
طرح اشغال کامل نوار غزه درحالی شب گذشته توسط کابینه رژیم اسرائیل به تصویب رسید که این رژیم با گذشت بیش از ۶۰۰ روز از حمله نظامی گسترده هوایی و سپس زمینی خود به غزه و اجرای طراحیهای مختلف عملیات نظامی، نتوانست به اهداف اعلامشده در شروع عملیات که همانا آزادی اسرای خود، کشف تونلها و نابودی تسلیحات و تشکیلات حماس بود دست یابد، مضافا اینکه هنوز مقاومت مسلحانه در نوار غزه توسط حماس و نیروهای مقاومت ادامه دارد و اتفاقا تلفات نظامی ارتش صهیونیستی روزبهروز بیشتر و دردناکتر میشود.
با توجه به اینکه شورای عالی امنیت ملی بالاترین نهاد کشور در ارتباط با تصمیمگیریهای راهبردی در عرصه امنیت ملی است، کاملا طبیعی بهنظر میرسد که در شرایط ویژه کشور پس از جنگ تحمیلی ۱۲ روزه که هنوز کشور در وضعیت جنگی قرار دارد، ابتکار تشکیل شورای دفاع در زیر مجموعه شورای عالی امنیت ملی بهمنظور تمرکز مجموعه تصمیمگیریها در مسائل دفاعی و نظامی صورت گیرد.
در طول سالهای اخیر، بهویژه پس از انفجار بندر بیروت، تلاش جریانهای غربگرا در داخل لبنان و همچنین دخالت برخی کشورهای اروپایی از جمله فرانسه و آمریکا در امور داخلی این کشور بهشدت افزایش یافته است.
«حزبالله باید بدون قید و شرط، خلع سلاح شود.» این، محور اصل دستورالعمل نماینده ویژه آمریکا در امور لبنان است که در هفتههای اخیر به دولت لبنان ابلاغ شده و با فشارهای سیاسی و امنیتی، تلاش میشود بیروت اقداماتی را در این زمینه صورت دهد تا بازوی قدرتمند نظامی این کشور در برابر اسرائیل از میان برداشته شود.
اعلامیهها و مواضع دولتهای اروپایی در قبال رژیمصهیونیستی و جنایات این رژیم در نوار غزه، عمدتا دوگانه، مبهم و در عینحال سیاسی هستند. سیاست پایدار اروپاییها همواره حمایت حداکثری از رژیمصهیونیستی تحت هر شرایطی بوده است.
کشورهای اروپایی و برخی دولتهای آسیایی از همان ابتدا نگرانی و مخالفت خود را با گسترش جنگ اعلام کردند. اتحادیه اروپا خواستار خویشتنداری شدوچندین قدرت اروپایی ازجمله فرانسه و آلمان،اسرائیل را به ماجراجویی خطرناک متهم کردند که میتواند کل منطقه را بیثبات کند.
روسیه طی دو دهه گذشته تلاش کرده است جایگاه خود را بهعنوان بازیگری تأثیرگذار در خاورمیانه بازسازی کند. نزدیکی با ایران، مشارکت در جنگ سوریه، حمایت از محور مقاومت و مخالفت با هژمونی آمریکا، مؤلفههای اصلی سیاست منطقهای کرملین بوده است. بااینحال، حمله آمریکا به ایران با واکنشی سرد، محتاطانه و مبهم از سوی روسیه مواجه شد؛ موضوعی که ناظران بینالمللی آن را نشانهای از تعارض منافع پنهان میان تهران و مسکو ارزیابی کردند.
رژیمصهیونیستی بر این باور است که باید عوامل تضعیفکننده قدرت اسرائیل در محیط منطقهای بهگونهای اطمینانبخش فلج و از دور خارج شود. این استراتژی اسرائیل است که در مواجهه با مصر پس از جنگ ۱۹۷۳ این سیاست به اینگونه دنبال شد که مصریها باپیوستن به کمپدیوید و تخلیه نظامی صحرای سینا ومنطقه تابا،عملا محیط مصر را از فضای تقابل با اسرائیل بهسوی صلح و همزیستی با این رژیم تغییر دادند.
در تحلیل ابعاد مختلف حمله آمریکا به تأسیسات هستهای ایران، ارزیابی واکنش چین بهعنوان بازیگر جهانی و شریک راهبردی تهران حائز اهمیت است. دولت چین از یکسو تلاش کرد موضعی محتاطانه و غیرمداخلهگرانه اتخاذ کند و از سوی دیگر در رسانههای رسمی خود، نارضایتی از اقدام آمریکا را با الفاظی دیپلماتیک بیان کرد.
هم آمریکاییها و هم رژیمصهیونیستی دچار این توهم شده بودند که فرصت مناسبی برای ضربهزدن به انقلاب اسلامی ایران بهوجود آمده، که به نظر میرسد دستکم در تجاوز ۱۲روزه تا حدی به میزان خطای محاسباتیشان پی بردهاند اما ممکن است این خطا ادامه داشته باشد و همچنان به این فکر کنند برای سرنگونی انقلاب اسلامی ایران فرصت هست، اگرچه این بیشتر یک آرزوی دیرینه است تا نقشهای با قابلیت اجرا.
۱ ــ رژیم جعلی اسرائیل که به تعبیر امام (ره) غدهای سرطانی در منطقه است، این روزها گویا بدل به یک سرطان متاستازیک شده و پیکره وجودی آن رو به نابودی قرار گرفته است. مقام معظم رهبری در سال ۱۳۹۴ فرمودند: «اسرائیل ۲۵ سال آینده را نخواهد دید.»، اما این رژیم علیالظاهر دست به یک اتانازی (خودکشی اختیاری) نظامی زده که قهرا، مرگ زودرسی را برای آن درپی خواهد داشت و این تعجیل حتما مرهون انبوه عقوبت خونهای بهناحق ریخته کودکان و زنان فلسطینی است.
جنگ را صهیونیستها آغاز کردند اما آخر آن با پیروزی ایران تمام میشود. امنیت پایدار رژیم صهیونیستی در سرزمینهای اشغالی تمام شد. دهها هزار نفر دنبال راههای فرار از سرزمینهای اشغالی هستند.فرودگاههای اسراییل غیرقابل استفاده است.تحولات روزهای آینده بسیار سرنوشتساز است وشاهد آغازِ پایان رژیم اشغالی هستیم.
میگویند در قدیم «لات هرزهگویی» بود که در کوچه و بازار میگشت و هرچه را خلاف میل خود میدید یا هرکس را که دل خوشی از او نداشت، به باد فحش و ریشخند میگرفت. تا این که روزی فردی از درشکه پایین آمد و بر سرش فریاد کشید: «هیچ معلوم است تو چه کارهای؟ مستبدی؟ دموکراتی؟ جمهوریخواهی؟ آزادیطلبی؟ لطفا تکلیف خود را مشخص کن.»
وضعیت انسانی در غزه از منظر حقوق بشر فراتر از یک فاجعه انسانی است. دلیل اصلی بحران در باریکه غزه، حول محور دو نکته است: اول اینکه صهیونیستها به هیچ قاعده و قانونی پایبند نیستند و دوم مربوط به سکوت جهانی در مقابل این نسلکشی و جنایت است.
مسأله رژیم صهیونیستی حماس نیست و هدف اسرائیل حذف همه مردم این سرزمین؛ چه در غزه و چه در کرانه باختری است. در واقع رژیم صهیونیستی همواره به دنبال رویای نیل تا فرات بوده و بسیار پیشتر از اینکه حماس تشکیل شود سران این رژیم بارها و بارها اقدام به کشتار دستهجمعی فلسطینیها کردهاند.
ما جامعه بینالملل را دعوت میکنیم که اولا جایگاه و منزلت خود را حفظ کند و نسبت به حفظ قرارداد آتشبس که تحت نظارت همین سازمانهای بینالمللی منعقد شد، احترام کند. طبعا وقتی دولت لبنان قرارداد آتشبس را پذیرفت، مقاومت هم از اقدام دولت پشتیبانی کرد. زیرا متضمن منافع کل کشور و بویژه مردم مناطق جنوب لبنان بوده است.
درحالی که بمباران بیروت ازسر گرفته شده، دولت لبنان هنوز به هیچ کار چشمگیری مبادرت نورزیده است.طبعا هرگونه اقدام دیپلماتیک باید متکی به نقاط قوت باشد.
امام خمینی (ره) شخصیتی بود که خداوند متعال آن را ذخیرهای برای جهان اسلام و مسلمانان و آزادگان جهان در سراسر عالم قرار داد. ایشان در دورهای پا به صحنه گذاشتند که منطقه بهسرعت به سمت عادیسازی روابط با رژیم صهیونیستی میشتافت و زمینه برای بهرسمیت شناختن این رژیم در حال تدارک بود.
پرواضح است که آمریکاییها از اقدامات تجاوزگرانه اسرائیل حمایت تمامعیار می کنند تا به دولت لبنان اعمال فشار کرده باشند.
هنگامی که اسرائیل درخواست آتشبس کرد، براساس آن یک کمیته پنججانبه تشکیل شد که ریاست آن را آمریکا بهعهده گرفت و فرانسه نایبرئیس کمیته شد.
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
عضو دفتر حفظ و نشر آثار رهبر انقلاب در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح کرد
«جامجم» در گفتوگو با عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبایی بررسی کرد
با دکتر ندا ملکی درباره تجربه زیسته، چالشهای اجرای برنامههای معارفی، و نگرانی از زوال معنا در عصر شبکههای اجتماعی گفتوگو کردیم