رسوایی پلیس آمریکا

بحران خاموش پلیس
اولیویا رینگولد، نویسنده این گزارش با استفاده از درخواست‌های اطلاعات عمومی و بررسی داده‌های هیأت بازنشستگی پلیس و اداره ایمنی عمومی شیکاگو، به عدد ۵۳ خودکشی در میان افسران پلیس از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۲۴ رسیده است. این عدد بالاتر از تخمین‌های اولیه (حدود ۳۰ مورد) بوده و نشان‌دهنده یک بحران خاموش در این اداره است. خودکشی‌ها به‌ویژه پس از سال ۲۰۲۰ و درپی اعتراضات جنبش «جان سیاه‌پوستان مهم است» افزایش یافت. در سال ۲۰۲۲، هفت مورد خودکشی گزارش شد که بیش از مجموع دو سال قبل بود. گزارش وزارت دادگستری آمریکا در سال ۲۰۱۷ نشان داد که نرخ خودکشی افسران پلیس شیکاگو ۶۰ درصد بالاتر از میانگین ملی برای مأموران اجرای قانون است. 

مواجهه روزانه با قتل 
افسران پلیس شیکاگو با حجم کاری سنگین، شیفت‌های طولانی (گاه ۱۲ ساعته بدون روز تعطیل) و مواجهه مداوم با صحنه‌های تروماتیک مانند خشونت و قتل روبه‌‌رو هستند. این فشارها به فرسودگی و مشکلات روانی مانند افسردگی منجر شده است. لغو مکرر روزهای تعطیل برای جبران کمبود نیرو، به‌ویژه پس از کاهش بودجه پلیس درپی اعتراضات ۲۰۲۰، به تشدید این مشکلات دامن زده است.

پلیس‌های طردشده و شرور 
افسران پلیس در شیکاگو خود را «منفور» و «مطرود» توصیف می‌کنند. اظهارات بازنشسته‌ای به نام ریک نیگرو، که می‌گوید «ما منفوران خدمات عمومی هستیم»، نشان‌دهنده احساس انزوای عمیق در میان افسران است. 
جنبش «جان سیاه‌پوستان مهم است» و شعارهایی مانند «کاهش بودجه پلیس» به کاهش روحیه افسران و افزایش احساس دشمنی عمومی با آنها منجر شده است. برخی افسران معتقدند که سیاستمداران و رسانه‌ها آنها را «شرور» جلوه داده‌اند. 

فاجعه سلامت روان 
اداره پلیس شیکاگو با کمبود مشاوران حرفه‌ای مواجه است. در حال حاضر، ۱۸ مشاور برای حدود ۱۱ هزار و ۶۰۰ افسر وجود دارد، در حالی که هدف اولیه اختصاص یک مشاور به هر یک از۲۲ ناحیه پلیس بود. برنامه‌های سلامت روان مانند برنامه کمک به کارکنان به دلیل کمبود حریم خصوصی و انگ مرتبط با درخواست کمک، کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرند. گزارش بازرس کل شهر در سال ۲۰۲۲ نشان داد که اداره پلیس در آموزش سرپرستان برای شناسایی افسران نیازمند کمک و جمع‌آوری داده‌های مربوط به سلامت روان ناکام بوده است. 

تأثیر سیاست‌های شهری 
شیکاگو تحت یک «فرمان رضایت» فدرال از سال ۲۰۱۹ قرار دارد که برای اصلاح رفتارهای نژادپرستانه و سوءرفتار پلیس وضع شده است.این نظارت سختگیرانه، همراه با کاهش بودجه و نیروی انسانی، فشار مضاعفی بر افسران وارد کرده است. برخی افسران و کارشناسان معتقدند که این سیاست‌ها، همراه با کاهش حمایت از پلیس، به افزایش خودکشی‌ها کمک کرده است. 

داستان‌های هولناک خانواده‌ها
داستان‌های تکان‌دهنده‌ای از افسران و خانواده‌های‌شان در این میان وجود دارد. پاتریشیا سوانک، افسری که در ژوئیه ۲۰۲۲ خودکشی کرد، یکی از آنهاست. برادرش، رایان کلنسی می‌گوید شیفت‌های فشرده و نبود زمان برای استفاده از خدمات سلامت روان، او را به نقطه شکست رساند. جفری تروگلیا و جیمز دالی هم دو افسر دیگری هستند که در سال ۲۰۲۱ خودکشی کردند. دالی در ایستگاه پلیس و تروگلیا در خانه‌اش دست به خودکشی زدند. پل اسکامیلیا، افسر دیگری است که به دلیل ترس از آزار عمومی، هنگام رانندگی به سمت محل کار، یونیفرم خود را با لباس دیگری می‌پوشاند.این داستان‌ها نشان‌دهنده عمق بحران روانی و تأثیر آن بر خانواده‌ها و همکاران افسران است.

مشاوران بیشتر می‌شوند
اداره پلیس شیکاگو اقداماتی مانند افزایش تعداد مشاوران (از سه نفر در سال ۲۰۱۶ به ۱۸ نفر در حال حاضر)، راه‌اندازی برنامه‌های حمایت همتا و آموزش‌های سلامت روان را آغاز کرده است. با این حال، این تلاش‌ها به دلیل کمبود منابع و ناکارآمدی در اجرا، تأثیر محدودی داشته‌اند. روان‌شناسانی مانند کری استاینر که خود افسر سابق پلیس است، معتقدند که آموزش‌های سالانه کافی نیست و باید سلامت روان به بخشی از فرهنگ روزمره اداره تبدیل شود. او پیشنهاد می‌دهد که چکاپ‌های سالانه سلامت روان و تکنیک‌های کاهش استرس مانند تنفس تاکتیکی در برنامه‌های روزانه گنجانده شود. 

هشدار برای مردم 
این گزارش استدلال می‌کند که بحران نه‌تنها نتیجه فشارهای شغلی بلکه محصول سیاست‌های نادرست و عدم حمایت از افسران است. کاهش بودجه پلیس و افزایش نظارت بدون تأمین منابع کافی، به تشدید مشکلات روانی منجر شده است. رینگولد تأکید می‌کند که این خودکشی‌ها یک «هشدار» برای سایر شهرهاست که ممکن است با سیاست‌های مشابه، نتایج مشابهی داشته باشند.او معتقد است که ایده‌های بد سیاسی، درنهایت به آسیب به مردم عادی، از جمله افسران و جوامع محلی، منجر می‌شود. برخی کارشناسان این بحران را به سیاست‌های «ترقی‌خواهانه» نسبت می‌دهند که به گفته آنها، روحیه پلیس را تضعیف کرده است.