تا پیش از جشنواره فیلم کن، خیلیها گمان میکردند فیلم «برادران لیلا» (سعید روستایی) دارای بیشترین شانس برای معرفی به اسکار باشد، اما بعد از حاشیههای کن و حضور بدون مجوز قانونی آن در این رویداد و امتناع از اصلاحیه و البته ادامه قانونشکنیهای این فیلم و حضورهای جهانی دیگر، تردیدها برای اظهارنظر قطعی و رسیدن به جمعبندی برای اینکه چه فیلمی از ایران راهی مشهورترین جایزه سینمایی جهان شود، بیشتر شد.
در این میان و فارغ از نگاه و علاقه و سلایق سینمایی و آغشته به دیدگاههای سیاسی و با تمرکز به مضامین و محتوای سایر آثار دارای ظرفیت نمایندگی سینمای ایران، بیشترین بار روی دوش همین کمیته انتخاب مستقر در بنیاد سینمایی فارابی است؛ کمیتهای با سلایق و نگاه مختلف که باید باتوجه به جمیع جهات و بحثهای اقناعی، حرف خود را درباره فیلم موردنظر و نهایی به کرسی بنشانند.
با این حال، وقتی بحث ارسال فیلمی به عنوان نماینده جمهوری اسلامی به یک رویداد جهانی به میان میآید، باید فراتر از نگاه شخصی و سلیقهای عمل کرد و همه جوانب امر را درنظر گرفت. یعنی بهجز صلاحیت و شایستگی فیلمها و محدودکردن دایره و همه فاکتورهای لازم از جمله قوانین اسکار همچون اکران داخلی و پخش و نمایش جهانی و احتمال رقابت با آثار قدر خارجی، باید به مصالح کشور و مولفههای فرهنگی و ارزشهای محتوایی و مضمونی هم فکر کرد و انتخاب آثاری با این ویژگیها را در اولویت قرار داد.
ضمن اینکه معمولا در بیشتر سالها انتخابهای سینمای ایران برای اسکار، بیشتر تحت تاثیر نام و اعتبار جهانی فیلمسازان و خوشایند منتقدان داخلی و خارجی و احتمال موفقیت آنها در رقابت با فیلمهای برتر جهانی بود. البته این مورد اخیر، موضوع مهمی است و باید فیلمهایی انتخاب و به عنوان نماینده سینمای ایران ارسال شوند که بختی برای رقابت و دست کم نامزدی در اسکار داشته باشند، اما معمولا کمتر پیش آمده که ما فیلمی را روانه این رقابت کنیم که دستاوردهایی فرهنگی و استراتژیک برای کشور در عرصه جهانی داشته باشد.
این بار اما به دلایلی، فضا برای ایجاد هوایی تازه فراهم شده و میتوان فارغ از آن اصرار به حضور همیشگی فیلمهای صرفا جشنوارهپسند و با شکل و شمایل غربی و خوشایندِ اسکار و رویدادهایی از این دست، حرف دل خودمان را بزنیم و پای باور و اعتقادمان بایستیم. فیلمهای «موقعیت مهدی»(هادی حجازیفر) و «بدون قرار قبلی»(بهروز شعیبی) شاید در نگاه اول و باتوجه به آن سنت کلیشهای، جزو نخستین انتخابها نباشند، اما هر دو اثری شایسته هستند که میتوانند پیشنهاد تازهای از سینمای ایران در عرصه بینالمللی باشند؛ اولی ضمن معرفی دو نفر از فرماندهان شهید جنگ تحمیلی، صدای مقاومت ایران را در سینمای جهان طنینانداز میکند و دومی هم در تقابل با خوانشهای منحرفانهای چون عنکبوت مقدس، مسألهای جهانشمول را به تصویر میکشد و در مواجهه با هیاهو و بیقراریهای غرب، دعوتی برای یک آرام و قرار دلنشین است.
درصورت توجه دیپلماتیک و بهویژه عزم و اراده جدی رایزنان فرهنگی در غرب و امکان عرضه و اکران جهانی این دو فیلم، بخت این آثار برای معرفی به اسکار و مهمتر از آن، احتمال هماوردیشان با آثار خارجی بیشتر میشود.
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
بازگشت ترامپ به کاخ سفید چه تاثیری بر سیاستهای آمریکا در قبال ایران دارد؟
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
حسن فضلا...، نماینده پارلمان لبنان در گفتوگو با «جامجم» مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
گفتوگو با علی کاظمی، از ورودش به بازیگری تا نقشهای مورد علاقهاش