها موسی بن جعفر(ع ) را به مرکز خلافت احضار کرد و حتی بـه زنـدان افـکـنـد ولی هربار حادثه ای پیش می آمد که منجر به آزادی آن حضرت می شد. وی حـتـی وقـتـی دیـد مـاءمـوران بـه هـنـگـام رویـارویـی بـا امـام (ع ) بـرای کـشـتـن او بـا مـشـکـل مواجه هستند و هیبت وعظمت امام (ع ) مانع از انجام ماءموریت ایشان می شود، دستور داد مجسمه ای از چـوب شـبـیـه امام کاظم (ع ) ساختند و چون جلاّ دان مست می شدند آنان را ماءمور می کرد با شـمـشـیـر بـر آن مـجـسـمه یورش برند و این کار را مدتها تمرین می کردند تا آمادگی لازم را برای انجام ماءموریت اصلی پیدا کنند..

وی در اقدامی دیگر خرماهایی را آلوده به سم کرد وبه خدمتکارش دستور داد آنها را با حیله به امـام (ع ) بـخـورانـد. ولی پـیـشـوای هـفـتم (ع ) که از توطئه او آگاه بود با انداختن یکی از آن خـرمـاهـای مـسـمـوم جـلو سـگ هـارون وبـه هـلاکـت رسـیدن آن حیوان در اثر سم ، دست خلیفه را رو کرد..

شهادت امام کاظم (ع )

امـام کـاظم (ع ) درآخرین مرحله از انتقال خود از زندانی به زندانی دیگر، طبق دستور هارون به زندان (سندی بن شاهک ) منتقل شد. سندی امام (ع ) را در خانه ای در بغداد زندانی کرد وغلام خود (بـشـّار) را کـه از سـرسـخـت تـریـن دشـمـنـان اهـل بـیت (ع ) بود بر آن بزرگوار گمارد و از اِعمال هرگونه فشار و آزاری نسبت به او دریغ نورزید. و سرانجام با چند عدد خرمای زهرآلود، فـرزنـد پـیـامـبـر(ص ) را مـسـمـوم سـاخـت و آن حـضـرت پـس از چـنـد سـال گـرفـتـاری در زنـدانـهـای مـخـتـلف و تـحـمـل رنج و آزار فراوان ، در 25 رجب ، سال 183 هجری قمری در زندان سندی بن شاهک به شـهـادت رسـیـد و پـیـکـر مـطـهـرش در مـقـابـر قـریـش ، در نـزدیکی بغداد به خاک سپرده شد.