عصر امام سجّاد(علیه السلام) (61 ـ 95 هـ. ق) یکی از دهشتناک ترین و پراختناق ترین دوران های تاریخ اسلام به شمار می آید. شیعه در این برهه، هم از بُعد اعتقادی و هم از بُعد سیاسی در شرایط بسیار سختی به سر می بردوتشکیلات و انسجام آن فروپاشیده و در آستانه انقراض قرار گرفته بود. امام سجّاد(علیه السلام)با بهره گیری از اصل «تقیّه»، هستی و دوام شیعه را حفظ کردند و در پوشش آن، جامعه شیعی را رهبری نمودند.