پروژه مشهد و درس اربعین برای آمریکا

شواهد، طرح رسانه‌ای مشهد را این‌گونه نشان می‌دهد که ماجرا از انتشار خبر تحریف شده‌ای در توییتر یک روزنامه غربگرا آغاز شد. بعد از آن بی.بی.سی که معرف حضور است و رسانه «توانا»، همانی که رئیسش در جمع آمریکایی‌ها پیشنهاد کرد به ایران حمله نظامی شود به موضوع پروبال دادند. این کار قرار بود احساسات مردم ایران را تحریک کند. فاز دوم طرح با اشغال کنسولگری ایران در بصره رقم می‌خورد. این‌جوری ایرانی‌هایی که احساساتشان تحریک شده بود احتمالا کنسولگری عراق در مشهد را مورد تعرض قرار می‌دادند و در فاز چهارم العبادی به عنوان مدافع مردم عراق ورود می‌کرد و در مقابل ایرانی‌ها می ایستاد و این‌گونه افکار عمومی به سمت العبادی گرایش می‌یافت.

اما چه شد؟ ایرانی‌ها شعار دادند حب‌الحسین یجمعنا. عراقی ها آمدند کنسولگری ایران در بصره را جارو کردند. مرتبش کردند. برای فرماندار بصره، یعنی منصوب العبادی حکم جلب صادر شد. کارمندان سفارت آمریکا که در اغتشاش بصره دست داشتند شناسایی شدند و عراقی‌ها عکسشان را در شبکه های اجتماعی منتشر کردند. مواضع العبادی درباره همراهی عراق با تحریم آمریکا علیه ایران با واکنش مردم عراق روبه رو شد و حتی از او در بصره استقبال نکردند و برایش هشتگ زدند #العبادی_لایمثلنا. در نهایت مرجعیت عراق ورود کرد و گره باز شد، اما نه آن‌طور که نماینده ویژه آمریکا در عراق انتظارش را داشت. دومینوی پیروزی مقاومت آغاز شد: العبادی از رقابت کنار رفت. رئیس جمهور از کردهای طرفدار ایران و نخست وزیر جدید از یکی از اعضای سابق مجلس اعلا انتخاب شد؛ مجلس اعلایی که در ایران و در دهه 60 تاسیس شده بود.

پروژه مشهد، مکری بود که به خود آمریکایی‌ها برگشت.

اما آن ضربه اصلی هنوز مانده است. اربعین همان زمانی است که حب الحسین در کربلا ما را به هم می‌رساند.

در عصر شبکه های اجتماعی، پیوند پیام‌های رسانه‌ای مجازی و اتفاقات در زمین واقعی، افراد را حول شبکه جمع می‌کند. طرحی که از مشهد امام‌رضا(ع) شروع شد تازه به کربلای حسین(ع) رسیده است که «فقط حسین به آغوش هم رسانده چنین، برادران تنی را عراق و ایران را».

کمیل خجسته

تحلیلگر مسائل سیاسی