متاسفانه شاهد آمارسازی در اعلام نرخ بیکاری توسط دولت هستیم

به گزارش جام جم آنلاین، نرخ بیکاری در ایران به میزان 12.20 درصد در یک چهارم اول سال 2019 افزایش یافته است.

هم اکنون ایران در میان 180 کشور در رتبه بیست و پنجم نرخ بیکاری قرار دارد. بر اساس گزارش‎ها و آمارگیری این نرخ کنونی بیکاری ایران هشت برابر افغانستان و شش برابر کویت و امارات متحده عربی تخمین زده می شود. نرخ بیکاری چگونه قابل کنترل است و چه راهکارهایی برای آن اندیشیده شد؟ در دولت روحانی نرخ بیکاری چگونه مدیریت شد و آیا راهکارهای مدیریتی موثر بوده است؟

علی حیدری کارشناس اقتصاد کلان در این رابطه به جام جم آنلاین گفت: در رابطه با نرخ بیکاری ایران ما فقط باید کشور خودمان را در نظر بگیریم و با هیچ کشوری مقایسه نکنیم. در واقع ایران را با ایران مقایسه کنیم. قطر ، کویت و امارات کشورهای کوچک و مهاجرپذیری هستند و نمی توان نرخ بیکاری ایران را با نرخ بیکاری موجود در این کشورها مقایسه کرد. از سویی همین مورد در رابطه با افغانستان نیز صدق می کند؛ این کشورِ جنگ زده به سمت رشد پیش می رود و میزان سرمایه گذاری در این کشور رو به رشد است. ضریب امنیتی در این کشور نیز رو به رشد است.

وی خاطرنشان کرد: کمبود مهارت های موجود نزد کارگران از دلایل افزایش نرخ بیکاری است. به دلیل تحریم‎ها و البته عدم مدیریت در زمینه کنترل نیروی کار، آنچه که به عنوان نیروی کار وجود دارد در سطح استانداردهای بین المللی نیست و با آن فاصله دارد. با این نیروی کار ، شرکت‎های کمی تمایل به سرمایه‎گذاری در ایران دارند. از سویی ایران یکی از گران ترین نیروهای کار موجود در منطقه را دارد که برای شرکت ها به صرفه نیست.

وی افزود: نرخ بیکاری در هر حالتی نشان می دهد سرمایه‎گذاری در بخش خصوصی به چه شکلی است. اعداد و آمار مشخص است و معانی مختلفی دارد. بهترین راهکار جهت کاهش کنونی نرخ بیکاری تغییرات در سیاست‌های مربوط به علمی و سیاسی در این منطقه است. مناسبات اقتصادی ما با کشورهای همسایه می تواند بهتر از این باشد و به عبارت بهتر سیاست‎گذاری کنونی اقتصادی غلط است.

این کارشناس اقتصادی در پاسخ به این سوال که برآورد از کم یا زیاد شدن نرخ بیکاری در سال 98 چیست ، گفت: برآورد اقتصادی از نرخ بیکاری در مقایسه با سال‎های 96 و 97 حاکی از کاهش نرخ بیکاری است اما آنچه که در بطن جامعه اتفاق می افتد تفاوت زیادی با با این آمارها دارد، در واقع ما منبع آماری دقیقی نداریم.

حیدری اظهار داشت: مراکز آماری موجود در ایران تابع دولت هستند و به همین دلیل آمارهایی که ارائه می شود نزدیک به خواسته دولتمردان است.

وی درباره احتمال اشتغالزایی بیشتر در ایران در پی تزریق پول در قالب‎های وام‎های خوداشتغالی نیز گفت: در اقتصاد، تزریق پول و یا همان وام اشتغالزایی به جامعه یعنی تحمیل تورم بیشتر به مردم، یعنی کاری که دولت احمدی نژاد انجام داد. این دولت ثابت کرد که در مهار تورم ناتوان است و این ناتوانی را با پرداخت یارانه سرپوش گذاشت.

این کارشناس اقتصادی خاطرنشان کرد: تزریق هرگونه پول در قالب وام خوداشتغالی کاری غیرعلمی است. این وام بیشتر به افراد و شرکت‎های خاص می‌رسد. این کار جز رشد عددی هیچ بازخورد علمی دیگری نخواهد. مشکل حل نخواهد شد مگر اینکه دولت به طور کامل دست از سر قیومیت اقتصاد بردارد و این کار را به بخش خصوصی واگذار کند.

حیدری گفت: چیزی که در بین مسئولان از گذشته وجود دارد این است که یک نوع خودشیفتگی وجود دارد. این خودشیفتگی را روزی باید کنار بگذاریم و علم را مبنای حرکت‎های اقتصادی قرار بدهیم. نرخ بیکاری در بسیاری از کشورهای دنیا به مسئله‎ای قابل حل تبدیل شده است و برخی از کشورها در این زمینه حتی در صدم‎ها با یکدیگر رقابت می کنند. رقابت با این کشورها غیرممکن نیست اما کار بسیار سختی است.