داستانی درباره بزه‌کاری

عنوان «سگ‌خوری» برای یک نمایش خیلی غریب به نظر می‌رسد. جریان انخاب این نام چیست؟

بیشتر به موضوع نمایش برمی‌گردد. این نمایش یک ملودرام اجتماعی به قلم محمدرضا قلی‌پور است. داستان این نمایش از این قرار است که دو دزد برای دزدیدن کودک یک خانواده مرفه نقشه می‌کشند، اما در روزی که می‌خواهند نقشه خودر ا عملی کنند به دلایلی موفق به ربودن کودک نمی‌شوند و بناچار سگ خانواده را به سرقت می‌برند و اقدام به اخاذی از آنها می‌کنند. در طول داستان اتفاقاتی می‌افتد که باعث می‌شود پلیس آنها را محاصره کرده و قصه ادامه پیدا می‌کند. نگاهم در داستان به شکلی بود که به مخاطب نشان دهم اگر بزه‌ای در جامعه اتفاق می‌افتد همه ما مقصریم.

استقبال مخاطبان چطور بود با توجه به این‌که تماشخانه تتماج هم چندان شناخته شده نیست؟

این کار را قرار بود در فرهنگسرای ارسباران روی صحنه ببریم. از آنجا که سالن تتماج تهیه‌کنندگی کار را برعهده گرفته، قرار شد 15 روز نمایش را در این تماشاخانه اجرا کنیم. هر چند سالن چندان بزرگی نیست ولی مخاطبان از دیدن نمایش راضی بودند.

نظرتان درباره افزایش سالن‌ها خصوصی در سال‌‌های اخیر چیست؟

وجود این سالن‌ها به پیشرفت تئاتر کمک شایانی کرده است. زمانی تعداد سالن‌ها محدود بود و کارگردان‌های جدید باید خیلی صبر می‌کردند تا نوبت اجرا به آنها برسد. اما تالارهای خصوصی سبب شد که امکان اجرا برای گروه‌های نمایشی بیشتری فراهم شود. هر چند معتقدم باید نظارت فنی و کیفی بیشتری برای مجوز دادن به آثاری که در این تماشاخانه‌ها به روی صحنه می‌رود، صورت گیرد. به نظر می‌رسد برخی با این تصور که سالن خصوصی است اجازه اجرای نمایش با هر کیفیتی را صادر می‌کنند.

چرا در جشنواره تئاتر فجر شرکت نکردید؟

ما تمرین را دیر شروع کردیم و فکر نمی‌کردیم به جشنواره برسیم. از ابتدا هم تمایلی به شرکت در جشنواره نداشتم. نمایشنامه هم با تذکراتی برای اجرا همراه بود که کار را با تأخیر روبه‌رو کرد. ولی وقتی که کارها را در جشنواره دیدم با خودم گفتم ای‌کاش در جشنواره شرکت می‌کردیم، چراکه بیشتر آثار ضعیف بود.

اصلاح این تذکرات به کلیت کار صدمه نزده است؟

قطعا ضربه می‌زند، اما خدا را شکر نویسنده نمایش به ما کمک کرد تا کار را به شکلی پیش ببریم که آنچه را که تذکر داده بودند به شکلی اصلاح کنیم که مخاطب اذیت نشود.

کمیل انتظاری

فرهنگ و هنر