امام حسن عسکری(ع) زمینه ساز عصر غیبت

جام جم آنلاین- امام حسن عسکری، یازدهمین امام شیعه، در 22سالگی به امامت رسیدند و این امامت تنها 6سال به طول انجامید. امام هادی(ع) بارها بر امامت امام حسن(ع) پس از خودش تصریح فرموده بود که پس از شهادت امام هادی(ع) تقریباً تمام شیعیان دوازده‌امامی، امامت این حضرت(ع) را پذیرفتند.

دوران امامت امام حسن عسکری(ع) مقارن با خلافت سه تن از خلفای عباسی بود و به دلیل اینکه به دستور خلیفه عباسی برای زیر نظر داشتن فعالیت‌های فرهنگی، علمی و سیاسی، در سامرا در محله «عسکر» سکونت اجباری داشتند، عسگری نام گرفت که این لقب مشترک بین آن حضرت(ع) و پدرشان امام هادی(ع) است.

امام یازدهم(ع) بنا بر وظیفه الهی برای ایجاد حکومت برحق اسلامی و برقراری عدالت همه‌جانبه در برابر تمام انحرافات و کج روی‌های حاکمان بنی‌عباس همواره ایستادگی می‌کرد.

این امام(ع) تا آنجا که در توان داشتند با سخنان و عمل خود نارضایتی خود را به حکومت‌های سه‌گانه عباسی (حکومت معتز، مهتدی و معتمد) اعلام می‌کردند.

ایشان به دلیل احساس مسئولیت، مقابل سیاست دولت ستمگر مقاومت کردند تا امت اسلامی از هرج‌ومرج حاکم و ابتذال رهایی یابد و این در حالی بود که حکومت‌های سه‌گانه عباسی به مقابله با آن حضرت(ع) پرداختند و با ایجاد محدودیت‌های سیاسی و غیره، آن حضرت(ع) را در فشار و زندان قراردادند.

این امام(ع) در شرایط محدودی که داشتند، شاید نتوانستند خود به بسط معارف اسلامی بپردازند ولی موفق به تربیت شاگردانی شدند که هرکدام نقشی بسیار تأثیرگذار در نشر معارف اسلامی داشتند که تعداد آنها از صد نفر نیز تجاوز می‌کرد.

ایشان با توجه به گستردگی مراکز تجمع شیعیان در زمان حیاتشان، شبکه ارتباطی شیعی را بنیان کردند که از این طریق شیعه را با حوزه امامت وصل و ازنظر دینی و سیاسی، سازمان‌دهی نمودند.

از دیگر فعالیت‌های سیاسی ایشان می‌توان به تقویت و توجیه سیاسی رجال شیعه در جهت حمایت از آرمان‌های برتر تشیع اشاره کرد که این مهم باعث شد که آنان توانایی مسئولیت بزرگ اجتماعی – سیاسی و وظایف دینی خود را به‌درستی کسب کنند.

امام حسن عسکری(ع) در زمان خود نیز با نسبت‌های دروغین جاهلان گمراه به مقام امامت روبه‌رو شدند که با استدلال قوی خود، این امر را نیز برملا کردند.

این امام مبین(ع) تمام دوران زندگی و امامتشان را باوجود همه فشارها، سعی در تربیت و بسط شیعه واقعی نمودند که همچون رهبران دینی خویش در نهضت خدمت‌رسانی به مردم و برادران دینی خویش کوشا و به دستورات، همواره پای بند باشند.

اما میان تأثیرات و دستاوردهای ایشان، معرفی امام زمان(عج) وظیفه ویژه ایشان بود که با مسئولیت‌های ائمه پیشین تفاوت بسیار داشت، این امام(ع) با اثبات ولادت حضرت مهدی(عج) همراه باظرافتی بی‌سابقه به محبان خاص از اطراف، به‌خصوص قم، شهرری، تهران و کاشان که مناطق شیعه‌نشین بودند، برای آیندگان و حفاظت از جان ایشان در برابر حکومت‌های آن زمان، این دو مسئولیت خطیر و بی‌نظیر را به انجام رسانیدند که موجب زمینه‌سازی ولایت امام عصر(عج) شد؛ به بیانی دیگر، این امام(ع) بسترساز پذیرش شیعیان برای وضعیت جدید در عصر غیبت، بودند.

امام یازدهم (ع)، پس از ۶ سال امامت و رهبری جامعه و سپری شدن ۲۸ سال از عمر شریفشان در سال ۲۶۰ هجری از سوی معتمد عباسی مسموم و به شهادت رسید.

پیکر مطهر آن حضرت(ع) پس از غسل، کفن و اقامه نماز توسط فرزندشان، حضرت مهدی(عج)، درهمان منزل مسکونی (بارگاه فعلی در سامرا) به خاک سپرده شد.