نگاه فریبکارانه غرب به مذاکره

در برجام با این‌که امتیازات بسیار زیادی به طرف‌های غربی داده شد وامتیازاتی که ازغرب گرفته شد، تنها در حد وعده و بدون ضمانت بود و بااین‌که آن توافق سندی بودکه توسط همه اعضای شورای امنیت سازمان ملل تأیید وامضا شد، ازبدوکار شاهد خلف‌وعده طرف‌های غربی بودیم. با خروج آمریکا از برجام، اروپایی‌ها هم به هیچ یک ازتعهدات خود عمل نکردند،این در حالی است که ایران بیش از یک‌سال منتظر ماند و به تمام تعهدات برجامی خود عمل کرد و هنوز هم از برجام خروج نکرده است و صرفا برخی تعهدات خود را تعلیق کرده است.این تجربه تاریخی باردیگر اثبات می‌کندکه دادن وعده و سپس خلف وعده بخشی از سیاست‌های غرب است و خلف‌وعده ناشی از محدودیت‌های خاص و استثنایی نیست، بلکه غرب اصولا از همان ابتدا در مقابل رقبا با این نیت که به وعده‌هایش عمل نخواهد کرد، وارد مذاکره می‌شود و کشورهای غربی به‌خصوص آمریکا مذاکره را فرصتی برای فریب طرف مقابل می‌دانند. نکته قابل‌تأمل این است که دیدیم دونالد ترامپ در واکنش به اظهار تمایل برخی مقامات دولتی با امضای یادداشتی برای به‌صفر رساندن صدور نفت ایران شروع به شرط‌گذاری درباره نفوذ منطقه‌ای و توان نظامی برای مذاکره کرد که نشان می‌دهد برخلاف این‌که می‌گوید فقط به‌دنبال این است که ایران به سلاح هسته‌ای دست نیابد، ازطریق مذاکره به دنبال تحمیل سایر شروط به ایران است. البته این فقط مربوط به شخص آقای ترامپ نیست، بلکه هر دو حزب جمهوریخواه و دموکرات اهل فریبکاری و خلف وعده هستند و دیدیم که آمریکای دوره اوباما و و بایدن هم به تعهدات برجامی خود عمل نکردند. طبیعتا این فریبکاری و خلف وعده در دوره ترامپ آشکارتر شده است که نمونه آن رفتار تحقیرآمیز آنها با متحدان‌شان و به طور مشخص در اعمال تعرفه برای کانادا و مکزیک و ابراز تمایل برای اشغال گرینلند و پاناما یا پیشنهاد غیرانسانی برای کوچاندن مردم غزه و تصاحب غیر قانونی است.باید توجه داشته باشیم صرف‌نظر از تجربه شخصی ما در مورد عملکرد آمریکا، اقدامات ترامپ در سطح بین‌المللی و چالش‌های متعدد داخلی، ما را بادولتی بی‌ثبات روبه‌رو ساخته و یک رویکرد عقلانی به سیاست خارجی ما به پرهیز از مذاکره با چنین دولت بی‌ثباتی فرامی‌خواند.باید توجه داشت که رئیس‌جمهور شدن ترامپ به‌خاطر حماقت‌ها و قلدری‌هایش فرصتی برای ماست، چراکه او با این اقدامات در حال تضعیف موقعیت آمریکا در جهان است. باید توجه داشت که نفس انتخاب شعار دوباره «آمریکا را بزرگ می‌کنیم» از سوی ترامپ، نشان‌دهنده اقرار به موقعیت رو به افول آمریکاست و سیاست‌های او در هر دو سطح داخلی و خارجی وواکنش‌های جهانی و داخلی به این سیاست‌ها هم مؤید این است که او اتفاقا کاتالیزور این افول خواهد بود. در این فضا ما می‌توانیم با مجموعه‌ای از اقدامات منسجم، مسیر اصولی خنثی‌سازی تحریم‌ها را در پیش بگیریم. این اقدامات از یکسو در قالب نگاه به توانمندهای داخلی و از سوی دیگر بهره‌گیری از ظرفیت‌های همسایگان و سازمان‌هایی چون شانگهای و بریکس در قالب سیاست نگاه به شرق شکل می‌گیرد و برای حل چالش‌ها به ما جایگزین‌های واقع‌بینانه‌تری نسبت به رویکرد غربگرایانه فراهم می‌سازد.