بحران قحطی در غزه
ینس لرکه در یک کنفرانس مطبوعاتی در ژنو اعلام کرد که غزه گرسنه‌ترین مکان روی زمین است و کل جمعیت آن، یعنی حدود ۱/۲ میلیون نفر، در معرض خطر قحطی قرار دارند. این اولین بار است که یک منطقه یا کشور به‌طور کامل (۱۰۰ درصد جمعیت) در معرض خطر قحطی شناخته شده است. این وضعیت نتیجه بلوکه شدن کامل کمک‌های بشردوستانه و تجاری توسط صهیونیست‌ها از سه ماه پیش است که پس از فروپاشی آتش‌بس رخ داد. این محاصره دسترسی به غذا، آب، دارو و سایر ملزومات حیاتی را به‌شدت محدود کرده است.
موانع تحویل کمک‌های بشردوستانه
از زمان کاهش جزئی محاصره، ۹۰۰ کامیون کمک بشردوستانه توسط صهیونیست‌ها برای ورود به غزه مجاز شده‌اند اما فقط ۶۰۰ کامیون در غزه تخلیه شده‌اند. تعداد کمتری از این محموله‌ها به دلیل مشکلات امنیتی و مسیرهای پرخطر توزیع شده‌اند. لرکه این عملیات را یکی از محدودشده‌ترین عملیات‌های کمک‌رسانی در تاریخ اخیر توصیف کرد.
مسیرهای توزیع کمک به دلیل مناطق نظامی‌شده اسرائیل (بیش از ۸۰ درصد غزه تحت کنترل نظامی یا دستورات تخلیه است) و تأخیرهای طولانی در تأییدیه‌ها، بسیار ناامن و ناکارآمد هستند.
وضعیت وخیم غذایی
گزارش‌های سازمان ملل نشان می‌دهد ۴۷۰ هزار نفر (حدود یک‌پنجم جمعیت غزه) در فاز ۵ یعنی وضعیت فاجعه‌بار قحطی قرار دارند و کل جمعیت در سطوح بالای ناامنی غذایی حاد هستند.
قیمت مواد غذایی به‌شدت افزایش یافته است. به‌عنوان مثال، یک کیلو گوجه‌فرنگی یا پیاز تا ۱۵ دلار و یک کیسه ۲۵ کیلویی آرد گندم بین ۲۳۵ تا ۵۲۰ دلار هزینه دارد که برای اکثر مردم غزه غیرقابل‌تحمل است. تمام ۲۵ نانوایی تحت حمایت سازمان ملل به دلیل نبود آرد یا سوخت تعطیل شده‌اند و اکثر آشپزخانه‌های خیریه_ که قبلا روزانه حدود یک میلیون وعده غذایی ارائه می‌کردند_ یا بسته شده‌اند یا منابع‌شان رو به پایان است.
قربانیان اولیه قحطی
گزارش تازه سازمان ملل پیش‌بینی می‌کند تا شش ماه دیگر حدود ۷۱ هزار کودک و مادر به درمان فوری سوءتغذیه نیاز خواهند داشت. در حال حاضر،
۹۳ درصد جمعیت غزه در سطوح ناامنی غذایی بالاتر از «بحران» قرار دارند. مقامات بهداشتی فلسطینی هم گزارش داده‌اند که دست‌کم ۲۹ کودک و سالمند در روزهای اخیر به دلیل گرسنگی یا بیماری‌های مرتبط با سوءتغذیه جان باخته‌اند. بیمارستان‌هایی مانند ناصر در خان یونس روزانه بین ۵ تا ۱۰ مورد جدید سوءتغذیه در کودکان گزارش می‌کنند. کمبود داروهای ضروری، مانند درمان بیماری‌های پوستی و قطره‌های چشمی، وضعیت را وخیم‌تر کرده است.
توجیه کودک‌کشی
اسرائیل از اسفند سال گذشته محاصره کامل غزه را اعمال کرد و پس از دو هفته عملیات نظامی را از سر گرفت. این اقدام پس از عملیات طوفان‌الاقصی و فروپاشی آتش‌بس رخ داد. مقامات صهیونیستی از جمله سخنگوی دولت دیوید منسر ادعا می‌کنند که قحطی وجود ندارد و اسرائیل مقادیر زیادی کمک (معادل ۸۰ برابر پر کردن استادیوم ومبلی) وارد غزه کرده است! اما گزارش‌های سازمان ملل و تصاویر کودکان دچار سوءتغذیه این ادعاها را رد می‌کنند. از سوی دیگر صهیونیست‌ها همراه آمریکا طرحی را با عنوان بنیاد بشردوستانه غزه برای توزیع کمک با استفاده از پیمانکاران امنیتی خصوصی آمریکایی راه‌اندازی کرده‌اند. اما مقامات سازمان ملل از جمله جاناتان ویتال رئیس دفتر این نهاد در کرانه باختری این طرح را «مهندسی کمبود» و نقض اصول بی‌طرفی بشردوستانه می‌داند. زیرا به نیازهای ۱/۲ میلیون نفر پاسخ نمی‌دهد و توزیع آن خطرناک و ناکارآمد است. بسیاری دیگر هم این کار آمریکا را توجیهی برای تداوم جنایت‌های هم‌پیمان او یعنی اسرائیل می‌دانند.
توجیه تداوم جنگ
همزمان گفته شده مذاکرات آتش‌بس با میانجی‌گری استیو ویتکاف در جریان است. اسرائیل پیشنهاد آتش‌بس ۶۰ روزه را پذیرفته اما حماس آن را به دلیل عدم پاسخگویی به مطالباتش (از جمله خروج کامل نیروهای اسرائیلی و پایان جنگ) رد کرده است. اختلافات عمیق، از جمله ترس صهیونیست‌ها از بازسازی قدرت نظامی حماس و نگرانی حماس از نقض مجدد آتش‌بس توسط اسرائیل، مذاکرات را به بن‌بست کشانده است. نتانیاهو هم تحت فشار شرکای ائتلاف راست افراطی خود قرار دارد که تهدید کرده‌اند در صورت پایان زودهنگام جنگ، دولت او را سرنگون خواهند کرد.
واکنش‌های بین‌المللی
آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل خواستار دسترسی فوری و بدون محدودیت کمک‌های بشردوستانه به غزه شده است. سازمان‌های وابسته مانند یونیسف از طرفین خواسته‌اند نیازهای غیرنظامیان را در اولویت قرار دهند. بریتانیا، فرانسه و کانادا هم به اسرائیل هشدار داده‌اند که در صورت ادامه وضعیت کنونی، اقداماتی علیه آن کشور انجام خواهند داد اما نتانیاهو از این کشورها خواسته از رویکرد دونالد ترامپ (حمایت بی‌قیدوشرط از اسرائیل) پیروی کنند! گزارش‌ها از افزایش فشار بین‌المللی برای رفع محاصره خبر می‌دهند اما اسرائیل همچنان کنترل کامل گذرگاه‌های مرزی را حفظ کرده و اجازه ورود کمک‌های کافی را نمی‌دهد.
