ساخت ایـران

بعد از آن‌که رقبای اصلی یعنی استقلال و سپاهان هم در ابتدای لیگ بیست‌و‌دوم سراغ مربی خارجی رفتند، هواداران پرسپولیس بیش از پیش به رفتن یحیی تاکید داشتند. اما یحیی گل‌محمدی به گفته خودش یکی از سخت‌ترین سال‌های فوتبالی‌اش را پشت‌سر گذاشت و در پایان توانست قرمزها را به هشتمین قهرمانی در لیگ برتر و پانزدهمین قهرمانی در فوتبال ایران برساند. حالا شاید مهم‌ترین دغدغه هواداران پرسپولیس، تمدید قرارداد مربی‌شان است که فقط یک سال از آن باقی مانده است. نکته جالب موفقیت تیم یحیی در لیگ امسال این بود که بر‌خلاف دیگر تیم‌ها، بازیکنان ایرانی نقش به‌مراتب بیشتری در موفقیت قرمزها داشتند.

پر شدن جای خالی لوکادیا
با رسیدن به تعطیلات فوتبال ایران در آستانه جام‌جهانی، پرسپولیس به تنهایی در صدر قرار داشت. در آن مقطع، یورگن لوکادیا ستاره خط حمله پرسپولیس بود و با زدن شش گل، سهم بسزایی در موفقیت‌های این تیم داشت اما به یکباره و بعد از جام‌جهانی، لوکادیا به‌طرز عجیبی پرسپولیس را ترک کرد و مهم‌ترین نگرانی قرمزها، دست خالی مربی برای داشتن یک مهاجم خوب بود. اما در خط حمله این تیم اتفاقی افتاد که کمتر هوادار و کارشناسی انتظار آن را داشت. محمد عمری که همین فصل گذشته از امیدها به ترکیب اصلی پرسپولیس رسیده بود، به یک‌باره به ستاره این تیم تبدیل شد. مهاجم جوان پرسپولیس از فرصت رفتن لوکادیا و همچنین مصدومیت سعید صادقی در آن مقطع بهترین استفاده را کرد و با گل‌ها و پاس گل‌هایش نقش مهمی در روند رو به رشد تیم یحیی داشت. در مقطعی هم که عمری تا حدودی از روزهای خوبش فاصله گرفت، مهاجمی مثل عیسی آل‌کثیر توانست با گلزنی در چند دیدار مهم از‌جمله شهرآورد تهران، بار گلزنی تیم را به‌خوبی به دوش بکشد. این درحالی است که پرسپولیس در غیاب لوکادیا، دو مهاجم خارجی دیگر داشت اما حضور شیخ دیاباته و پریرا روی نیمکت به‌مراتب بیشتر از دقایق حضورشان در زمین بود.

یک ترابی آماده
شاید اگر از مهدی ترابی پرسیده شود که نقطه‌عطف فوتبالی این فصلش کدام مقطع است، به بازی رفت مقابل نساجی در ورزشگاه آزادی اشاره کند. ترابی در روزی که تیمش توانسته بود با پنج گل از حریفش جلو بیفتد، به‌دلیل درگیری با مدافع نساجی با کارت قرمز داور رو‌به‌رو شد. آن روزها ترابی تحت فشار شدید مسائل فوتبالی و غیر‌فوتبالی قرار داشت اما انگار آن اخراج مثل مرهمی بود که وضعیت بازیکن شماره ۹ قرمزها را به‌طور کلی بهبود بخشید. ترابی در پایان فصل گرچه با هشت پاس گل به‌عنوان دومین پاسور لیگ بعد از ریکاردو آلوز انتخاب شد اما بدون شک باید او را یکی از ارکان مهم قهرمانی تیم یحیی دانست. او علاوه بر دادن این تعداد پاس گل، هفت گل هم زد تا بهترین گلزن تیمش هم لقب بگیرد. به عبارت دیگر از ۴۶ گلی که پرسپولیس در این فصل به ثمر رساند، ترابی با تاثیرگذاری روی ۱۵ گل، در واقع پایه‌گذار یک‌سوم از گل‌های تیمش بود. علاوه بر این، ترابی با بازی‌های درخشان خود موجب شد دیگر هافبک‌های پرسپولیس از‌جمله سعید صادقی و سروش رفیعی هم به روزهای خوب گذشته‌شان برگردند.

برتری مقابل خارجی‌ها
یکی از نکاتی که در پرسپولیس این فصل به چشم آمد، برتری‌شان نسبت به تیم‌هایی بود که بیشتر از عوامل خارجی استفاده می‌کردند. در ابتدای این فصل چهار تیم استقلال، سپاهان، تراکتور و صنعت نفت با مربی و بازیکنان خارجی کارشان را شروع کردند اما در پایان فصل، نتیجه دیگری برای آنها در مقایسه با پرسپولیس رقم خورد. پرسپولیس در‌حالی به قهرمانی رسید که رد‌پای تفکرات یحیی و بازیکنان ایرانی‌اش بیش از دیگر تیم‌ها به چشم می‌آمد. استقلال با تفکرات ریکاردو ساپینتو پرتغالی و با حضور دو بازیکن خارجی موثرش یعنی سیلوا و یامگا، نتوانست به رتبه بهتر از سومی لیگ برتر برسد. سپاهان هم با تفکرات مورایس و هزینه زیادی که برای بازیکنان خارجی‌اش کرد، در هر دو جام به دستاوری نرسید و احتمالا از همین حالا به فکر تقویت تیمش برای فصل بعد است. صنعت نفت هم که با مربی پرتغالی، لیگ را شروع کرده بود، در‌نهایت با تفکرات عبدا... ویسی در لیگ برتر باقی ماند. تراکتور هم گرچه با حضور خمس روی نیمکت و هافبک همچون آلوز یکی از تیم‌های خوب لیگ بیست و دوم بود اما همچون سپاهان از هر دو رقابت اصلی کنار رفت تا امیدهای فوتبالی‌اش را سال بعد جست‌وجو کند.