نقشه‌راه امت در مهمانی‌وحدت

رهبر انقلاب اسلامی میزبان جمعی از مسئولان نظام و مهمانان خارجی شرکت‌کننده در کنفرانس وحدت بودند. قبل از ساعت ۹صبح خود را به حسینیه امام‌خمینی (ره) رساندم. همزمان با گروهی از هموطنان بلوچ وارد محوطه حسینیه شدم. این همزمانی و دیدن ترکیب متنوع پوشش، شروع خوبی بود. زودآمدن فرصت داد نگاه کاملی به در و دیوار حسینیه و صندلی‌های خالی بیندازم. حدیث «ما خلق‌ا... خلقا افضل من محمد (ص)» از امام موسی‌بن جعفر علیه السلام اولین چیزی است که در بدو ورود به چشم مهمان‌ها آمد؛ خداوند هیچ مخلوقی را برتر از محمد نیافریده. کتیبه‌های فیروزه‌ای، ستون‌ها و در و دیوار حسینیه را در برگرفته بود. از این ستون به آن ستون مزین به کتیبه‌های فیروزه‌ای یا حبیب‌ا... بود. فضای بصری حسینیه روشن و شاد بود. آن‌ها که تصاویر سیاهپوشی محرم و صفر حسینیه را دیده بودند گمان می‌کردند اینجا جایی دیگر است.

همه آمده بودند...

مهمان‌ها اندک‌اندک می‌رسیدند؛ دستارها، عمامه‌ها، رودوشی‌ها و کت‌های رنگارنگ و متنوع خبر از مهمانی امتی می‌داد. حضور قومیت‌های متنوع از ایران، عمان، بحرین، فلسطین، سوریه، پاکستان، ترکیه و مالزی را از نوع پوشش‌های‌شان می‌شد تشخیص داد. برخی را از جلسه‌ها و کنفرانس‌های جهان اسلامی می‌شناختم. میزبانان گوشی‌های ترجمه را مابین صندلی‌ها تقسیم و مهمانان با همدیگر عیدانه احوالپراسی می‌کردند. مسئولان نظام از ادوار‌های مختلف هم حاضر بودند و بازار مشورت گرفتن و کار راه انداختن به راه بود. چینش صندلی‌ها به حسینیه حکم کلاس دانشگاهی داده بود. پیر و جوان حاضر در پی مقصود خود، همدیگر را به گفتگو گرفته بودند.

دور از انتظار اول؛ از شامات تا تهران، یک آرزو

هیجان و شور و شوق در چشمان صندلی هم ردیفم نمایان بود. یک چشمم به ورود مهمانان بین‌المللی بود که با او وارد گفتگو شدم. مهمان کنفرانس وحدت اسلامی از جنوب لبنان است و با همسرش در مرکزی مشابه کارکرد مرکز تقریب مذاهب فعالیت می‌کند. حرف‌مان از وضعیت علمای اسلام طولانی شد و رسید به دلیل اصلی آمدن به کنفرانس، در آخر صحبت‌ها گفت دلش دیدار با رهبر انقلاب اسلامی یا به قول خودش سید القائد را می‌خواست؛ با همسرش به نتیجه رسیده بودند که او به ایران بیاید و در کنفرانس شرکت کند.

دور از انتظار دوم؛ از مالزی تا تهران، مهمانی بزرگان مملکت

یک جابه‌جایی در ردیف پیش آمد؛ کنار دستم مهمانی از مالزی قرار گرفت تا نشست به زبان انگلیسی پرسید که کجایی هستم؟ با اشاره به لباس رنگی و روشنش، به مزاح و با انگلیسی دست و پا شکسته‌ای گفتم: «کاش از جایی آمده بودم و لباس قومیتی را به تن داشتم که حداقل در این چند ردیف لباس محلی بر تن، احساس غربت نمی‌کردم.» سوالاتش زیاد بود. با اولین سوالش متوجه شدم از مهمانی صبح عید اطلاعات خاصی ندارد جز دیدار با مقام عالی‌رتبه ایران. حسینیه و مراسم را توضیح دادم و به او گفتم: «هدف جمع شدن این همه مهمان متنوع، دیدار با رهبر انقلاب اسلامی است.» تا ورود رهبر انقلاب هر چند دقیقه یک‌بار برمی‌گشت و استفهامی می‌پرسید: «واقعا دیدار با شخصیت اول ایران است؟ اوضاع سیاسی کشور ایران مساعد است که در انظار عمومی حاضر می‌شوند؟ نظامی‌ها چرا در یک ردیف نیستند و پراکنده نشستند؟» گفتم: «خاصیت این مهمانی همین است؛ همه مسلمانان کنار هم نشسته‌ایم، فارغ از لباس و زبان‌مان؛ مثل شما و من؛ اهل سنت در کنار شیعه.» مشخص است که اخبار و پروپاگاندای بین‌المللی اخیر علیه ایران را دنبال کرده و انتظار این نوع فضا را نداشت. نزدیک ساعت ۱۰حسینیه از مهمانان پر شد. تک و توک صندلی خالی دیده می‌شد. در همین یک ساعت انتظار با اکثر مهمانان ردیف‌های کناری آشنا شدم و آدرس ایمیل رد و بدل کردیم. صندلی‌های کناری و پشت سرم شافعی مذهب درآمدند. با یک نگاه کلی به جمع حاضر حسینیه می‌توان گفت تعداد مهمانان بین‌المللی با مسئولان لشکری و کشوری برابری می‌کرد. انتظار برای بالا بودن تعداد مهمانان بیشتر بود که همان‌جا از اطرافیان حاضر علت را جویا شدم. گویا با وجود کرونا بازگشت به شلوغی‌ها و رونق سال‌های گذشته سخت است. روسای قوا و شورای نگهبان و مجمع مصلحت نظام در صندلی‌های خود جای گرفتند و انتظار به پایان رسید؛ رهبر انقلاب وارد حسینیه شدند. قاری به زیبایی آیه‌ها را تلاوت کرد. این انتخاب نشانه خوش‌سلیقگی بود؛ احتمالا دلیل انتخاب این آیه‌ها ارجاع به پیام رهبر انقلاب به مسلمین در مراسم عید فطر سال‌های گذشته مبنی بر امت مسلمان شدن است؛ علاج مشکلات امروز دنیای اسلام بازگشت به خواسته قرآن کریم مبنی بر اشداء‌علی‌الکفار و رحماء بینهم است. آقای رئیس‌جمهور ایستاده و کوتاه صحبت کردند. صحبت از تداوم تروریسم فرهنگی و اقتصادی از صدر اسلام و زمان پیامبر عظیم‌الشان تا کنون هوشمندانه بود. این اشاره تایید رویکرد قرار گرفتن در مواجهه تمدنی و رویارویی تاریخی جریان حق و باطل است. با دقت به مهمان صندلی کناری نگاه کردم، متوجه شدم اشاره‌های واقعی و دور از شعار زدگی آقای رئیس‌جمهور برایش قابل تامل است.

دور از انتظار سوم؛ دود از کنده بلند می‌شود

نوبت به میزبان اصلی و صاحب سخن رسید. پیش از شروع فرمایشات رهبر انقلاب اسلامی، صدای مردی جا افتاده، به زبان عربی و لهجه شامی از انتهای حسینیه آمد. موسفید کرده‌ای بود، آرام و محکم شروع به صحبت کرد؛ نقل‌هایی که از این مدل جلسات به ما رسیده نشان می‌داد که رفتار‌های این چنینی، از جا برخاستن و صدا بلند کردن را معمولا جوان‌تر‌ها انجام می‌دادند. رهبر انقلاب مرد موسفید کرده را دیدند و اشاره کردند که اجازه دهند جلوتر بیاید. تا ردیف‌های جلویی آمد و با صدای رسا و بی‌میکروفن ادامه داد. حرف‌هایش این مضمون را داشت که فقه سیاسی رهبر انقلاب باید الگوی تدریس باشد و ضروت دارد در کشور‌های مختلف کرسی‌اش تاسیس شود. آخر صحبت‌هایش، حضرت آقا و حاضران را با دست‌های به آسمان بلند کرده دعا کرد. از آقا محبت دید و سر جای خود برگشت. آن‌طور که کنار دستی‌ها می‌گفتند و از لهجه‌اش برمی‌آمد، اهل سوریه و دمشق است و از مهمانان کنفرانس بود. فرمایشات رهبر انقلاب اسلامی چند فراز داشت که از پس هر کدام‌شان تکبیر قرا می‌طلبید و برای اهلش و کنشگران مسلمان روشن‌ترین نقشه راه است.

در آغاز فرزانگان و خواص و جوانان روشن‌بین دنیای اسلام، پیش از روسای کشور‌های اسلامی، برای تحقق وحدت به‌منظور دستیابی به جایگاه رفیع در هندسه جدید قدرت، خطاب قرار داده شدند که راهگشای بسیاری از کنشگران مسلمان است. امید خطاب کردن خواص و جوانان اسلام به معنای توجه به افکار عمومی است؛ می‌توانند فضا را متفاوت از خواست دشمن کنند که در این صورت امکان تحقق وحدت، آسان‌تر خواهد شد. بعد از این فرمایش و در تیررس بودن وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با خودم گفتم این مهم بیش از همه، مسئولیت دیپلماسی فرهنگی و علمی وزارت فرهنگ و رایزن‌های فرهنگی را سنگین‌تر می‌کند.

«منظور از وحدت چیست؟ آنچه از وحدت در دنیای اسلام مدنظر است، وحدت در حفظ منافع امت اسلامی است و نه وحدت نژادی و جغرافیایی. همین سؤال و پاسخ کوتاه رهبر انقلاب اسلامی نسخه همه آن‌هایی که حرف از ایران باستان می‌زدند و تهمت فتح سرزمین‌ها و توسعه مرز‌ها را به ایران می‌زنند در هم پیچید.»
فراز مهم دیگر اشتراک عمل داشتن برای وحدت در برابر استکبار است که لازمه‌اش رسیدن به فهم مشترک درباره تغییر هندسه سیاسی در دنیاست. ایشان گفتند: نقشه سیاسی دنیا در حال تغییر و نظام تک قطبی در حال حرکت به سمت مطرود شدن است و سلطه استکبار جهانی نیز هر روز بیش از گذشته مشروعیت خود را از دست می‌دهد، بنابراین دنیای جدیدی در حال شکل‌گیری است و سؤال بسیار مهم این است که جایگاه دنیای اسلام و امت اسلامی در این دنیای جدید کجاست؟ پاسخ این سؤال را هم منوط به اتحاد امت اسلامی دانستند که البته مسیر پر فراز و نشیبی است. اشاره به جمهوری اسلامی ایران به عنوان نمونه تحقق یافته دو فراز بالا بود که تکبیر را بر حاضران واجب و مجلس را گرم کرد.

پس از فراز‌های ایجابی، فرمودند اختلافات مذهبی و از پس آن درگیری و تنازع داشتن با هر عنوانی و هر لباس، زبان و موقعیت جغرافیایی مانع وحدت است. برای این نکته مثال‌های فراوان داریم، رهبر انقلاب بعضی را نام بردند و با ابراز تأسف از جنایات داعش در عراق، سوریه و به‌خصوص کشتار دانش‌آموزان در افغانستان فرمودند: در هر دو طرف شیعه و سنی، تندرو‌هایی وجود دارند که ارتباطی به تشیع و تسنن ندارند و این تندروی‌ها نباید زمینه‌ساز اتهام‌زنی به اصل مذاهب شود و باید با کسانی که به اسم طرفداری از یک مذهب، احساسات طرف دیگر را برمی‌انگیزند، برخورد جدی شود. مگر می‌شود حرف وحدت و امت اسلامی باشد، اسمی از فلسطین و جبهه مقاومت نباشد. در این دیدار سه جا و در فراز‌های مهم حرف فلسطین شد؛ «دشمن با ایجاد یک سلول سرطانی در منطقه و در زمین فلسطین، به نام رژیم جعلی صهیونیستی و استقرار صهیونیست‌های خبیث، فاسد، قاتل و بی‌رحم در آن، به دنبال ایجاد بیشترین اختلاف میان مسلمانان و کشور‌های اسلامی است»، «عادی‌سازی روابط برخی کشور‌های اسلامی با رژیم‌صهیونیستی را یکی از بزرگ‌ترین خیانت‌ها خواندند» و «جمهوری اسلامی ایران تاکنون هرآنچه در توان داشته برای تحقق عملی وحدت اسلامی به کار گرفته است که نمونه بارز آن حمایت همه‌جانبه از برادران اهل تسنن در فلسطین است که این حمایت بعد از این هم با همه توان ادامه خواهد داشت.» اگر کسی با دقت فرمایشات رهبر انقلاب اسلامی را گوش دهد متوجه می‌شود نمونه عملی تفرقه و جدایی، وضعیت کنونی فلسطین است که اکنون می‌تواند عامل وحدت امت اسلامی قرار گیرد.

رهبر انقلاب با امید به وحدت، فرمایشات‌شان را پایان دادند. همهمه‌ها بالا گرفت و من چشم دوخته بودم به جایگاه که امروز چفیه نصیب چه کسی می‌شود که انگاری سهم آن موسفید کرده خوش زبان سوری شد.
در این میان مهمان مالزیایی صندلی کناری، فرصت را غنیمت شمرد و با تنها سفیر زن ایران خانم حمیرا ریگی در کشور بروئنی آشنا شد و قول یک جلسه را گرفت. اگر انتخاب را به عهده مهمانان می‌گذاشتند معلوم نبود خوش و بش‌ها تا چه ساعتی زمان می‌برد.

روزنامه جام جم