گزارش ناقص

طبق گزارش ایبنا از این نشست، ابراهیم اکبری دیزگاه گفت: من ادبیات را در سه ساحت می‌بینم. ادبیات جدی، عامه‌پسند و زرد. در ادبیات زرد یک‌سری از مفاهیم، مشهورات و مسائل اجتماعی معطوف به این است که تبدیل به کالا شود تا مخاطب آن را مصرف کند. از آنجا که در اکثریت جامعه اراده به خواندن متن نیست، بلکه به مصرف است، هر دوره‌ای نویسنده‌ای را بزرگ می‌کنند، تولید می‌کنند و معمولا آن اثر، ماندگاری ندارد.
وی ادامه داد: طیف وسیعی که از ادبیات غرب به زبان فارسی ترجمه می‌شود در این ساحت می‌گنجد.
دیزگاه تاکید کرد: نویسنده محترم یک واقعه‌ای که در درازنای تاریخ هزاران جور روایت شده آن را با زبان محاوره روایت کرده است. این زبان ویژگی‌هایی دارد. الان مسأله‌ای که با کتاب داریم راوی کتاب است. آیا این کتاب که آمده‌ایم درباره آن صحبت کنیم، مطلوب من است یا نه؟ طبعا نه اما، آن را برای جامعه مفید می‌دانم.
نویسنده کتاب برکت، اضافه کرد: وقتی یک امری قرار است تبدیل به کالا شود، کالاست و همه قشرها به این کالا نیاز دارند. دهه ۶۰ و ۷۰ و قبل از انقلاب ر. اعتمادی و فهیمه رحیمی کار می‌کردند و قشر وسیعی از جامعه آثارشان را می‌خواندند. در مجامع ادبی کسی به اینها کاری ندارد. در دنیا هم همین‌گونه است و درباره حضرت مسیح کلی کتاب نوشته شده است. در ساحت فرهنگ نمی‌توانیم یقه نویسنده را بگیریم که چرا این کتاب را نوشته است اما در ساحت نقد و ادبیات، می‌توانیم خرده بگیریم. همان‌طور که به هر کتابی می‌شود خرده گرفت. این‌که این کتاب ضد‌فرهنگ است و با امام حسین(ع) مشکل دارد، جوابش منفی است. اکثر جامعه قرار نیست تدبر عمیق کنند. متن اساسی متن اقلیت است.
وی افزود: مثلا برای اقلیت، عاشورا پیام‌های مهم و عمیقی دارد اما برای اکثریت این واقعه تبدیل به روضه می‌شود. اکثریت امر قدسی را به امر عرفی تبدیل می‌کنند تا از آن استفاده کنند. توحید دو ساحت تشبیه و تنزیه دارد. اکثریت اراده‌شان معطوف به تشبیه است چرا که راحت‌تر با آن می‌توانند ارتباط برقرار کنند. این اتفاق حتی برای مفاهیم فلسفی هم می‌افتد.