بازی کهکشان بدون مرز

به گزارش جام جم آنلاین ، در این بازی یک سفینه‌ فضایی در اختیار بازیکن گذاشته می‌شود که قابلیت وارپ (حرکت با سرعت نور) دارد و هدف این است که به‌دنبال یافتن اسرار هستی و ایجاد آفرینش، میلیون‌ها سیاره را زیر پا بگذارید. بله، درست خواندید!

No Man’s Sky از یک الگوریتم ریاضی‌وار برای تولید تصادفی مراحلش استفاده می‌کند و همین مساله باعث شده شمار سیاراتی که می‌توانید در بازی رویت کرده و با حرکت به سمت آنها روی سطح‌شان فرود بیایید، به میلیون‌ها عدد برسد، اما باید دید این میلیون چقدر می‌ارزد.

فرمانروایی تاس‌ها

گیم‌پلی بازی No Man’s Sky از قواعد و اهدافی ثابت در یک فضای بسیار متغیر بهره می‌برد. یعنی شما از لحظه‌ ورود به بازی و تا آخرین باری که آن را تجربه کنید می‌دانید هدف نزدیک شدن هرچه بیشتر به کهشان است.

برای این منظور همچون بازی «اثر جرمی 2» باید سیارات را بررسی کنید تا ببینید از بین منابع اصلی موجود در بازی کدامیک را دارند، سپس به‌منظور تامین آن منابع، خطر مصرف سوخت را متقبل شده و به سطح سیاره بروید.

تازه آنجا هم ممکن است با چالش‌ها و سختی‌هایی مثل دایناسورهای عجیب یا ربات‌های غول‌پیکر مواجه شوید که کار را برای شما سخت‌تر کنند.

پس از آن می‌توانید غنیمت‌هایی را که از این سفرهای بین ستاره‌ای و سیاره‌ای‌تان به دست آورده‌اید، صرف تامین سوخت بیشتر برای سفینه یا ارتقا و تقویت سفینه و تجهیزات سرنشینان آن کنید البته این انتخاب نیز وجود دارد که آنها را فروخته و به واحد پولی بازی تبدیل‌شان کنید.

در این میان سازنده‌ها برای این‌که کمی انتخاب بازیکن و تصمیم‌گیری را چاشنی کار کنند، یک سیستم اینونتوری یا کوله‌پشتی طراحی کرده‌اند تا بازیکن را مجاب کنند آیتم‌ها و اشیای بی‌ارزش را دور انداخته و ظرفیت محدود کوله‌پشتی را فقط برای مهم‌ترین و باارزش‌ترین چیزها نگه دارد. متاسفانه این سیستم که شبیه عنوان Resident Evil طراحی شده و مثلا قرار است وزنه‌ ژانر بقا را در گیم‌پلی سنگین کند، آن‌طور که باید و شاید عمل نمی‌کند، چراکه وقتی آیتم‌ها و اشیا به‌صورت تصادفی پیش‌روی شما قرار می‌گیرند، نمی‌دانید باید انتظار چه چیزهایی را داشته باشید، بنابراین نمی‌توانید بخوبی روی آنها برنامه‌ریزی کنید.

به ‌هر حال، این چرخه‌ای است که تا ابد تکرار می‌شود، اما محیط‌ها و سیارات و تمام اتفاقاتی که در خلال این چرخه با آنها برخورد می‌کنید، به ‌صورت تصادفی ایجاد می‌شوند تا مثلا تنوع و طراوت بازی را تضمین کنند.

منتها مساله اینجاست که وقتی ساعت‌ها بازی کنید، کم‌کم الگوهای این تولید تصادفی برای شما مشخص شده و محیط‌ها شروع به تکراری شدن می‌کنند. اگر در چند سیاره‌ اول این انگیزه را داشته باشید تا دنیای زیر آب آنها را نیز کشف کنید، رفته‌رفته این انگیزه رنگ باخته و به تمایل به ترک هر چه سریع‌تر سیاره بدل می‌شود.

شاید No Man’s Sky میلیون‌ها سیاره داشته باشد، ولی در بهترین حالت 30 تا 40 سیاره ساختاری کاملا منحصربه فرد و بی‌همتا دارند که بدون خسته‌کننده شدن، بازیکن را به جست‌وجو ترغیب می‌کنند و بقیه سیارات از تلفیقی از آنها ایجاد می‌شوند.

محل برخورد دنیاها

به نظر می‌رسد در بازی آنقدر تمرکز به سمت الگوریتم‌های تولید تصادفی مراحل بازی رفته است که موارد ساده و پایه‌ای از قوانین و مکانیک‌های بازی مورد غفلت واقع شده و در پیاده‌سازی آنها سهل‌انگاری صورت گرفته است.

به عنوان نمونه، اگر شما به اندازه‌ کافی سوخت برای تامین قسمت‌های مختلف سفینه و تجهیزات خود داشته باشید، هنوز هم مجبور هستید هر قطعه را جدا جدا انتخاب کرده و سوخت‌رسانی کنید.

چرا به جای یک دکمه و ذخیره‌ میزان قابل‌توجهی زمان بازیکن مجبور است هر چند دقیقه یک بار این کار را تک به تک برای تمام اجزا انجام دهد؟ با تعمیم همین قضیه به منوی «فروش» جداگانه برای تجهیزات لباس کاراکتر و سفینه در «ترمینال‌های مرکزی خرید و فروش» می‌رسیم. در صورتی که خیلی ساده می‌شد تمام دارایی‌های بازیکن را فقط در یک منوی فروش نمایش داد.

از طرف دیگر منوی تنظیمات بازی امکان تغییر دکمه‌ها را به بازیکن نمی‌دهد و همین مساله باعث شده واسط کاربری بازی در بعضی مواقع حسابی گیج‌کننده و اعصاب‌خردکن شود.

در کنار این موارد ممکن است با توقف‌های میانه‌ بازی یا باگ‌های عجیبی نیز مواجه شوید. مثلا با گذشت 30 ساعت از زمان تجربه‌ بازی، پنجره‌های آموزش‌دهنده‌ مکانیک‌های مقدماتی در ابتدای بازی همچنان نمایش داده شوند.

خارج از ایرادهای اشاره شده، جا دارد از زیبایی بصری و موسیقی خوب بازی نیز یاد کنیم. موسیقی که عناصر الکترونیک در آن بارز است، بخوبی شما را در کشف و گذار سیارات همراهی کرده و حس بودن در یک طبیعت بکر با فناوری‌ها و امکانات فوق پیشرفته را به شما منتقل می‌کند.

عنوانی جاه‌طلبانه

No Man’s Sky عنوانی بشدت جاه‌طلبانه است که نتوانست آن‌طور که باید به جاه‌طلبی‌هایش دست یابد. با این حال و با وجود ضعف‌هایی که به آنها اشاره شد، هنوز هم می‌تواند به راحتی شما را به خود معتاد کند.

منظورم این است که با خود می‌گویید یک سیاره‌ دیگر را اسکن می‌کنم و تمام، اما ناگهان چیزی می‌بینید که نشانه‌های وجود یک منبع جدید است پس تصمیم می‌گیرید آن سیاره را جست‌وجو کرده و بعد تمام کنید، اما انگیزه‌ یک اسکن دیگر دوباره پیدا می‌شود.

ابتدا شاید گمان کنید No Man’s Sky از آن دست بازی‌های سندباکس است که دوست دارید ساعت‌ها پشت سر هم آن را بازی کنید، اما این کار را نکنید.

بهتر است به‌صورت مقطعی و هر چند روز یک بار، چند دقیقه‌ای آن را تجربه کنید. در غیر این صورت به دلیل تکراری شدن زیاد تجربه‌ بازی را توصیه نمی‌کنیم.

عنوان بازی:

No Man’s Sky

پلتفرم:

PC، PS4

ناشر:

Hello Games

سازنده:

Hello Games

سبک:

ماجرایی ـ بقا

رده سنی:

تمام سنین

مجید رحمانی - ضمیمه کلیک