ریشه‌های تمایل به برندگرایی

برندگرایی و پیروی از مد یکی از اشکال مختلف سبک زندگی است. برندها کالاهای تشریفاتی هستند که بر اساس نیاز مازاد فرد تهیه می‌شوند.

استفاده از لوازم با کیفیت، عقلانی بوده و علاقه داشتن به مد و لوازم لوکس تاحدی معقول و عادی است، اما برخی از افراد به طرز بیمارگونه درگیر برندگرایی می‌شوند. این افراد آرامش و رضایت و سلامت‌روانی‌شان در گرو داشتن لوازم با برندهای خاص‌است و برای این‌که احساس‌مقبولیت، بزرگ منشی و توجه‌گرایی آنها برآورده‌شود، به دنبال برندپوشی هستند.

برخی ویژگی‌های این افراد عبارتند از:

همواره به دنبال خاص بودن هستند.

از توجه بیش از حد دیگران لذت می‌برند.

هزینه و زمان زیادی را صرف خاص بودن می‌کنند.

از نداشتن لوازم برند احساس ناراحتی می‌کنند.

به هر بهایی حاضرند برند تهیه کنند.

لوازم خود را در صفحات اجتماعی به نمایش می‌گذارند.

از ظاهر خود برای جلب توجه استفاده می‌کنند.

در موقعیت‌هایی که کانون توجه نباشند، احساس ناراحتی می‌کنند.

افرادی که دچار اختلال شخصیت نمایشی (هیستریونیک) هستند بیشتر دچار برندگرایی می‌شوند. رفتارهای نمایشی یا از طریق والدین و دوستان الگوبرداری می‌شود یا بر اثر بی‌توجهی در دوران کودکی شکل می‌گیرد و در بزرگسالی با رفتارهای جایگزین می‌خواهد نیاز به توجه را در خود برطرف کند.

افرادی که برندگرای افراطی هستند در هر شرایطی ذهنشان درگیر مد و مارک لوازم است و نسبت به داشته های دیگران بیش از حد حساس هستند. آنها تلاش می کنند تا بهترین ها و معروف ترین‌ها را برای خودشان تهیه کنند ، نداشتن برخی لوازم و پوشاک آنها را دچار اضطراب و بی‌حوصلگی می کند. برای برطرف شدن برندگرایی افراطی و بیمارگونه لازم است تا نوع رفتار و مدت زمان درگیری ذهنی مشخص شود و سپس درمان نگرشی نیاز است تا فرد به رفتار عادی و طبیعی برگردد و بتواند از داشته‌های خود لذت ببرد. همچنین لازم است تا اعتماد به نفس و عزت نفس فرد نیز مورد بررسی و مداخله قرار بگیرد.

دکتر مهرنوش دارینی

روان‌شناس و مشاور