به گزارش
جام جم آنلاین، وقتی در سال ۱۳۷۴ (بنا به پیشنهاد جمعی از مسئولان فرهنگی کشور و تصویب شورای عالی تبلیغات خارجی و تایید مقام معظم رهبری) معاونتهای تخصصی و مرتبط در وزارت خارجه، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سازمان تبلیغات اسلامی ادغام شدند و سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی تشکیل شد، امیدها و نویدهای فراوانی برای صدور بیش از پیش فرهنگ، اندیشه و تمدن ایران اسلامی و انقلاب اسلامی در دلها زنده شد؛ و امروز همزمان با برگزاری دهمین اجلاس رایزنهای فرهنگی جمهوری اسلامی در سراسر جهان که در تهران برگزار میشود، فرصت مناسبی فراهم شده تا با نگاهی گذرا به اساسنامه این سازمان، نکاتی درباره توسعه ظرفیتهای تخصصی این سازمان بیان شود.
در فصل اول اساسنامه سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، وظایف آن در سه بخش پیشبینی شده است:
الف) سیاستگذاری، هدایت، نظارت و هماهنگی
ب) فعالیتهای مطالعاتی و تحقیقاتی
ج) امور اجرایی
در تمام این سالها، برپایی نمایشگاه کتاب، اجرای کنسرت، برگزاری هفته فیلم سینمای ایران، برگزاری همایشها و هفتههای فرهنگی ازجمله اقدامات شایسته ستایش این سازمان بوده است که حتما استمرار آن مفید فایده خواهد بود.
اما انتظار میرود که در آستانه آغاز دهه چهارم فعالیت این سازمان، پنج موضوع بهصورت ویژه مورد توجه قرار گیرد:
توجه به روزآمدی فعالیتها. در همین راستا با توجه به توسعه روزافزون شبکههای اجتماعی، توجه به تولید و انتشار محصولات فرهنگی دیجیتال میتواند بهعنوان یکی از جلوههای روزآمدی، متجلی شود.
در گستره فعالیتهای مربوط به کتاب و کتابخوانی، تمرکز روی معرفی نویسندگان نسل انقلاب و آثار مربوط به ادبیات انقلاب اسلامی و دفاع مقدس، فرصتهای بزرگی را در مسیر معرفی فرهنگ و تمدن انقلاب اسلامی فراهم خواهد کرد. شناسایی بیش از پیش اصحاب فرهنگ و هنر ایرانی مقیم خارج از کشور، علاوه بر ایجاد زمینه مناسب برای مبادلات محصولات فرهنگی، امکان آشنایی بیش از پیش ایرانیان خارج از کشور را برای آشنایی با دستاوردهای فرهنگی و هنری بعد از انقلاب فراهم خواهد کرد.
پرداختن به موضوع هنر و ادبیات مقاومت و توسعه فعالیتهای مربوط به این گستره از غرب آسیا به سراسر جهان، عملا سبب توسعه جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی خواهد شد.
شایستهگزینی در انتخاب رایزنهای فرهنگی، مهمترین اقدام سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی در مسیر نیل به اهداف سازمانی به حساب میآید. در همین زمینه بهنظر میرسد که این سازمان باید با گذار از وضعیت کارمند - رایزن به مرتبه هنرمند، متفکر - رایزن صعود کند تا بتواند با بهکارگیری یک ترکیب جمعیتی کارآمد، رسالتهای بزرگ فرهنگی خود را به انجام رساند.