راز قیام عاشورا

امام حسین(ع) در وصیت امام حسین(ع) خود فرمود:
🔻وَ أَنِّی لَمْ أَخْرُجْ أَشِراً (از سرِ مستی) وَ لَا بَطِراً (طغیان) وَ لَا مُفْسِداً وَ لَا ظَالِماً وَ إِنَّمَا خَرَجْتُ لِطَلَبِ الْإِصْلَاحِ فِی أُمَّةِ جَدِّی (ص)، أُرِیدُ أَنْ آمُرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ أَنْهَی عَنِ الْمُنْکرِ وَ أَسِیرَ بِسِیرَةِ جَدِّی وَ أَبِی عَلِی بْنِ أَبِی طَالِبٍ»؛ خروج و قيـام من از روى سركشى و خوشگذرانى و فساد و ظلم نيست، تنها براى اصلاح در امت جدم(ص) قيام کردم و مي خواهم به معروف امر کنم و از منكر بازدارم و به سيره جدم(ص) و پدرم على بن ابيطالب عمـل کنم.

🔻پیام های وصیت نامه امام حسین (ع)
1. نفی انگیزه‌های دنیوی و خودخواهانه
   امام حسین (ع) در ابتدا به صراحت بیان می‌کند که قیام او به دلایل نفسانی مانند خودنمایی، غرور، فساد و ظلم نبوده است. این نفی‌ها به طور واضح نشان می‌دهد که حرکت او هیچ‌گونه انگیزه شخصی یا خودخواهانه ندارد و به دنبال جلب توجه یا منافع دنیوی نیست.
2. هدف اصلاحی
   هدف اصلی امام حسین (ع) از قیام، اصلاح امت پیامبر اسلام (ص) است. او تاکید دارد که خروج او برای بهبود وضعیت اجتماعی و دینی جامعه و بازگرداندن ارزش‌های اسلامی است که به انحراف کشیده شده بودند. این اصلاح به معنای بازگرداندن جامعه به مسیر درست و اصول اسلامی است.
3. امر به معروف و نهی از منکر
   یکی از اصول اساسی و محوری قیام امام حسین (ع) امر به معروف و نهی از منکر است. او بیان می‌کند که هدفش از قیام، ترویج خوبی‌ها و جلوگیری از بدی‌ها است. این اصل از مهم‌ترین واجبات اسلامی است که امام حسین (ع) آن را به عنوان یکی از دلایل اصلی قیام خود مطرح می‌کند.
4. پیروی از سیره پیامبر (ص) و امام علی (ع)
   امام حسین (ع) تصریح می‌کند که در قیام خود از سیره و روش زندگی پیامبر اسلام (ص) و پدرش امام علی (ع) پیروی می‌کند. این بیان نشان‌دهنده ارتباط عمیق قیام او با تعالیم و اصول اسلامی است و تاکید دارد که او در مسیر حق و عدالت و در چارچوب آموزه‌های دینی حرکت می‌کند. 
وصیت‌نامه امام حسین (ع) بیانگر یک دیدگاه روشن و هدفمند است که در آن انگیزه‌های شخصی و دنیوی به طور کامل نفی شده‌اند و هدف اصلی قیام، اصلاح جامعه و احیای ارزش‌های دینی است. این وصیت‌نامه نشان‌دهنده عزم راسخ امام حسین (ع) برای مبارزه با انحرافات و نابرابری‌ها و تاکید بر اهمیت امر به معروف و نهی از منکر و پیروی از سیره پیامبر (ص) و امام علی (ع) است.

بنابراین، دین اسلام، یک مسلک اجتماعی است. دین آمده است تا جامعه را بسازد. وقتی جامعه ساخته شد، فردسازی آسان می‌شود. چرا که در یک جامعه آلوده که ساختارها، حوزه هنری، اقتصادی، آموزشی و تربیتی اش آلوده است، فردسازی و انسان سازی و تربیت معنوی سخت و ناممکن می‌شود. مقدمه جامعه پردازی و جامعه سالم و ایمانی، تشکیل دولت اسلامی است.
بدون قدرت و حکومت اسلامی، نمی‌توان هیچ مسأله ای را با رویکرد اسلامی حل کرد.

از،سوی دیگر، شرط ظهور امام زمان (ع) جامعه منتظر است. چون سنت الهی بر این است که امام معصوم (ع) با همراهی امت مؤمن و عالم و توانمند و شجاع، جامعه را از شر طاغوتها نجات بخشد. جامعه ای که نسبت به امام زمان (ع) جاهل باشد، در برابر او شمشیر می کشد