گفت‌وگوی«جام جم» با محسن مرادی، مداحی که به خواندن برای مجالس شادی‌ افتخار می‌کند

اعتبارمداح برای مجالس مومنین است

نام مداحی ومداحان همواره با مجالس غم و اندوه همراه شده درحالی که این قشرفرهنگی برای روزها وشب‌های شاد وفرحبخش هم مسئولیت‌هایی دارند.
کد خبر: ۱۴۵۳۳۸۱
نویسنده زینب گل‌محمدی - خبرنگار
 
چه بسیار خانواده‌هایی که علاقه‌ دارند مراسم عقدوعروسی فرزندان‌شان در فضایی معنوی و سالم و با ذکر ائمه‌اطهار(ع)‌ همراه شود؛چه هیات‌هایی که می‌خواهنددرجشن وسرور آل‌ا...هم برنامه داشته باشند؛چه بسیار مدارس ودانشگاه‌هایی که می‌خواهند بهترین مراسم‌ فوق‌برنامه‌شان را در ایام ولادت امامان و اعیاد مذهبی برگزار کنند؛اما بیش ازهرچیز برای یافتن مداح وذاکر مناسب این مجالس با مشکلاتی روبه‌رومی‌شوندوعطایش رابه لقایش می‌بخشند.گفت‌وگوی ما با محسن مرادی، مداح اهل‌بیت که اتفاقا حواسش به این مهم بوده، درباره همین موضوع شکل گرفت تا دیدگاه‌های یک مداح جوان اما پرسابقه را نیز پیش روی‌تان قرار دهیم.

مولودی‌خوانی درعروسی‌ ازسال‌های پیش ازانقلاب مرسوم بوده وبودند مداحانی که درمراسم شادی وازدواج مردم به اجرای برنامه و مولودی‌خوانی می‌پرداختند.ازجمله این مداحان می‌توانم به استاد این حقیر،حاج‌غلامرضا سازگار، مرحوم حاج‌محمود قاری‌زاده‌ کاشانی (که مجلس عروسی پدر بنده راهم ایشان برگزار کرد)،حاج‌حسین باقری و خیلی ازمداحان و پیرغلامانی که در قید حیات هستند و در این امر مهم تخصص دارند، اشاره کنم.
     
خواندن در مجالس بزرگان
حدودا ۲۰ سالی هست که در محافل و مجالس عروسی افتخار اجرای برنامه دارم. در این مدت، مراسم فرزندان و بستگان بسیاری از شخصیت‌های کشوری، لشکری و مقامات بلندپایه و همین‌طور هنرمندان را اجرا کرده‌ام. از جمله صبیه وزیر اسبق کشور جناب آقای رحمانی فضلی، صبیه جناب آقای محسن رضایی دبیر سابق مجمع تشخیص مصلحت نظام، فرزند دکتر صفارهرندی وزیر اسبق ارشاد، صبیه امیردریادار سیاری جانشین فرمانده ارتش، بستگان وزیر اسبق اطلاعات جناب آقای دکتر علوی، فرزند دکتر ایازی معاون شهردار تهران، صبیه آقای حمید رسایی نماینده مجلس، صبیه حاج‌ سعید حدادیان، فرزند حاج‌ ماشاا... عابدی و از هنرمندان خانواده جناب آقای رسالت بوذری مجری و از خوانندگان مراسم آقای علی اصحابی خواننده پاپ و خیلی دیگر...
     
سینه‌زنی یا جشن!
وقتی در محافل و مجالس عروسی مهمانان می‌شنوند که صاحب‌مجلس، مداح دعوت کرده، فکر می‌کنند الان مداح می‌آید و شروع می‌کند به روضه خواندن و دست آخر هم می‌گوید: آقا، حالا یک‌دست سینه هم بزنیم!اماوقتی به این قبیل مجالس می‌روند، می‌بینند به لطف ائمه معصومین(ع) کار طور دیگری است؛ بنده مجلس را با نام آقا امیرالمومنین علی(ع) آغاز می‌کنم. درمناسبت‌های مذهبی هم بنا به موضوع، مولودی می‌خوانم. مثلا در ماه شعبان از امام‌حسین و موالید مبارک این ماه، مدح و مولودی خوانده می‌شود. زمانی که داماد هنوز وارد سالن نشده، اشعاری در رابطه با ازدواج و فواید ازدواج برای مستمعین می‌خوانم و بعد هم با سرودهای مختلف، مجلس را گرم می‌کنم. وقتی داماد وارد می‌شود، سرود و کف‌زنی برای داماد داریم و تا زمانی که داماد در جایگاه ویژه‌اش قرار بگیرد، سرودخوانی و مولودی‌خوانی انجام می‌شود. در ادامه مجلس، زمانی که پدران عروس و داماد به جایگاه می‌آیند، در آنجا حدیث‌ها و روایاتی در باب ازدواج می‌گویم و بعد هم مراسم تشکر داماد از پدرها و سرودهای پایانی...
     
خاطره شیرین از یک عروسی
در یک مراسم شرکت کرده بودم و خانواده‌ها دو گروه بودند، عده‌ای دنبال آهنگ و دی‌جی و رقص‌ و ساز و آواز و عده‌ای هم دنبال مولودی‌خوانی؛ در‌ وقت اول مجلس، دی‌جی و خواننده شروع کرد به خواندن و عده‌ای هم وسط مجلس به پایکوبی و حرکات موزون مشغول شدند. در این موقع مهمانانی که مذهبی بودند، بیرون سالن ایستادند تا این کارها تمام شود. وقتی نوبت خواندن من شد تمام کسانی که وسط سالن می‌رقصیدند بیرون رفتند؛ فکر می‌کردند شروع می‌کنم به روضه خواندن! کمی که از شروع برنامه‌ام گذشت، دیدم همه کسانی که بیرون رفته بودند به داخل مجلس برگشتند و شروع کردن با ما همراهی کردن؛ دست زدند و شادی کردند. فکر نمی‌کردند مجلس ما این‌قدر شاد و جذاب باشد. من مولودی‌خوانی کردم و اشعار طنز خواندم و با حضار، شوخی‌های متعارف کردم و همه اینها باعث تعجب آن گروه کم‌اطلاع شده بود. تا آخر مجلس هم ماندند و همراهی کردند و لذت بردند.
     
باز هم خلا کار فرهنگی
زمانی برنامه‌ای از شبکه پنج سیما پخش می‌شد به نام «عروسی ایرانی» که مجالس عروسی متعارف را پوشش می‌داد؛ از طریق این برنامه خیلی‌ها با این سبک از مجالس شادی آشنا می‌شدند و بازخورد خیلی خوبی داشت اما چند سالی است که مثل بسیاری از امور مهم دیگر که اهتمام و تصمیمی برای پرداختن به آن وجود ندارد، دیگر به این موضوع پرداخته نمی‌شود. خیلی از خانواده‌های مذهبی و معتقد به دلیل نا‌آشنایی با این قبیل مجالس، مجبور می‌شوند سراغ خواننده و دی‌جی بروند. پیشنهادم این است که دوستان عزیز در صداوسیما روی این موضوع به‌طور ویژه کار کنند؛ بنده به دست‌اندرکاران برنامه معلی که در ایام شعبانیه پخش شد، پیشنهاد دادم به‌صورت نمادین مراسم عروسی در این برنامه اجرا کنم، اما تهیه‌کننده برنامه قبول نکرد.
     
امتناع مداحان
مشکل دیگر دراین میان، امتناع بسیاری از مداحان معروف و نیمه‌معروف و حتی مداحان ناشناخته برای خواندن و اجرای برنامه درمراسم عروسی است؛ در واقع مولودی‌خوانی در مراسم عروسی مومنین را برای خودکسر شأن وعیب و عار می‌دانند. اگر کسی از آنها چنین درخواستی کند،به بدترین شکل ممکن بااوبرخورد می‌کنند. این‌گونه درخلأ حضور مداحان کاربلد و خوش‌صدا، مجالس و مهمانی‌های بسیاری از خانواده‌های مذهبی به ناچار وبه اجبار آلوده به گناه وامور غیرشرعی می‌شود. اگر رسانه‌های تصویری و غیرتصویری کشور در این مقوله، فرهنگ‌سازی کنند، بسیاری از چالش‌ها و برخوردها و دلخوری‌ها بین خانواده‌ها کم می‌شود و مجلس شادی یک عروس و داماد به بهترین شب شروع زندگی مشترکشان تبدیل خواهد شد.ان‌شاءا...همکاران مداح ما هم نگاه بهتر و به‌روزتری نسبت به این مجالس داشته باشند تا خیلی از کمبودهای فرهنگی جامعه در برگزاری این مراسم کم شود. باافتخار اعلام می‌کنم که بیش از۲۰سال درهیات‌های بزرگ تهران مداحی کردهم وازمحضر اساتید بزرگ مداحی درس گرفته‌ام،هیچ ابا و امتناعی برای خواندن در مجالس عروسی مومنین ندارم. می‌روم و می‌ایستم و درمیان توده مردم شادی می‌کنم و مجلس را به نام و یاد حضرات معصومین متبرک می‌کنم. شأن و جایگاه من از ائمه‌معصومین است وآن را برایشان خرج می‌کنم؛ طبق توصیه مرحوم حجت‌الاسلام سیدمهدی طباطبایی، مولودی‌خوانی درمراسم‌های عروسی یکی ازدغدغه‌هایم است؛خدا رحمت‌شان کند؛ زمانی در یکی از این مجالس بودند، خیلی تشویق کردند و فرمودند: اگرمداحان درمراسم عروسی نروند، مردم مجبور به مجلس گناه می‌شوند.
     
و سخن آخر
حرف آخر من در مورد مسجد و حسینیه‌های متعدد و متکثر در کشور است؛ محله خودمان را برای‌تان مثال می‌زنم؛ خیلی از این مکان‌ها غیرفعال و تعطیل است. چرا بابی باز نمی‌کنند تا فردی که روضه خانگی می‌گیرد به مسجدهم بیاید.مگرنه این‌که امام‌خمینی فرمودند: مساجد سنگر است، سنگرها را حفظ کنید. اخیرا شنیده‌ام سازمان اوقاف بعضی از امامزاده‌ها را به آقایان مداح فعال که هیات دارند واگذار کرده تا مراسم‌شان را آنجا برگزار کنند که این کار بسیار زیبا و پسندیده است.کاش سازمان تبلیغات هم بیاید و بودجه‌ای را به مداحانی اختصاص دهد که جمعیتی را همراه دارند اما جا وامکانات ندارند. این بودجه را در اختیار این هیئت و مداح قرار دهند و آن را گسترده کنند تا مداحان مردمی و پرمخاطب، حداقل دنبال جا نگردند.

مفتخر به عبای مداحی
محسن مرادی متولد ۱۳۶۰ محله میدان خراسان تهران است. کارشناسی روابط‌عمومی و امور رسانه دارد و در خطاطی، طراحی و گرافیک هم دستی بر آتش دارد. می‌گوید:‌ مداحی را از کودکی شروع کردم؛ پدرم، مرادعلی مرادی مداح بود و من همراه‌شان به مجالس مختلف می‌رفتم. با تشویق پدر در مدرسه، قرآن و سرود می‌خواندم و مقام کسب می‌کردم. در یکی از جلساتی که همراه پدرم بودم، ایشان گفتند: امروز باید جای من بخوانی؛ روز تاسوعا بود و من ده ساله بودم. حاج‌محسن طاهری شعری خوانده بود و بنده نوار کاستش را گوش داده بودم؛ در آن جلسه همان شعر را تقلید کردم. خادمان آن هیات خیلی تشویقم کردند و اولین صله مداحی را از آنها گرفتم؛ در پوست خودم نمی‌گنجیدم.همین موضوع جرقه شروع مداحی من شد. کم‌کم رفتم و با جلسات حاج‌منصور ارضی در مسجد شهدا آشنا شدم. آنجا غیر از حاج‌منصور؛ آقایان سعید حدادیان و حاج‌حسین سازور و حاج‌رضا پوراحمد هم می‌خواندند و ما استفاده می‌کردیم. دهه ۱۳۸۰بود که مداحی را به‌طور رسمی با اساتیدی چون مرادعلی مرادی(پدرم) و بعد اساتید مجمع‌الذاکرین حسینی تهران؛ حاج‌غلامرضا سازگار،حاج‌آقا محمدی(گلبانگ محمدی)، حاج سیداحمد صالحی خوانساری، مرحوم حاج‌علی فراهانی، حاج‌ محمود طاهری، حاج‌محمد صادقی و مرحوم حاج‌مصطفی طالبی شروع کردم و بهره بردم.استاد بزرگ ما، مرحوم میرزاعلی‌آقای آهی که خیلی گردن بنده حق دارندهم استادم بودند.یکی ازافتخاراتم این است که دریکی ازسال‌هایی که جامعه مداح تهران و مجمع‌الذاکرین حسینی در جلسات ماه مبارک‌رمضان درمسجد بنی‌فاطمه(خیابان شهید مدنی) ادغام شده بودند،بنده توسط استاد سازگار،استاد آهی ومرحوم حاج‌آقا خادمیان ملبس به عبای مداحی شدم.به لطف سیدالشهداء دراکثر شبکه‌های تلویزیونی اجرای برنامه زنده کرده‌ام. همچنین دراماکن متبرکه مثل کاظمین،مشهدمقدس،کربلا ونجف پخش زنده و مداحی داشته‌ام.
newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها