تماشاخانه روزهای پیروزی

بخشی از این تاثیرات در قالب قصه و روایت قابل انعکاس و البته تاثیرگذارتر است. به همین منظور همیشه درام برای معرفی یک پدیده یا برجسته کردن وجوه مختلف آن دستمایه قرار می‌گیرد و بهترین نتایج را هم دارد. به همان اندازه که گاهی در سینما و تلویزیون غرب واقعیت‌های این انقلاب در قالب آثار نمایشی قلب می‌شود؛ می‌توان از همین ابزار برای بیان و انتشار حقیقت دلایل بروز و روزهای پیروزی انقلاب اسلامی و آورده‌هایش برای ایران و جهان بهره برد و با روایت‌های دروغین مقابله کرد.

در این سال‌ها دست‌کم در ابعاد داخلی، صداوسیما هر ساله با تولید آثار نمایشی و برنامه‌های تخصصی که به‌ویژه در ایام دهه فجر روی آنتن رفتند، تلاش خود را برای تبیین این رخداد اجتماعی، سیاسی و اقتصادی که بافت بسیاری از ساختارهای کشور را تغییر داد، ادامه داده است. این تبیین به‌ویژه برای نسل جوان که در آن روزها نبودند یا امروز شاهد هجمه روایت‌های متناقض از سوی رسانه‌ها با سوگیری‌های متفاوت هستند سودمند و راهگشاست. همان‌طور که اشاره شد بخشی از این تبیین در این سال‌ها تنیده در بافت قصه‌ها و با بهره بردن از عناصر داستانی و روایی جذاب که مخاطبان را با سنین مختلف پای خود می‌نشاند، انجام شده است؛ برای مثال سریال‌هایی نظیر شب چراغ، یک مشت پر عقاب، پدرخوانده، تا صبح، ارمغان تاریکی، پروانه، نفس، حانیه، ششمین نفر و... بخشی از این آثار هستند که با رجوع به خاطرات تصویری‌مان از قاب تلویزیون به یادشان می‌افتیم و قصه‌های‌شان برای‌مان مرور می‌شود. این مجموعه‌های تلویزیونی گرچه می‌‌تواند هر کدام به صورت مستقل به نقد کشیده شود و از ابعاد مختلف مورد بررسی قرار گیرد، اما قطعا در زنده نگهداشتن نام شهدای انقلاب اسلامی و پابرجایی یاد رشادت‌های آنان تاثیرگذار بوده است. قصه از این واقعه و سال‌هایی که منجر به حرکت انقلابی مردم شدند بسیار است و هنوز هم می‌توان از این منبع غنی سود جست و جنبه‌های تازه‌ای را به تصویر کشید. قصه‌هایی از گروهک‌هایی که در آن سال‌ها از میان جوانان مشغول به جذب نیرو بودند و افکار خود را به این نسل تزریق می‌کردند تا شخصیت‌های برجسته انقلابی که چه در آن سال‌ها و پیروزی این جنبش موثر و سرآمد بودند و چه در سال‌های بعد و در جهان سیاست توانستند نام نیکی از خود به جای بگذارند.

روزنامه جام جم