لزوم ساده‌سازی در بیان مسائل‌فرهنگی

آب و فاضلاب که هویت و هستی و چیستی‌شان معلوم است این قدر وضع‌شان بحرانی شده که آب همدان وقتی تمام می‌شود، مدیران شهری داد می‌زنند که آب تمام شده است. مهم‌ترین مشکل همین فقدان درک است و طبیعتا این معضل همه چیز این میدان را پریشان می‌کند و سررشته کار‌ها را از دست اولیای امور بیرون می‌برد. متولیان، مدیران و رئیس‌ها، نمی‌دانند قصه چیست و شارلاتان‌ها از این فرصت استفاده می‌کنند و این میدان را که گردش مالی خوبی دارد و مهم‌تر از آن پله خوبی برای ارتقا در سایر میدان‌هاست، تصاحب می‌کنند. هر بچه‌ای به خودش اجازه می‌دهد در این میدان مدیر شود و هر کسی که دوست ندارد ظاهر فعالیت‌های سیاسی‌اش تابلو شود، وارد میدان فرهنگ می‌شود و دکانی می‌زند و کار‌های سیاسی‌اش را ذیل علم فرهنگ انجام می‌دهد.

ساده‌سازی مسائل فرهنگی و به زبان عامیانه سخن گفتن تنها راه چاره در این وضعیت است، چراکه مردان سیاست چیزی از فرهنگ نمی‌دانند و متاسفانه همین قدرتمندان، رئیس‌ها و لابی‌من‌ها هستند که همه چیز فرهنگ را با انتخاب‌های اجق وجق خود تعیین می‌کنند. این‌ها آدم‌های اصلی را به حاشیه می‌رانند و آدم‌های درجه چندم را به‌دلیل این‌که راحت‌تر می‌توانند با آن‌ها تعامل کنند، وارد میدان می‌کنند و ضریب می‌دهند و در عمل وضعیتی را پیش می‌آورند که به فرموده حضرت امیر (ع) همان تقدیم‌الاراذل و تاخیرالافاضل است. وقتی همه ما مشغول داد و گریه و فریاد به‌خاطر وضعیت فرهنگی کشور هستیم، مدیران اصلی‌ترین سازمان‌های تولید فرهنگی و تربیت نیرو در این زمینه با زد و بند‌های آدم‌های سیاسی و سیاسی‌طور انتخاب می‌شوند و آدم‌های اصلی به علت حاشیه‌هایی که همین‌ها پدید می‌آورند، اعتراض می‌کنند و به‌سادگی برچسب می‌خورند و از میدان به در می‌شوند و به طور طبیعی، وضعیت لحظه به لحظه دشوارتر می‌شود. آدم‌های اصلی وقتی بازی داده نشوند، طبیعی است که دلخوری پدید می‌آید و گاهی این دلخوری‌ها در تریبون‌های عمومی و نامه‌های سرگشاده و حتی رسانه‌های مشکوک بیان می‌شود و آن وقت مردان پشت صحنه فرصت پیدا می‌کنند تا آدم‌های اصلی را هر چه بیشتر از میدان به در کنند و نتیجه این وضعیت چیزی جز افزودن درد بر درد نیست. بر همه اهالی فرهنگ و هنر فرض است که مسائل‌شان را به ساده‌ترین زبان بیان کنند و درباره بحران‌ها به روشن‌ترین صورت حرف بزنند تا زمینه مفاهمه با آدم‌های قدرتمند در ساختار‌های اجرایی برقرار شود. در غیر این صورت هم حداقل این است که فردا در پیشگاه خدای متعال سرافکنده نخواهیم بود که چرا نگفتیم؟ سخن آنجا این خواهد بود که گفتیم و نشنیدند!

روزنامه جام جم