عراقی ها گقتند از اعتصاب غذا بمیرید

حسن نوروزی، سخنگوی کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس شورای اسلامی و نماینده رباط‌‌‌ کریم، آزاده سرافرازی است که در دوران اسارت، کار علمی و تدریس میان اسرا را ادامه داد. به مناسبت پاسداشت بازگشت آزادگان به کشور، خبرنگار پارلمانی جام جم آنلاین گفت‌وگویی را با نماینده آزاده و ایثارگر مجلس دهم داشته تا ماندگارترین خاطره وی را ثبت کند.

درباره نحوه اسارت‌تان توضیح می‌دهید؟

در فروردین سال 1359 از سوی دفتر تبلیغات اسلامی استان قم برای تبلیغ به شهرستان قصر شیرین اعزام شدم و در آن منطقه، مسئولیت حزب جمهوری اسلامی منطقه غرب کرمانشاه و نیز سرپرستی دادگاه انقلاب اسلامی قصر شیرین را به عهده گرفتم.

با شروع جنگ تحمیلی همراه با مردم آن منطقه اقدام به ایستادگی، مقاومت و تقویت روحیه مبارزان کردم تا این‌که با سقوط شهر قصر شیرین در تاریخ 4/ 7 /59 ، پس از ده روز مقاومت دلاورانه سرانجام در تاریخ 59.07.14 توسط نیروهای بعثی اسیر و به بغداد منتقل شدم.

در 16 شهریور ماه 1359 نیروهای عراقی به پاسگاه مرزی خان لیلی حمله کردند و از ما اسیرگرفتند تا این‌که ارتش در نوار مرزی مستقر شد. در 27 شهریور همین سال، دشمن به قصر شیرین حمله کرد و بعد از این‌که چند تانکش زده شد،عقب نشینی کرد. به گیلانغرب رفته بودم تا در مسجدی سخنرانی کنم، شب موقع برگشت توپخانه ای ندیدم و گفتند تغییر موضع تاکتیکی داده شده، ولی نگفتند بنی صدر دستور داده عقب نشینی صورت گیرد.

عراق دو روز به قصر شیرین حمله کرد و روز چهارم شهر را با پرچم ایران فتح کرد که مردم فکر کردند تانک ها، ایرانی هستند و صلوات فرستادند، ولی بعد مشخص شد نیروها عراقی هستند.

من مسلح شدم و فرماندهی شهر را به عهده گرفتم. تا 14 مهر در شهر مخفی بودیم و نیروهای عراقی بعد از شکست در گیلانغرب و سوسنگرد، اعلام کردند شهر حالت جنگی دارد و اهالی یا باید به عراق بروند یا به سمت ایران حرکت کنند.

ما از رودخانه الوند عبور و از مسیر حاشیه رودخانه تردد کردیم تا این‌که روی پل کلانتر نیروهای عراقی ما را به عنوان پاسدار دستگیر کردند و حدود ده سال در عراق اسیر بودم که از این مدت، حدود دو سال در اردوگاه رمادیه وهشت سال در اردوگاه موسل در زندان بودم تا این‌که به برکت مقاومت و پیروزی ملت ایران در 26 مهر ماه 1369 آزاد شدیم.

آیا خاطره ناگفته ای از آن روز ها دارید؟

ده سال اسارت همه اش خاطره است. ‌به یاد دارم بعد از یک‌ سال، نیروهای عراقی در دی‌ماه به ما لباس نو دادند و قرار شد به مناسبت دهه فجر این لباس ها را بپوشیم.اما جاسوسان به عراقی ها گفتند اسرا برای انقلابشان جشن گرفته‌اند.

بعد از اطلاع از این موضوع، نیروهای عراقی به امام توهین کردند که بچه ها به آنها گفتند جسم ما در اینجا اسیر است و نه روحمان. در اعتراض، اعتصاب غذا کردیم و عراقی ها گقتند از اعتصاب غذا بمیرید و به ما آب و غذا ندادند.

بعد از پنج روز که در اتاق‌هایمان زندانی و در حال مرگ بودیم ، نیروهای عراقی آمدند و گفتند ما اشتباه کردیم که به رهبر شما توهین کردیم، اما خطای شما هم این بود که غذا نخوردید. بعد از این گفت‌وگو آشتی حاصل و مقاومت ما باعث شد عراقی ها را پشت سر بگذاریم.

ما از صلیب سرخ در خواست کرده بودیم برایمان کتاب بیاورند که کتاب های عربی آوردند و شروع به تدریس منطق و بلاغت به اسرا کردم. بعد از مدتی نگهبانی آمد وگفت وضعیت قرمز است که همه ما روی زمین خوابیدیم. وقتی بلند شدیم این نگهبان به عربی گفت این کارش یا برای ورزش بوده یاهمان آزار رساندن به ما بوده .بعد کتابی که دستم بود را باز کرد و دید نوشته مستقلات عقلیه و گفت دیوانه ها دارند عقلیات می خوانند و بعد محکم به سر من زد و رفت.

آیا طی این مدت، صدای آزادگان کشور به گوش مسئولان رسیده و اقداماتی درخصوص رفاه آنها صورت گرفته است؟

به طور نسبی مسئولان محترم اقدامات مناسبی انجام دادند.از روزی که وارد ایران شدیم از ما تجلیل شد. مجالس کشور زحمت زیادی کشیدند و با کمک مجمع تشخیص مصلحت نظام ،درنهایت قانون جامع ایثارگان تصویب شد.آزادگان با دعای ملت ایران به کشور بازگشتند و هم اکنون شرمنده عنایات ملت ایران و رهبری هستند.

چه تمهیداتی از سوی مجلس شورای اسلامی برای عزیزان آزاده دنبال شده است؟

لایحه جامع خدمات ایثارگران در مجلس هشتم تصویب و در مجمع تشخیص مصلحت نظام نهایی شد و در مجلس دهم نیز حدود 50 ماده درباره ایثارگران و جانبازان وخانواده شهدا در این برنامه درخصوص اعطای وام ، تسهیلات،شرایط اجتماعی و تحصیلی مناسب گنجانده شد.

گفتگو از فاطمه امیری