داریوش کاردان، خلاق و تمام‌عیار

در واقع ورود این گوینده به رادیو به دو هفته بعد از پیروزی انقلاب اسلامی می‌رسد. در آن سال‌ها رادیو 24 ساعته یا متن می‌خواند یا موسیقی پخش می‌کرد تا این‌که یکی از دوستان کاردان که از توانمندی‌هایش در نوشتن خبر داشت، از او خواست به عنوان نویسنده به رادیو برود و با این رسانه همکاری کند. البته نه او کلاس نگارش متن رادیویی را گذرانده بود و نه کلاس گویندگی رفته بود. تا این‌که یک روز برحسب اتفاق هیچ گوینده‌ای در رادیو نبود و باید مطلبی خوانده می‌‌شد؛ متنی حدود 16 صفحه. کاغذهای کاهی پشت و رو، پر از خط خوردگی و فلش‌هایی که جملات مختلف را به هم ربط می‌داد. کاردان تا آن روز داخل استودیو نرفته بود، اما موفق شد متن را بدون تپق بخواند. این اولین تجربه گویندگی او بود.

از آن روز به بعد کاردان، گوینده رادیو شد و بعد از آن برنامه های راه شب، راه روز، خانواده و... را در این رسانه اجرا کرد. بعد از مدتی دوستان کاردان که در تلویزیون کار می‌کردند، او را برای خواندن تفسیرهای خبر به جعبه جادویی بردند. به مرور مسئولیت‌های دیگری هم به او سپرده شد.

از برنامه های کاردان که در اواخر دهه 60 در رادیو سر و صدای زیادی کرد، می‌توان به برنامه عصرانه اشاره کرد که این گوینده در بخش های مختلف این برنامه دخیل بود، زیرا او علاوه بر اجرا، اشعاری هم می‌نوشت و تیپ های زیادی هم از جمله خرناس را خلق و اجرا می‌کرد. آیتم های مختلف این برنامه با اقبال مردم روبه‌رو شد. یکی از
ویژگی های این گوینده پیشکسوت این بود که ادای بچه های ورزشی همچون اسکویی را در می‌آورد یا صدای بهرام شفیع یا زنده‌یاد محمدعلی اینانلو را تقلید می‌کرد و همین به استقبال شنوندگان منجر می‌شد.

از دیگر امتیازات برنامه این بود که کاردان با لهجه‌های مختلف صحبت می‌کرد. در واقع او در قالب یک سفرنامه از یک شهر به شهر دیگر می‌رفت و با لهجه شهر مربوط حرف می‌زد. او کم‌کم درگیر ساخت برنامه های تلویزیونی شد و اولین برنامه طنز خود را با عنوان «نوروز 72» با اجرای حسین پاکدل ساخت که مثل بمب صدا کرد.

کاردان مدتی هم در رادیو پیام بود و دوشنبه‌ها اجرا داشت و بعد از مدتی اجرای روزهای چهارشنبه را در این شبکه رادیویی به عهده گرفت. او هر هفته چند کتاب با خودش به استودیو می‌آورد و فریبرز گلبن، تهیه‌کننده برنامه هم موسیقی خوبی را انتخاب می‌کرد. یکی از آیتم های این برنامه پخش آرم پلنگ صورتی بود و کاردان درباره چیزهای صورتی کشور حرف می‌زد، مثل آموزش و پرورش صورتی و ...

در واقع او از هر فرصتی که پیش می‌آمد برای نیشگون موضوعات مبتلا به جامعه استفاده می‌کرد. فعالیت‌های کاردان فقط به رادیو و تلویزیون معطوف نمی شود و او در مطبوعات هم سابقه دارد و مدتی هم برای روزنامه جام‌جم ستون طنز می‌نوشت. او سابقه نوشتن در مطبوعات دیگر را هم دارد. در مجموع ویژگی شاخص کاردان، صراحت در اجراست و نسبت به کسی یا چیزی ترس ندارد و همین باعث شده تا به‌عنوان یک گوینده تمام عیار برای مخاطبان رادیو و تلویزیون شناخته شود.

فاطمه عودباشی

رادیو و تلویزیون