بدون‌شک، یکی ازپیش‌نیازهای اصلی در این مسیر،هدایت سرمایه‌های سرگردان ونقدینگی انباشته به‌جای بازارهای موازی و کاذب، به سمت تولید واقعی است؛تولیدی که اشتغال‌زا باشد، ارزش افزوده ایجاد کند و از شدت فشار تورمی بکاهد.
اما سؤال اینجاست: چگونه می‌توان این هدف را محقق کرد؟ ازمنظر بخش خصوصی،مهم‌ترین راهکار،تمرکز بر بازسازی و نوسازی صنایع است. در شرایطی که کشور با محدودیت منابع انرژی، ناترازی مالی و کاهش بهره‌وری مواجه است، صرفا نمی‌توان به افزایش حجم سرمایه‌گذاری اکتفا کرد؛ بلکه باید با همان منابع موجود، بهره‌وری را ارتقا داد. نوسازی خطوط تولید، ارتقای فناوری وکاهش اتلاف انرژی، کلیدهایی است که می‌تواند ازسرمایه‌گذاری، بیشترین بازده را استخراج کند.درکناراین موارد،سیاست‌گذاری‌های ارزی نیزنقش‌مهمی دارند.تخصیص هدفمندارز برای واردات ماشین‌آلات، مواد اولیه و فناوری‌های نوین، باید در دستور کار وزارت صمت و بانک مرکزی قرار گیرد.سرعت و دقت در این فرآیند، شرط حیاتی موفقیت است. اگر این نهادها با هماهنگی و شفافیت بیشتری عمل کنند، روند سرمایه‌گذاری صنعتی نیز تسهیل خواهد شد. در نهایت، تحقق شعار سال زمانی ممکن است که عزم ملی برای تولید شکل بگیرد و حمایت‌ها از سطح شعار به حوزه عمل برسد؛ مسیری که هرچند دشوار است اما تنها راه عبور از بحران‌های اقتصادی کنونی کشور خواهد بود.
