هر ایرانی، ۱۰۵ برگ اسکناس

طی یک دهه اخیر بارها روسای بانک مرکزی و نمایندگان مجلس و کارشناسان اقتصادی این ایده را مطرح کرده‌اند اما هنوز خبری از این تغییر نیست.

نکته مهم اما این که اسکناس در همه کشورها همچنان رواج دارد و حتی در بعضی از این کشورها، سرانه تعداد اسکناس نسبت به جمعیت بسیار بیشتر از ایران است.

مساله‌ای که باعث می‌شود این سوال را مطرح کنیم که آیا واقعا کمتر کردن تعداد اسکناس یا حتی حذف آن سیستم پولی کشور به نفع اقتصاد است؟ در این گزارش صرفا نگاهی مقایسه‌ای به وضعیت تعداد و چاپ اسکناس در ایران و سایر کشورها داریم و کاری به مسائل فرهنگی و هویتی اسکناس نداریم.

آخرین آماری که از تعداد اسکناس در گردش کشور وجود دارد مربوط به دو سال پیش است که عدد هشت میلیارد و ۷۰۹ میلیون برگ را نشان می‌دهد. پس می‌توان اکنون فرض کرد این میزان به بیش از ۹ میلیارد برگ رسیده است.

یعنی اگر جمعیت کشور را حدود ۸۵میلیون نفر در نظر بگیریم به ازای هر ایرانی تقریبا ۱۰۵برگ اسکناس وجود دارد. برای این‌که ببینیم این عدد طبیعی است یا نه، بد نیست با دیگر کشورهای دنیا مقایسه‌ای داشته باشیم. اکنون حدود 39.7 میلیارد قطعه اسکناس دلار در چرخه اقتصادی دنیا وجود دارد که ارزش کل آن حدود یک تریلیون و ۴۶۳ میلیارد دلار است. حالا اگر این عدد را به جمعیت تقریبا ۳۳۰میلیون نفری ایالات متحده تقسیم کنیم، سهم هر نفر تقریبا ۱۲۰قطعه اسکناس می‌شود که تفاوت چشمگیری از نظر سرانه با ایران ندارد.

این وضع برای یورو و اعضای این پیمان پولی اما اندکی متفاوت است. کل اسکناس‌های یورویی که اکنون در حال گردشند، حدود ۲۷میلیارد و ۶۴۰ میلیون قطعه اسکناس است که ارزش تقریبی یک تریلیون و ۵۱۹ میلیارد یورو را دارند. حالا اگر جمعیت منطقه یورو را ۳۴۲ میلیون نفر در نظر بگیریم، سرانه تعداد اسکناس به هر نفر در این منطقه تقریبا ۸۰ برگ است.

یعنی خیلی کمتر از آمریکا و البته کمتر از سرانه اسکناس در ایران. حالا سوال این است؛ تعداد بیشتر اسکناس دلار مفیدتر است یا تعداد کمتر اسکناس یورو؟ یا سوال جالب تر این‌که وقتی در ایران سرانه اسکناس عددی بین این دو سرانه را نشان می‌دهد، وضعیت ما خوب است یا بد؟

هزینه‌ های چاپ پول

در ایران معمولا هزینه هر کاری بیشتر از نرمال‌های جهانی است و در خیلی از موارد اصطلاح « به صرفه نیست » را می‌شنویم اما آیا این ماجرادر زمینه چاپ و تعویض و امحای اسکناس‌ها و البته سکه‌ها هم وجود دارد؟ دو سال پیش عبدالناصر همتی، رئیس وقت بانک مرکزی از هزینه ۸۲۰تومانی برای ضرب سکه‌های ۵۰۰ تومانی خبر داد.

یعنی سکه‌ای که خودش ۵۰۰ تومان می‌ارزد باید 1.5 برابر برای تولیدش هزینه صرف شود. همتی البته به هزینه بالای چاپ و تعویض اسکناس هم اشاره کرده بود. طبق گفته او سالانه حدود ۹۰۰ میلیون برگ اسکناس در کشور تعویض می‌شود که اگر هزینه هر اسکناس را ۳۰۰ تومان در نظر بگیریم به عدد سالانه ۲۷۰میلیارد تومان می‌رسیم. پیشنهاد همتی در آن برهه زمانی کاهش ۴ صفر و کم کردن این هزینه بود.

پیشنهادی که از سوی برخی کارشناسان اقتصادی دیگر مثل غلامرضا مصباحی‌مقدم هم مطرح می‌شد. آن زمان گفته شد که با حذف این صفرها سالی ۱۴۰میلیارد تومان از هزینه‌های بانک‌مرکزی کاسته می‌شود. اتفاقی که هنوز رخ نداده است.

تعویض اسکناس و سکه اما فقط در ایران رخ نمی‌دهد و بقیه کشورهای دنیا هم چنین کاری را انجام می‌دهند. برای مثال در ایالات‌متحده هزینه چاپ هر قطعه اسکناس به‌طور متوسط 10.1 سنت است و سالانه 1.1 میلیارد دلار هزینه چاپ و تعویض اسکناس در این کشور است. عددی که به پول ما و با دلار ۲۷هزار تومانی تقریبا معادل ۲۹هزار و ۷۰۰میلیارد تومان می‌شود. حدودا ۱۱۰برابر هزینه تعویض اسکناس در ایران!

آیا اسکناس‌ ها زود از بین می‌روند؟

آن‌طور که بانک‌مرکزی در سال‌های اخیر اعلام کرده، عمر متوسط اسکناس‌ها در ایران حدود پنج سال است و بعضی‌ها معتقدند همین مساله باعث شده هزینه چاپ و تعویض اسکناس در کشور بالا باشد. البته این سن معمولا به ارزش اسکناس هم ربط دارد و اسکناس‌ها با ارزش پایین‌تر زودتر از بین می‌روند.

برای مثال در آمریکا عمر یک اسکناس یک دلاری، ۸/۵ سال است و عمر اسکناس ۱۰۰دلاری به‌عنوان درشت‌ترین اسکناس حدود ۱۵ سال است.

این یعنی متوسط عمر پول کاغذی در سیستم پولی ایالات متحده حدود ۱۰ سال است که دوبرابر بیشتر از اسکناس‌های ایرانی است. طول عمری که بعضی‌ها آن را به کیفیت کاغذ مربوط می‌دانند و عده‌ای هم معتقدند شرایط نگهداری اسکناس‌های ایرانی مناسب نیست و خیلی‌ها نمی‌دانند چطور باید از آنها استفاده و مراقبت کنند.

این شرایط در منطقه یورو اما متفاوت است و اگر قبول کنیم کیفیت اسکناس‌های یورو بالاتر از اسکناس‌های ریال است چه توجیهی برای عمر یک‌ساله اسکناس‌های پنج یورویی وجود دارد؟ البته از آن طرف، عمر اسکناس‌های ۵۰۰ یورویی بیش از ۳۰ سال عنوان شده که خب هنوز هیچ اسکناسی در این منطقه به این عمر نرسیده است. با وجود این عدد و رقم‌ها اما به نطر می‌رسد درشت بودن عدد اسکناس می‌تواند ضامن افزایش طول عمر آن باشد اما در شرایطی که ایران با تورم دورقمی و کاهش شدید ارزش پول ملی طی سال‌های اخیر روبه‌رو بوده، این حربه هم تنها برای مدت کوتاهی موثر خواهد بود و بعد از مدتی دوباره باید اسکناس‌ها را تغییر داد.

راه‌حل چیست؟

شاید هزینه حدودا ۳۰۰میلیارد تومانی برای تعویض اسکناس در هر سال عدد بالایی به نظر برسد اما در عدد و رقم‌های بودجه بسیار اندک است و گاهی اصلا به چشم نمی‌آید.

از آن طرف، حذف صفر از واحد پول ملی و تعویض همه اسکناس‌ها خودش هزینه بالایی دارد و بعید است طی بلندمدت به هدف خود یعنی حفظ ارزش پول ملی برسد. بسیاری از مدافعان این طرح در سال‌های گذشته همواره از ترکیه به‌عنوان نمونه موفق حذف شش صفر از لیر نام می‌بردند اما این نکته را فراموش می‌کردند که ترکیه تورم را هم کاهش داده بود. هرچند حالا این سیاست ترکیه هم شکست خورده است.

از سمت دیگر می‌توان کشوری مثل زیمبابوه را مثال زد که در دو دهه اخیر چندین صفر را از پول ملی خود حذف کرده اما تورم سرسام‌آور چندهزار درصدی باعث شده این هزینه عملا بی‌فایده باشد و تغییری در ارزش پول این کشور ایجاد نشود.

تنها فایده این کار اما برای شرکت‌های چاپ و طراحی پول در آلمان بود که هر سال میلیون‌ها دلار از این کشور فقیر دریافت می‌کردند تا برایشان اسکناس‌هایی را چاپ کنند که به محض رسیدن به کشور ارزش خود را از دست داده بودند.

محمد حمیدی - اقتصاد / روزنامه جام جم