سمت و سوی آینده سوریه

به طور کلی سقوط حکومت‌ها در کشورهای مختلف می‌تواند دلایل گوناگونی داشته باشد که در مورد سوریه دستِ‌کم می‌توان به دو دلیل مهم اشاره کرد: اول سناریوی از پیش طراحی‌شده خارجی همزمان با فشارهای بیرونی و دیگری عدم ‌درک مقامات عالی این کشور از تحولات سیاسی، منطقه‌ای و بین‌المللی و افزایش درخواست‌های سیاسی-اجتماعی مردم سوریه. البته موضوع عدم‌آمادگی‌های ضروری برای ایجاد مقاومت مردمی و عدم‌آمادگی ارتش برای انجام وظایف ذاتی خود از جمله موارد درجه دومی است که باید به آن دو دلیل اصلی اضافه کرد. به بیان دقیق‌تر؛ بار شدن موضوعات داخلی بر فشارهای بیرونی، سناریوی خارجی برای انهدام سوریه را تکمیل کرد تا طبق یک برنامه‌ریزی قبلی، جبهه‌ای منسجم با محوریت ایالات متحده و رژیم صهیونیستی یکی از بزرگ‌ترین حوادث منطقه پرآشوب غرب آسیا را رقم بزند. نکته آن‌که؛ ازدولت بشار اسد انتظارمی‌رفت درپنج سال‌گذشته درخصوص موضوعات یادشده به‌ویژه درزمینه نقش‌آفرینی مردم در حوزه مسائل سیاسی، اجتماعی و اقتصادی اقداماتی را انجام دهد اما به‌نظر می‌رسد مشاوران او در حزب بعث و مقامات امنیتی کوتاهی‌های قابل‌توجهی انجام دادند که در مجموع نارضایتی‌های مردمی زیادی را به دنبال داشت. بر این اساس شاید بتوان گفت که اگر پشتوانه مردمی مناسبی وجود داشت، حتی با وجود عملیات‌ها و تحرکات گروه‌های مسلح مخالف و تروریست‌های اجاره‌ای مستظهر به حمایت خارجی، سقوط دولت اسد بسیار بعید به نظر می‌رسید، پس فروپاشی درونی و از بین رفتن یکپارچگی حاکمیتی در درون ساختار سیاسی این کشور را ناگزیر باید عاملی مهم در این خصوص دانست. با این وجود اما؛ در این چند دهه نقش سوریه در پیکره جبهه مقاومت اثرگذار بود و مسلما تحولات اخیر از این منظر به مقاومت ضربه وارد کرد و تأثیرات عمیقی بر وضعیت منطقه و به ویژه بر مسأله فلسطین دارد. ضمنا باید در نظر داشت که «مقاومت» فقط در میادین نبرد نیست بلکه در عرصه‌های سیاسی و دیپلماتیک نیز وجود دارد که قطعا ادامه خواهد یافت. با این تفاسیر و بر اساس اهداف طراحی شده‌ جبهه آمریکایی-صهیونیستی به نظر نمی‌رسد سوریه دست‌کم در میان مدت حتی بتواند رنگ ثبات وآرامش به خودبگیرد.انهدام تمام زیرساخت‌های دفاعی و نظامی این کشور همراه بااشغال مناطق وسیعی از آن توسط صهیونیست‌ها طرف همین دو روز گذشته نشان می‌دهد دشمنان مقاومت چه خوابی برای این کشور و نهایتا جبهه مقاومت دیده‌اند. نکته آن‌که؛ امثال ابومحمد جولانی قطعا گزینه نهایی ایالات متحده و رژیم‌صهیونیستی برای بقا در سوریه نیستند و تنها گزینه‌ای برای انجام ماموریت اسقاط اسد بوده‌اند. اختلافات شدید گروه‌های معارض نظام سوریه و همچنین تفاوت نگاه بازیگران موثر خارجی در این پروژه به طور حتم اجازه تشکیل نظامی با ثبات طی چند سال آینده در این کشور رانمی‌دهد.درچنین شرایطی بایدمنتظر ماند ودید که آیا مردم این کشور به عنوان ستون اصلی آن می‌توانند خواست خود را برای تشکیل یک حکومت دموکراتیک اجرایی سازند.