یک تصویر تقریبا آشنا: لنگر ابروها بالاست. نگاه، نافذ؛ کلام، بران. یک دست تکیهگاه بدن شده روی میز و بقیه اندام همه آوار بر آن. یکی از ابروها حالا میرود بالاتر؛ میشود آی باکلاه. گوینده برای اثبات حقانیت خبری که میخواند با اجزای صورت بازی میکند، چشم و ابرو میآید. لحنش هم حق به جانب است؛ یک گویش جهتدار، خوانش با چاشنی تلقین. گوینده، خبر میخواند؛ لحنش اما بسان خواندن یک بیانیه سیاسی، حزبی و جناحی.
کد خبر: ۸۲۵۲۶۵ تاریخ انتشار : ۱۳۹۴/۰۵/۲۲