این اقدام که در سایه جنایات بی‌وقفه رژیم‌صهیونیستی در غزه و جنگ ۱۲روزه علیه ایران و حملات متعدد به یمن ، لبنان و سوریه انجام شد، نه‌تنها اتحاد شوم تل‌آویو و واشنگتن را به نمایش گذاشت، بلکه بار دیگر اعتبار جایزه صلح نوبل را به‌عنوان ابزاری سیاسی در خدمت قدرت‌های غربی زیر سؤال برد. در جریان ضیافت شام در کاخ‌سفید، بنیامین نتانیاهو نامه‌ای رسمی به دونالد ترامپ ارائه کرد که در آن رئیس‌جمهور آمریکا را برای دریافت جایزه صلح نوبل نامزد کرده بود. این نامه که به کمیته نوبل در نروژ ارسال شده، به نقش ادعایی ترامپ در پیشبرد پیمان آبراهام و «تلاش‌های صلح‌آمیز» او در خاورمیانه اشاره داشت. نتانیاهو در سخنان خود مدعی شد:«ترامپ با رهبری پیمان آبراهام و ایجاد ثبات در منطقه، شایسته جایزه صلح نوبل است. کمتررهبری توانسته چنین دستاوردهایی برای صلح داشته باشد.»ترامپ، که تظاهر می‌کرد از این پیشنهاد بی‌اطلاع بوده، با خرسندی پاسخ داد: «این از شما، به‌ویژه، بسیار معنادار است. ما در حال متوقف‌کردن جنگ‌ها و ایجاد صلح در خاورمیانه هستیم.»
سیاسی‌کاری جایزه صلح نوبل
جایزه صلح نوبل که قراربود به پاس تلاش‌های واقعی برای صلح جهانی اهداشود، در دهه‌های اخیر بارهابه ابزاری سیاسی درخدمت قدرت‌های غربی تبدیل شده است.بررسی برخی برندگان پیشین این جایزه، عمق این سیاسی‌کاری را نشان می‌دهد:
۱. هنری کیسینجر (۱۹۷۳)
کیسینجر، وزیر امور خارجه وقت آمریکا، به‌دلیل مذاکرات صلح ویتنام این جایزه را دریافت کرد، درحالی‌که در بمباران‌های گسترده کامبوج و ویتنام و حمایت از کودتاهای خونین در آمریکای‌لاتین نقش کلیدی داشت. این انتخاب، اعتراضات گسترده‌ای را در پی داشت و حتی لدوک تو، مذاکره‌کننده ویتنامی، از پذیرش مشترک جایزه خودداری کرد.
۲. باراک اوباما (۲۰۰۹)
اوباما تنها چند ماه پس از آغاز ریاست‌جمهوری‌اش، بدون دستاورد ملموس، این جایزه را دریافت کرد. در دوره او، حملات پهپادی آمریکا در خاورمیانه افزایش یافت و جنگ‌های نیابتی در سوریه و یمن شدت گرفت که نشان‌دهنده تناقض آشکار با مفهوم صلح بود.
۳.مناخم بگین (۱۹۷۸)
بگین، نخست‌وزیر وقت رژیم‌صهیونیستی، به‌دلیل توافق کمپ‌دیوید این جایزه را دریافت کرد، درحالی‌که رژیم تحت رهبری او مسئول کشتارهای گسترده فلسطینیان در کرانه باختری و غزه بود. این انتخاب، جایزه نوبل را به ابزاری برای مشروعیت‌بخشی به اشغالگری صهیونیستی تبدیل کرد.
۴.اسحاق رابین و شیمون‌پرز (۱۹۹۴)
بگین تنها مقام صهیونیست نبود که جایزه صلح نوبل گرفت. جنایتکاران دیگری چون اسحاق رابین و شیمون‌پرز هم در سال ۱۹۹۴ موفق به دریافت این جایزه سفارشی شدند. این سوابق نشان می‌دهد که جایزه صلح نوبل بارها به افرادی اعطا شده که نه‌تنها در راستای صلح عمل نکرده‌اند، بلکه مسئول‌جنگ، اشغالگری و نقض حقوق‌بشر بوده‌اند. پیشنهاد نتانیاهو برای نامزدی ترامپ، ادامه همین روند سیاسی‌کاری مضحک به‌شمار می‌رود که جهان در حال نظاره آن است. این‌که نتانیاهو که خود متهم به جنایت جنگی است، اکنون ترامپ را برای این جایزه نامزد می‌کند، طنزی تلخ و تاریخی است. جنایات اسرائیل در غزه، که با حمایت تسلیحاتی و سیاسی آمریکا ادامه دارد و حملات مشترک این دو رژیم به تأسیسات هسته‌ای ایران، در تضاد کامل با مفهوم صلح قرار دارد.
سفیدشویی تروریست‌ها
این نامزدی تلاشی برای سفیدشویی جنایات اسرائیل و آمریکا در منطقه است. حمایت بی‌چون‌وچرای آمریکا از کشتار بیش از ۵۵هزار فلسطینی در غزه و نقض حاکمیت ایران، این پیشنهاد را به نمایشی مضحک تبدیل کرده است.
این پیشنهاد، بخشی از نمایش دیپلماتیک برای تقویت اتحاد آمریکا و رژیم‌صهیونیستی بود. نتانیاهو با این اقدام به‌دنبال جلب حمایت بیشتر آمریکا برای فرار از فشارهای داخلی مثل پرونده فساد است، درحالی‌که ترامپ از این تملق برای تحکیم جایگاه خود در منطقه استفاده می‌کند. این نامزدی، اعتبار جایزه نوبل را بیش از پیش مخدوش کرد. سابقه اعطای این جایزه به افرادی مانند کیسینجر و بگین نشان می‌دهد که نوبل مدت‌هاست به ابزاری سیاسی در خدمت قدرت‌های غربی تبدیل شده است. این اقدام، خشم ملت‌های آزاده جهان را برانگیخت و بار دیگر استانداردهای دوگانه غرب را عیان کرد.
اعتراضات گسترده در واشنگتن، به‌ویژه توسط گروه‌های حامی فلسطین، این نامزدی را محکوم کرد. برنی سندرز، سناتور آمریکایی، میزبانی از نتانیاهو را «شرم‌آور» خواند و آن را نقض ارزش‌های حقوق‌بشری دانست. کاربران جهانی در شبکه‌های اجتماعی نیز این پیشنهاد را «توهین به قربانیان غزه» توصیف کردند. این پیشنهاد، بیش از پیش نشان داد که جایزه صلح نوبل به ابزاری برای پیشبرد منافع سیاسی غرب تبدیل شده است. این اقدام، اعتبار کمیته نوبل را در میان ملت‌های آزاده جهان، به‌ویژه در خاورمیانه، به‌شدت کاهش داد. کارشناسان معتقدند این نمایش سیاسی، عزم گروه‌های مقاومت در فلسطین، لبنان و منطقه را برای مقابله با سیاست‌های مشترک آمریکا و اسرائیل تقویت خواهد کرد.
طنز تلخ تاریخ
پیشنهاد نتانیاهو برای اعطای جایزه صلح نوبل به ترامپ در جریان سفر به واشنگتن، طنزی تلخ و تاریخی است که اتحاد شوم رژیم‌صهیونیستی و ایالاتمتحده را در جنایات منطقه‌ای عیان کرد. این اقدام، که در سایه نسل‌کشی در غزه و حملات غیرقانونی به ایران انجام شد، نه‌تنها با واقعیت‌های میدانی در تضاد است، بلکه ادامه روند سیاسی‌کاری جایزه نوبل را نشان می‌دهد. سابقه اعطای این جایزه به افرادی مانند کیسینجر، اسحاق رابین وشیمون‌پرز، بگین و اوباما، و اکنون پیشنهاد نامزدی برای ترامپ، ثابت می‌کند که این جایزه به ابزاری در خدمت قدرت‌های غربی تبدیل شده است. اعتراضات جهانی، خشم ملت‌های آزاده و ایستادگی محور مقاومت نشان‌دهنده شکست این نمایش دیپلماتیک در فریب افکارعمومی است.
