اسرائیل روی گسل فروپاشی

وب‌سایت صهیونیستی اسرائیل دیفنس در مورد افزایش شدید خشونت‌ها در سرزمین‌های اشغالی و مصادیق آن و همچنین تبعات خطرناک آن برای موجودیت رژیم‌صهیونیستی نوشت: یک سرباز یونیفرم‌پوش که سلاح حمل می‌کرد، یک معترض را که روی زمین افتاده‌بود به‌شدت کتک می‌زند، این یک خشونت فیزیکی شدید است. مهم نیست «چه کسی درگیری را شروع کرد» و چه کسی کتک خورده است ــ یک سرباز نباید یک غیرنظامی را کتک بزند. یک جنگجوی تیپ «گیوات» که یونیفرم پوشیده و سلاح حمل می‌کند به لطف ایتمار بن گویر، وزیر امنیت داخلی اسرائیل در الخلیل اظهارات سیاسی می‌کند، این یک خشونت کلامی جدی است. سربازان دروزی که عدالت را برای خود در نظر گرفتند، دست به خشونت شدید زدند.

خشونت، بیماری نسلی در بین اسرائیلی‌هاست. خشونت در خیابان، حین رانندگی در جاده‌ها، در تقاطع‌ها، در یک پمپ بنزین در تل‌آویو و کرانه باختری، بین یک راننده و یک عابر پیاده بی‌گناه، بین زن و شوهرش، بین همکاران یک باند جنایتکار، بین کسانی که در خیابان تیراندازی می‌کنند و عابران بی‌گناهی که در بیمارستان‌ها بستری می‌شوند، خشونت بین دو پسر ۱۳ تا ۱۵ ساله، بین یکی از بستگان یک بیمار و یک پزشک زن در بیمارستان، روانپزشکی که روی کاناپه درمان به یک بیمار تجاوز می‌کند، سربازی که به تبهکاران کمک می‌کند اسلحه و مهمات را از پایگاه ارتش اسرائیل بدزدند، حمله مسافران تاکسی به‌راننده.

این‌ها همه پدیده‌های خشونت‌آمیزی در اسرائیل هستند که امروز مردم اسرائیل را بیشتر از مجموع تهدید‌های ایران، حماس و حزب‌ا... به خطر می‌اندازند. خشونت داخلی خطرناک است و هر روز بدتر می‌شود.

خشونت در حال ریشه‌کن کردن درختان زیتون فلسطینی‌ها قبل از برداشت زیتون است. درست است که خشونت وحشتناک و خطرناکی توسط سازمان‌های فلسطینی علیه اسرائیلی‌ها وجود دارد، اما نگرانی امروز ما در اینجا خشونت ما اسرائیلی‌هاست.

سال‌هاست تقریبا هر روز ساختار قضایی، قضات دیوان‌عالی و وکلا به صورت گسترده از طریق شبکه‌های اجتماعی نفرت‌پراکنی می‌کنند، اخبار جعلی منتشر می‌کنند و دروغ می‌گویند و از همین روی تصور می‌شود جامعه اسرائیل از ساختار قضایی به تنگ آمده و سطح اعتبار آن به‌شدت پایین است و این تصور اثبات می‌شود و همه این‌ها به این دلیل است که آن‌ها کار خود را انجام داده‌اند و جرأت کرده‌اند یک نفر را متهم کنند. بعد معلوم می‌شود که چنین سیستم قضایی‌ای باید نابود شود. متاسفم «باید اصلاحات صورت بگیرد.»

برخی خواهند گفت: چه باید کرد، خشونت بخشی از زندگی در خاورمیانه است، اینجا اسکاندیناوی نیست. در جنگل ما خشونت وجود دارد. برخی خواهند گفت خشونت بخشی از DNA ماست، زیرا ما متعلق به مردمی هستیم که وجودشان براساس جناح‌گرایی و قبیله‌گرایی است. وحدت همه‌گیری برای ما وجود ندارد. برخی می‌گویند منشأ خشونت، وضعیت دشوار اقتصادی، افزایش قیمت‌ها، دوری از دستیابی به مسکن برای زوج‌های جوان، مشکلات زندگی در کشور اسرائیل و احساس ناامنی شخصی است. حتی در زبان عبری که ما با آن صحبت می‌کنیم، نوعی خشونت زبانی وجود دارد و دلیل آن تعداد زیاد عبارات نظامی‌گرایانه‌ای است که از ارتش سرچشمه می‌گیرد. معترضان طرفدار یک موضوع، معترضان به آن موضوع را مورد فحاشی قرار می‌دهند و به آن‌ها حمله می‌کنند. سربازان و جوانان در تلویزیون چه می‌بینند؟ خشونت فراوان. سریال‌های جنایی، پلیس، مافیا، تیراندازی، نابودگرها، مبارزان، مهاجمان و قاتلان. در اخبار و در واقعیت چه می‌بینید؟ جنگ در اوکراین و کشتار و ویرانی در قرن بیست‌و‌یکم.

مردم و جوانان اسرائیل، در اینجا یک دولت را می‌بینند که در راس آن یکی هست که در حال محاکمه و متهم به رشوه‌خواری است. وی مدعی شد «بدهی خود را به جامعه پرداخته است»، به دولت بازگشت، ولی دوباره محکوم شد و این روز‌ها با تحریف قانون دست به هر کاری می‌زند تا به دولت برگردد. همسر یک عضو کنست که در آستانه وزیر شدن است (ایتمار بن گویر) با حمل سلاح در کمربند دامن خود وارد کنست اسرائیل می‌شود و هیچ‌کس جلوی او را نمی‌گیرد. رسم بر این است کسانی که مسلح هستند، در حین ورود به کنست سلاح خود را تحویل می‌دهند تا زمانی که از ساختمان کنست که یکی از محافظت‌شده‌ترین ساختمان‌هاست خارج شوند، اما برای همسر وزیر بن گویر این‌گونه نیست. چرا یک اسرائیلی «قانونمند» صبح با چاقویی در دست یا در ماشین از خانه خود خارج می‌شود؟
​​​​​​​
اگر برای سوراخ کردن لاستیک ماشین راننده دیگری نیست، پس چاقو برای چیست؟ چرا یک مشاجره در جاده به استفاده از چاقو ختم می‌شود و نه به یک گفت‌وگوی بی‌سر‌و‌صدا درباره حادثه در کنار جاده؟ هنگامی که افراد خشن دستگیر و محاکمه می‌شوند، بار‌ها با لبخندی بر لب در برابر مجازات سبک و گاه مضحک که توسط قضات اسرائیلی صادر می‌شود، دادگاه را ترک می‌کنند. یک وکیل بهتر، آن‌ها را با یک توافق میان آن‌ها و مقامات قضایی آزاد می‌کند.

روزنامه جام جم