زلزله ای آمده است؛ زلزله ای در پیش است / یادنامه ای برای محشر

همه غمگینیم، داغداریم و قدری ترسیده و هراس آلود؛ زلزله ای مهیب، پاره تن مان را لرزانده و جان و روان مان را به سوگ نشانده است. هنوز زیر آوارها کسانی هستند که به سختی نفس می کشند و به امداد، اضطرار دارند.

نمی دانیم هر زلزله حاصل چیست؟ قهر زمین است یا خشم آسمان؛ طبیعتی است غضبناک یا واقعه ای است طبیعی؛ ابتلا و آزمایشی است الهی یا تذکره ای است برای مدیریت و صبوری. اما به خوبی می دانیم و می فهمیم که نسل بشر هرچه هم که قوی باشد در برابر قدرت خدا، ضعیف و دست بسته است. اینجاست که دعا و توکل، بندگی و عبادت، در کنار تلاش و عقل و مدیریت، می تواند به کار آید.

زلزله ای آمده است و زندگی هایی را ویران کرده است. جان هایی را پرواز داده، فرزندانی را بی خانواده و خانواده هایی را بی فرزند ساخته است. بیمارستان ها پر از مصدوم و اورژانس ها پر از مجروح تب دار و تن های شکسته است و ما در هرگوشه ای از این کشور و یا در هر نقطه ای از عالم خاکی که باشیم، در غم و حزن فرو رفته ایم.

به خودم می گویم وقت آن است که یاد زلزله عظیم باشم. همانکه می گویند وقتی بیاید همه زمین از هم می پاشد، آسمان، منهدم و کوه ها مثل پنبه می شود. زمین، درونش را به بیرون پرتاب می کند و من، یعنی انسان دنیا زده و غافل، ناگاه با تعجب می پرسم زمین را چه شده است:

إِذا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزالَها | هنگامی که زمین به شدت بلرزد
وَ أَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقالَها | و بارهای سنگین خود را به بیرون پرتاب کند
وَ قالَ الْإِنْسانُ ما لَها | و انسان بگوید زمین را چه خبر شده است؟
یَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبارَها | در آن روز، زمین اخبارش را بازگو می کند؟
بِأَنَّ رَبَّکَ أَوْحی‏ لَها | زیرا که پروردگارت به او وحی کرده است
یَوْمَئِذٍ یَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتاتاً لِیُرَوْا أَعْمالَهُمْ | در آن روز مردم متفرق می شوند تا کارهای خود را ببینند
فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَیْراً یَرَهُ | پس هرکس به اندازه ذره ای کار نیک کرده باشد می بیند
وَ مَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَهُ | و هرکس به اندازه ذره ای کار بد کرده باشد می بیند.

| عکس نوشت| شماره 53| سید مهدی سیدی |