یاکوزا، بچه جوادیه یا فلاح؛ پرچم ورزش بالاست

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از روزنامه جام جم ، راه دور بود و ارتباط برای خیلی‌ها از طریق نامه ممکن بود. خیلی از خانواده‌های ایرانی حتی تلفن هم نداشتند و گاهی پیدا می‌شد که یک همسایه در خانه‌اش تلفن داشت و همه مشترکا از آن استفاده می‌کردند. به همین دلیل وقتی پسر خانواده می‌رفت شاید چند ماه زمان می‌برد تا مشخص شود که به مقصد رسیده است یا نه؟ کار پیدا کرده است یا نه و از همه مهم‌تر چرا پولی نمی‌فرستد؟ این روایتی کوتاه است از زندگی آدم یا آدم‌هایی که خیلی‌ها‌شان مرده‌اند، خیلی‌ها‌شان در زندان هستند و خیلی‌ها روی دیگر را نشان داده‌اند و از طریق ورزش دارند در ژاپن پرچمداری می‌کنند.

 رزق حلال در سرزمین آفتاب تابان

شر و شورها، جویای کار اما چه کاری؟ خیلی‌ها از همان ابتدا دنبال درگیری بودند. دنبال این‌که کار زیادی نکنند اما به راحتی پول در بیاورند. روایت است که هفته‌های ابتدایی کار بوده و کار و پس از آن روی آوردن به خلاف! البته این طور نبوده که همه ایرانی‌هایی که به ژاپن می‌رفته‌اند دنبال خلاف باشند. به قول آنهایی که بیش از ۳۰ سال است اینجا ساکن هستند، اینجا و کیلومترها دور‌تر از ایران هم می‌شود رزق حلال در آورد.

 یاکوزا، بچه جوادیه یا بچه فلاح؟

 اوایل، ژاپن را برای خودشان منطقه‌بندی کرده بودند. منطقه جوادیه، منطقه فلاح، یافت‌آباد ‌و ...‌. ظاهرا درگیری هم بین خودشان زیاد بوده. می‌گفتند اینجا مال ماست و هر ایرانی می‌خواهد در آن منطقه ساکن باشد باید باجش را بدهد! یک شب پارک اصلی توکیو را می‌بندند و شب دیگر حمله به یک رستوران. البته که در این بین درگیری با یاکوزاهای ژاپنی هم هفته‌ای دو - سه بار بوده. بماند که پیروزی ایرانی‌های مقیم ژاپن در مقابله با یاکوزاها مقطعی بوده چرا که هم تعداد‌شان بیشتر بوده و هم آنجا سرزمین‌شان بوده است. زمانی هم که پلیس دخالت می‌کرده دستگیرشدگان بیشتر ایرانی بوده‌اند!

 کم شدن خلاف، سر به زیر شدن ایرانی‌ها و شروع یک کار درست

تورم، افزایش قیمت و اختلاف زیاد بین واحد پول ایران و ژاپن ‌یک اتفاق مهم را رقم زد. آن دسته از ایرانی‌هایی که هر چه پول در می‌آوردند را به کشور می‌فرستادند و تبدیل به ملک و زمین می‌کردند، با افزایش قیمت دوباره آن ملک و املاک را فروخته و پولش را به دلار وارد ژاپن کردند. کاری که خیلی‌هاشان انجام داده‌اند و حالا اینجا یا برای خودشان شرکت دارند، یا کارگاه یا یک شغل درست و حسابی. تکرار این رویه باعث شده تا ایرانی‌ها در ژاپن کسب و کار خودشان با کارمندان ایرانی داشته باشند و یک جورهایی مستقل کار خودشان را بکنند.

 خط قرمز؛ دست از پا خطا نکنی

ژاپن دیگر به ایرانی‌ها ویزا برای کار نمی‌دهد. سال‌هاست که خط قرمزهایی گذاشته‌اند برای این‌که یک سری از چارچوب‌ها رعایت شود. دست از پا خطا کنی ویزایت باطل شده و سریعا از ژاپن اخراج می‌شوی. اینجا نباید خلاف کنی، نباید ضوابط را زیر پا بگذاری و فقط باید یک چیز را رعایت کنی: «آسه بروی و آسه بیایی.»

 وقتی ورزش وارد می‌شود

اینجا سال‌هاست که کسی شر یا دعوا و درگیری از ایرانی‌ها به آن صورت ندیده. شاید تک و توک خبرهایی به گوش برسد اما مثل سابق نیست. آن قدیمی‌ها،همان‌هایی که سال‌هاست اینجا زندگی می‌کنند خیلی‌هایشان ورزشکار هستند. خیلی‌هاشان اینجا ازدواج کرده‌اند و خیلی‌هاشان بچه‌هایشان قهرمان‌های کشور ژاپن هستند. به خصوص در رشته کشتی. آنها شاگردان زیادی را تعلیم می‌دهند و به قول خودشان: «در المپیک بعدی کلی شاگرد خواهند داشت.»

 زندگی سالم اما پر‌هزینه

یک ایرانی اگر یک شغل مثل کارگری داشته باشد و هر روز هفته را هم کار کند ماهی تقریبا ۳۰۰۰ دلار درآمد دارد اما هزینه‌ها هم زیاد است. به عنوان مثال از هر ۳۰۰۰دلار ۹۰۰ دلار مالیات کسر می‌‌شود،

۷۰۰ دلار اجاره خانه،۲۰۰ دلار پول آب،۱۵۰ دلار پول برق و بین ۵۰ تا ۱۰۰ دلار هم هزینه گاز. ماهی ۳۰ دلار اینترنت هزینه دارد و سایر هزینه‌ها هم رقمی در حدود ۲۰۰ دلار می‌شود. حتی با همین هزینه هم می‌شود اینجا پس‌انداز کرد و در کمتر از چند ماه یک اتومبیل مدل بالا خرید.

 پرچم ایرانی‌ها بالاست

تشکیل یک کانال اختصاصی و پوشش خوب اخبار و انعکاس وقایع ورزشی در این کانال برای ایرانی‌هایی که در شهرهای دور دست ژاپن و حتی کانادا ساکن هستند از جمله اقدامات خوب کسانی است که روی دیگر ایران و ایرانی بودن را با پرچمداری رضا مقدم در ژاپن نشان داده‌اند. البته شیوع ویروس کرونا و بازی‌های بدون‌تماشاگر مانع از آن شد تا کانون هواداران‌ایرانی مقیم ژاپن در ورزشگاه‌ها و سالن‌ها حاضر شده و مشوق ورزشکاران کشورمان باشند اما در همین شرایط هم گروهی از ایرانی‌ها مسافت‌هایی طولانی طی کرده و با ‌تهیه بنرها ‌و با در دست داشتن پرچم ایران در بیرون ورزشگاه‌ها منتظر ‌می‌مانند تا برای لحظاتی خودروهای حامل ورزشکاران‌مان را ببینند.

مرتضی رضایی - گروه ورزش / روزنامه جام جم