جام تختی به دل خیلی‌ها ننشست

در این رقابت‌ها و در کشتی آزاد علاوه بر حضور پنج تیم با اسامی مختلف از ایران، شاهد حضور تیم‌های قزاقستان( دو تیم)، قرقیزستان، آمریکای لاتین، بلاروس، گرجستان، مغولستان، ازبکستان، ارمنستان، اوکراین و عراق بودیم که به جرات می‌توان گفت حتی تیم‌های نامدار این فهرست هم هیچ ستاره و چهره نامداری را با خود به ایران نیاورده بودند.

در کشتی فرنگی هم همین وضعیت حاکم بود و بجز پنج تیم از ایران، شاهد حضور کم‌فروغ تیم‌های بلغارستان، اوکراین، عراق، گرجستان، ارمنستان، ترکیه و ازبکستان بودیم که این تیم‌ها هم ترجیح داده بودند با نفرات درجه 3 و 4 و گمنام خود در جام تختی به میدان روند.

حضور تیم‌های خارجی در کشتی پهلوانی هم دست‌کمی از دو رشته دیگر نداشت. سه تیم از ایران با تیم‌هایی از بلاروس، قرقیزستان، ارمنستان، مجارستان، روسیه، صربستان و گرجستان در دو گروه به مصاف هم رفتند که طبیعتا سطح فنی نمایندگان ایران به مراتب یک سر و گردن از رقبای خارجی بالاتر بود.

مرد طلایی

شاید حضور حسن یزدانی، دارنده مدال طلای المپیک ریو و پیروزی‌های قاطعانه او در برابر رقبای گمنام خارجی در جام تختی، لحظات جذاب و دیدنی این تورنمنت بود. بسیاری از اهالی کشتی در انتظار رویارویی حسن یزدانی تازه‌وارد در وزن 86 کیلوگرم با علیرضا کریمی، دیگر مرد المپیکی کشتی ایران بودند که به هر شکل عوامل زیادی دست به دست هم داد مبادا این دو آزادکار مدعی در مشهد به مصاف هم بروند. اگر این اتفاق می‌افتاد، می‌توانستیم این کشتی را یکی از دستاوردهای مثبت جام تختی تلقی کنیم.

تجربه ناموفق تیم به تیم

هنوز مشخص نیست فدراسیون کشتی به چه دلیل بر برگزاری و جا انداختن قانون مسابقات تیم به تیم در تورنمنت‌ها و مسابقات داخلی اصرار دارد، اما آنچه مسلم است این روش چندان در جام تختی جواب نداد. شاید اگر تیم‌های خارجی با ترکیب اصلی و نفرات عنوان‌دار خود به جام تختی آمده بودند، شرایط متفاوت بود، اما مطمئنا رویارویی تیم‌های پرستاره ایرانی با کاروانی از کشتی‌گیران نه‌چندان مطرح خارجی که برخی از آنها به زحمت توانسته بودند یک تیم کامل هشت نفره را با خود بیاورند، جذابیت چندانی نداشت.