تلاش در مسیر هویت‌ سازی برای کودکان

با توجه به جنس خشونت و ترس در این اثر، تماشای آن برای رده سنی کمتر از ۹ سال بدون حضور والدین توصیه نمی‌شود. مشاجرات کلامی، تبدیل شدن ماجد به هیولا و مبارزه پسر دلفینی با او، حمله کوسه در دریا، شکسته شدن قایق، سقوط از ارتفاع، احتمال غرق شدن، تهدید، گروگان‌گیری و تعقیب و گریز از مصادیق خشونت در این اثر هستند اما تمامی ‌صحنه‌ها جنبه فانتزی دارد. پوشش برخی شخصیت‌ها نیمه‌برهنه است. ماجد دست به تهدید و ارعاب می‌زند، تمسخر ماجد توسط بچه‌ها، دسیسه‌چینی، فریب دادن مردم و دروغگویی توسط ماجد، ناهنجاری‌های موجود در این انیمیشن است.

پیام مثبت این انیمیشن آن است که با اتحاد و همبستگی، می‌توان بزرگ‌ترین دشمنان را شکست داد و عظیم‌ترین موانع را از میان برداشت. معمولا انیمیشن‌های ایرانی به‌ندرت به قسمت دوم می‌رسند اما پسر دلفینی نه غقط این ویژگی را دارد بلکه پیش از آن سریالی ۲۶ قسمتی از آن از فیلیمو پخش شده است. این نحوه ساخت و پرداخت و جذب در پسر دلفینی در حوزه تجاری و فضای برندینگ موفق بوده است.

انیمیشن در تمام جهان مدام درحال ترقی است. کیفیت‌های فنی این فیلم نیز قابل توجه است، به‌ویژه این‌که بیشتر از ۹۰ درصد آن در فضای زیر آب و دریا روایت می‌شود. در زمینه محتوا شاهد فیلمنامه‌ای قابل‌فهم هستیم اما ضعف در جایی است که سازندگان نمی‌توانند چند قصه مطرح شده در فیلم را با هم و همگن جمع کنند.

چالش بزرگ در برخی از انیمیشن‌های اخیر عدم‌توجه به دیالوگ‌نویسی مناسب بود اما پسر دلفینی کوشیده است برای کودکان و بزرگسالان قابل‌فهم باشد. پسر دلفینی ۲ در تلاش است شخصیت اصلی خود را وارد چالش جدید دیگری کند و با طرح موضوع بحران هویت، مسأله قهرمان‌پروری و همچنین فقدان، شکست و سختکوشی را به کودکان و نوجوانان آموزش دهد.

این انیمیشن با استفاده از ترانه‌های کودکانه شنیدنی و دلچسب، کودک را تشویق به استقلال و عدم وابستگی به غیر کرده و مختصات اخلاقی و انسانی قهرمان را به او یاد‌آور می‌شود. پسر دلفینی ۲ گرچه سوژه‌ای از قسمت قبل خود ندارد اما با توسل به موارد کمتر پرداخته شده و مجهولات قسمت اول خود، هم توانسته داستان را به‌خوبی پیش ببرد و هم آن را از نظر فرمی ‌ارتقا ببخشد.

همچنین اضافه کردن بجا و صحیح شخصیت‌های جدید به علاوه گسترش جهان داخل انیمیشن به جذاب‌تر شدن انیمیشن کمک کرده است. به‌عبارت بهتر محمد خیراندیش، کارگردان این انیمیشن با صرف بهینه زمان و طرح یک فیلمنامه مناسب، قسمت دوم را بهتر از قسمت اول ساخته و برند پسر دلفینی را به قدری ارتقا داده که حتی می‌تواند چندین اسپین‌آف از آن تهیه کرد. پسر دلفینی ۲ توانسته با کیفیتی مناسب در ابتدای داستان و میانه‌های آن، روایت دوبعدی را جای دهد و این یکی از نقاط قوت این انیمیشن است.

پس از شکست هشت‌پا در قسمت اول، بندر و جزایر اطراف به ثبات رسیده‌اند و تهدیدی برای‌شان وجود ندارد. ناخدا برای این‌که کاسبی کند و اعتبار پسر دلفینی را بالاتر ببرد، او را ترغیب کرده تا دوستان دریایی‌اش را اجیر کرده و به‌صورت نمایشی به ماهیگیران و مردم جزیره حمله کنند. در این هنگام شیپور خطر تعبیه شده در بندر به صدا در‌آمده و پسر دلفینی مردم را به‌صورت صوری نجات می‌دهد. به‌عبارت دیگر شاهد هستیم که پسر دلفینی به یک قهرمان دروغین تبدیل شده و برای حفظ اعتبار خود یک مشکل را ایجاد کرده و آن را حل می‌کند! جالب این‌که در حالی‌که بچه‌های جزیره می‌خواهند در نقش پسر دلفینی باشند، پسر دلفینی می‌خواهد یک پسر عادی باشد و بتواند کارهای عادی با همسالان خود انجام دهد و این در‌حالی است که در انیمیشن‌های خارجی شاهد این مفهوم هستیم که قهرمان دلش برای دوران پیش از قهرمانی‌اش تنگ شده و در نهایت همان نقش خاص قهرمانان خود را می‌پذیرد. در نهایت باید بگویم پسر دلفینی ۲ یک اثر واقعا خوش‌محتوا و خوش‌فرم است.

آفت محتوای خوب و فرم خوب، حاشیه است. ایجاد حاشیه باعث می‌شود تا مسأله‌ای کوچک، مورد توجه منتقدان و مخاطبان قرار بگیرد و محتوای انیمیشن به‌درستی درک نشود.

وصله نچسب پسر دلفینی ۲ انتخاب شروین حاجی‌پور به‌عنوان خواننده موزیک بود‌. او با این‌که از سوی نظام بخشیده شد اما حاشیه‌های سیاسی او هنوز رفع نشده و پس از آزادی همچنان به تولید موزیک‌های جنجالی سیاسی ادامه داد تا در اذهان عمومی ‌به‌عنوان یک خواننده پرحاشیه مطرح شود.